Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Background: Swallowing is a complex neurological process involving several anatomical structures allowing for a smooth passage of the bolus from the oral cavity to the stomach. Pharyngoesophageal dysphagia (PED) may arise from variations in the normal anatomical and physiological processes of the pharyngeal and esophageal regions. Among the several cranial nerves involved in swallowing, the vagus nerve serves a major role. Several types of electrical stimulation have been developed for treatment of dysphagia and non-invasive vagus nerve stimulation (nVNS) is a novel approach in this area. Therefore, this scoping review aims to compile the available literature on the effect of nVNS in PED. Method: This review is reported based on The Preferred Reporting Items for Systematic reviews and Meta-Analyses extension for Scoping Reviews (PRISMA - ScR). A systematic literature search was conducted in the following electronic databases and registers: PubMed, Embase, Web of Science Core Collection, Scopus and Cochrane Library, clinical trial registers (clinicaltrials.gov) and International Clinical Registry Platform (ICTRP - WHO) from their inception to 16 February 2023. Two concepts, “pharyngo-esophageal disorders” and “non-invasive vagus nerve stimulation”, were identified and used to build the search strategy. The primary outcome measure was any change/improvement in dysphagia. Stroke (except brainstem stroke) was excluded from this review. Critical appraisal has been carried out for the included studies and a narrative synthesis has been followed to report the data. Results: Five studies fitting within the scope of this review have been included. Four studies have used Interferential Current Transcutaneous Sensory Stimulation (IFC-TESS) which resulted in improvement in cough latency and frequency, improved airway protection and oral intake. A study on Vagus Nerve Magnetic Modulation (VNM) was found to be effective in intractable dysphagia following brainstem stroke. No adverse events were reported for both methods. Conclusion: The scoping review reveals that IFC-TESS and VNM are effective in treatment of pharyngeal dysphagia. However, there is a need for large scale studies on different population to conclude on the effectiveness of nVNS for PED of varying etiologies Keywords: Non-invasive vagus nerve stimulation, pharyngoesophageal dysphagia, Interferential Current Transcutaneous Sensory Stimulation, Vagus nerve magnetic modulation

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Background: Dysphagia is a condition characterized by difficulties of swallowing which can cause severe clinical problems such as malnutrition and increased risk of aspiration, directly affecting individuals’ quality of life. Conventional therapies for dysphagia have limited evidence supporting their effectiveness in improving swallowing function. Recent advances in understanding the cortical plasticity of swallowing have led to the exploration of new neurostimulation methods to improve rehabilitation interventions. One of these methods is pharyngeal electrical stimulation (PES), which has shown promising results in the treatment of neurogenic dysphagia. Objectives: This scoping review aims to synthesize the existing research literature on the therapeutic uses of PES for the treatment of neurogenic dysphagia of different etiologies. Furthermore, the review also identifies areas for investigation and optimization of this innovative approach towards dysphagia treatment. Method: A search strategy of electronic databases including, Pubmed, Embase, Web of Science Core Collection, Scopus, Cochrane Central Register and CINAHL (EBSCO) was performed to identify studies on the therapeutic applications of PES on neurogenic dysphagia of different etiologies. The research included all available publications regarding this topic up until 28th of February, 2023. The research strategy was performed utilizing keywords related to the pharynx combined with the ones related to electric stimulation. The screening process was completed by two blinded independent reviewers with the presence of a third reviewer to solve any discrepancies. The article selection process consisted of two steps: titles and abstracts, followed by a full-text screening. The data from the included studies were extracted and analysed to summarize the key findings of PES interventions. Results: The implemented strategy resulted in 29 studies that met the inclusion criteria. Most of the studies obtained positive outcomes of the use of PES on treating neurogenic dysphagia. Additionally, the ease and safe application of the treatment was widely reported. Conclusion: The present review identifies studies of the effects of PES in the improvement of swallowing disorders. Nevertheless, this study highlighted the emerging field for research concerning the combination of PES with other neuromodulation techniques and the investigations of biomarkers to enhance more accurate treatment for neurogenic dysphagia as well. However, additional research studies are needed to establish the long-term effects of PES and protocols for different dysphagic populations.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Spraakklankstoornissen (SKS) verwijzen naar elk probleem of elke combinatie van problemen met de perceptie, de motorische productie en de fonologische representatie van de spraakklanken. De prevalentiecijfers van SKS in een typisch ontwikkelende populatie zijn hoogstens 16% en nemen af met de leeftijd waarbij er persisterende spraakklankfouten worden waargenomen bij 1% tot 2% bij volwassenen. De schatting van de prevalentie van SKS heeft een hoge variabiliteit omwille van heterogeniteit van de beschikbare evidentie rond SKS en de classificaties hiervan. Autismespectrumstoornis (ASS) heeft een prevalentie van 0,65% en is een grootschalige neurale netwerkstoornis. De hoofdkenmerken van ASS zijn stoornissen in de sociale communicatie en de expressieve en receptieve taal met de gerelateerde cognitieve vaardigheden. Bij kinderen met ASS verloopt de vocale ontwikkeling atypisch. Naast de communicatieve problemen is er evidentie te vinden voor spraakmotorische problemen op neuraal en gedragsniveau, visuo-auditieve spraakverwerkingsproblemen en verminderde fonologische representatie in het werkgeheugen bij de ASS-populatie. Deze bevindingen, die voorafgaan aan de spraakklankproductie volgens het model van Levelt, impliceren dat bij de ASS-populatie mogelijks meer spraakklankfouten tot stand komen. Een systematische review is uitgevoerd aan de hand van de beschikbare literatuur op 09/09/2022 in zeven elektronische databanken doorzocht: Embase (Embase.com), PubMed (including MEDLINE), Web of Science Core Collection, Scopus, Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL), Linguistics and Language Behavior Abstracts (LLBA) (ProQuest) en Speechbite. Publicaties in het Engels of Nederlands van studies naar prevalentiecijfers van SKS bij personen met een ASS zijn geselecteerd en samengevat. Finaal, zijn er tien studies geïncludeerd. Data-extractie is door twee onderzoekers geblindeerd uitgevoerd. Deze systematische review toont een variabele prevalentie van spraakstoornissen in de populatie van ASS, gaande van 24% tot 61% bij kinderen en 33% bij volwassenen. Binnen de subtypes van SKS variëren de prevalentiecijfers voor fonologische SKS van 15% tot 21% en voor fonetische SKS van 0% tot 32% bij kinderen onder de leeftijd van 9 jaar en 33% bij kinderen vanaf 10 jaar en volwassenen. Zowel een vertraging als een stoornis wordt gerapporteerd bij de ASS-populatie. Bevindingen tonen mogelijks meer en persisterende SKS tot in de volwassenheid aan bij ASS ten opzichte van de populatiecijfers. Op vlak van spraakmotoriek lijken de geringe gevonden prevalentiecijfers, 14% voor spraakmotorische achterstand (SMD) en 0% voor kinderdysartrie (CD), overeen te komen met de bestaande populatiecijfers. Echter voor verbale ontwikkelingsdyspraxie (CAS) worden zeer variabele prevalentiecijfers van 0% tot 64% gerapporteerd. De Body of Evidence toont een zeer lage kwaliteitsscore aan. De resultaten van deze systematische review moeten met de nodige voorzichtigheid geïnterpreteerd worden aangezien er een hoge mate is aan heterogeniteit in studietypes, -opzetten en -methodes voor het diagnosticeren en classificeren van SKS. Toekomstig consistent methodologisch onderzoek is noodzakelijk.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Een velofaryngeale stoornis (VFS) is een aandoening waarbij het velofaryngeaal mechanisme inadequaat functioneert. Dit resulteert in een onvolledige afsluiting tussen de neus-en mondholte. De oorzaak van VFS kan anatomisch, neurofysiologisch of functioneel zijn. Bij een functionele oorzaak spreken we ook wel van velofaryngeaal misleren (VFM), waarbij er een verkeerd spraakpatroon is aangeleerd. VFS kan leiden tot spraak- en resonantiestoornissen, maar ook tot stemproblemen, eet- en voedingsproblemen, taalproblemen en problemen op vlak van sociaal-emotioneel welzijn. Tijdens de diagnostiek wordt de oorzaak en ernst van de VFS vastgesteld. Afhankelijk hiervan kan een chirurgische, prothetische, logopedische of een combinatiebehandeling worden gekozen. Een logopedische behandeling kan structurele of functionele problemen niet oplossen, maar kan wel effectief zijn bij VFM. Er is echter geen consensus tussen verschillende clinici over welke logopedische methode de beste behandelingsoptie is. Onderzoeksdoel: In deze scoping review wordt een antwoord gezocht op de vragen welke logopedische behandeling voor personen met een VFS bestaan voor spraak- en nasaliteitsverbetering en wat hun wetenschappelijke evidentie is. Methodologie: Om een transparante rapportering te bekomen, gebruikten we de richtlijnen van Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses, aangepast voor scoping reviews (PRISMA-ScR). Een zoekstrategie werd opgesteld en werd op volgende databanken toegepast: PubMed (incl. MEDLINE), Embase (Embase.com), Web of Science Core Collection, Scopus, Cochrane Library (Cochrane Database of Systematic Reviews, Cochrane Central register of Controlled Trials en Cochrane Clinical Answers), Cumulative Index to Nursing and Allied Health (via EBSCO) en Linguistics and Language Behavior Abstracts (via ProQuest). De gevonden artikels werden vervolgens beoordeeld voor inclusie met vooraf opgestelde selectiecriteria. De inclusiecriteria omvatten alle beschikbare Nederlands- en Engelstalige artikels (openbaar of via KU Leuven licenties beschikbaar) over logopedische behandelingen in kader van articulatie en nasaliteit bij personen met een VFS, behalve iatrogene VFS, met uitzondering van single-casestudies en narratieve reviews. Daarna werden de belangrijke gegevens uit de artikels geëxtraheerd en kritisch beoordeeld volgens de National Health and Medical Research Council-niveaus. Resultaten: Er werden 48 artikels geïncludeerd, waarvan 41 studies en 7 systematische reviews. In de artikels worden linguïstische methodes, motorische methodes, motorische methodes met biofeedback en stem- en muziektherapie gebruikt. Binnen deze verschillende methodes werden er verschillende technieken gerapporteerd, zoals Van Riper, Metaphon en Enhanced Milieu Teaching met phonological emphasis. Besluit: De geïncludeerde studies varieerden in deelnemers, behandeltechnieken, intensiteit, facilitator en uitkomstmaten. De meeste studies richtten zich op de behandeling van personen met VFM ten gevolge van een VS en gebruikten een interventietechniek die onder de linguïstische of motorische methode valt. Momenteel lijkt een linguïstische behandeling gunstiger te werken dan een motorische behandeling. Vanwege de grote heterogeniteit van de studies en de beperkte kwaliteit is het echter niet mogelijk om te zeggen welke behandeling het meest effectief is. Toekomstig kwaliteitsvol en reproduceerbaar onderzoek is nodig om meer inzicht te krijgen hierin.