Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In this study a comprehensive examination of autocorrelation impacts on Type I and Type II error rates, in various Single-Case Experimental Designs was conducted. This was done with the use of Monte Carlo simulations. The Type I errors revealed the importance of the number of measurement occasions in randomized phase designs. None of the Single-Case Experimental Designs, tested by Randomization Tests, were found to be significantly affected by autocorrelation. The Type II error rates, evaluated by the average conditional power was found robust against autocorrelation. Insights into number of measurement occasions and effect sizes specifically highlighted potential efficiencies and thresholds in the designs. Alternating designs such as Restricted Randomized Alternation and Completely Randomized were found to be preferable, meeting the 80% Cohen’s criteria on average. The findings aid in the optimization of experimental designs and contribute to future research in behavioral science, economics, and related disciplines. Keywords: Autocorrelation, Statistical Power, Monte Carlo Simulation, Randomization Test.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Recent onderzoek toont aan dat kinderen reeds op vroegere leeftijd in staat zijn om complexere wiskundige competenties, zoals patroonvaardigheden, te verwerven dan oorspronkelijk gedacht. Bovendien correleren dergelijke patroonvaardigheden niet enkel met allerlei onderliggende wiskundige basisvaardigheden, maar blijken ze ook op jonge leeftijd een voorspeller van wiskundige prestaties op latere leeftijd. Samen met de groeiende evidentie dat taal een belangrijke rol speelt in het verwerven van wiskundige vaardigheden, groeide de vraag naar onderzoek over de rol van domeinspecifieke woordenschat binnen complexere wiskundige domeinen. Onderzoek vond reeds een correlatie tussen domeinspecifieke woordenschat en complexere wiskundige domeinen zoals kansrekenen en proportioneel redeneren. Bijgevolg is het aannemelijk dat begrip van specifieke woordenschat met betrekking tot patronen ook een rol speelt in de ontwikkeling van patroonvaardigheden. Dit werd tot op heden echter nog niet onderzocht. Hiervoor is er nood aan een instrument waarmee dergelijke specifieke woordenschat gemeten kan worden. Deze masterproef biedt een oplossing en beschrijft de ontwikkeling van een valide en betrouwbaar instrument dat peilt naar de kennis van specifieke woordenschat met betrekking tot patronen bij leerlingen van het eerste, tweede en derde leerjaar. In een eerste fase werd het concept ‘patroontaal’ gedefinieerd. Na analyse van verschillende bronnen en overleg met experten werden termen geselecteerd die we relevant achtten voor het verwerven van patroonvaardigheden. Zowel tijdens deze fase als tijdens het operationaliseren van de geselecteerde termen in bruikbare items werden de gemaakte keuzes in functie van zowel de indruks- als de inhoudsvaliditeit uitgebreid beargumenteerd. De begripsvaliditeit van het piloteringsinstrument werd nagegaan door middel van individuele pilotering bij tien leerlingen. Op basis van de resultaten alsook de mondelinge feedback van deze leerlingen konden we problematische termen en items aanpassen en zo de begripsvaliditeit optimaliseren. Hierna werd door middel van een klassikale afname van een test en een hertest bij 131 leerlingen uit verschillende leerjaren en twee verschillende scholen de betrouwbaarheid van het instrument geverifieerd. De resultaten van onze analyse toonden een hoge interne consistentie en grote test-hertestbetrouwbaarheid. Problematische gecorrigeerde item-totaalcorrelaties werden van naderbij bekeken en keuzes, om op basis van deze statistieken en kwalitatieve beoordeling in functie van validiteit bepaalde items al dan niet te verwijderen, werden andermaal beargumenteerd. Via al deze onderzoeksfases werd het doel van deze masterproef gerealiseerd. Het resulteerde in een valide en betrouwbaar instrument voor het meten van specifieke woordenschatkennis met betrekking tot patronen bij leerlingen van het eerste, tweede en derde leerjaar. Tot slot werden in deze masterproef zowel sterktes als beperkingen van het onderzoek belicht om uiteindelijk te eindigen met enkele voorstellen voor verder onderzoek.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Naar aanleiding van de slechte rapporteringskwaliteit van single-case studies en het ontbreken van richtlijnen voor het beschrijven van de single-case studies in de gedragswetenschappen ontwierpen Tate et al. in 2016 de ‘Single-Case Reporting Guideline In BEhavioral Interventions’ (SCRIBE). Deze richtlijn had tot doel de rapporteringskwaliteit van single-case studies te verbeteren. Tot op heden zijn er nog geen onderzoeken te vinden die bekijken wat de samenhang is tussen de publicatie van de richtlijn en de rapporteringskwaliteit van single-case studies. Om aan dit gebrek tegemoet te komen luidt de onderzoeksvraag in deze masterproef dus: ‘Is er een samenhang tussen de publicatie van de SCRIBE richtlijn en de rapporteringskwaliteit van publicaties van single-case studies?’. Om op deze vraag een antwoord te bieden is er onderzocht of er na de publicatie van de richtlijn gemiddeld meer en kwalitatiever wordt voldaan aan de SCRIBE-richtlijn, hoe frequent de items geïdentificeerd kunnen worden in single-case studies en of de studies verschenen na de publicatie van de richtlijn al dan niet verwijzen naar de richtlijn. Naast deze onderzoeksvraag en bijhorende deelvragen, wordt er in de Inleiding vermeld wat single-case studies zijn en welke vormen ze kunnen aannemen en hoe de SCRIBE richtlijn is ontstaan en wat ze inhoudt. Vervolgens wordt er in de Methode geschetst dat er een scoringslijst wordt opgesteld aan de hand van de items van de richtlijn, dat er vervolgens single-case studies geselecteerd werden uit vier verschillende tijdschriften van vijf jaar voor en vijf jaar na de publicatie en dat deze gescoord werden op de scoringslijst. De score op alle items en de totale score werden vervolgens in SPSS ingegeven om verschillende analyses te kunnen uitvoeren. In de Resultaten sectie worden al deze analyses besproken en zien we dat er geen significant verschil is in rapporteringskwaliteit tussen artikels verschenen voor en na de publicatie van de richtlijnen. Verder wordt er aangegeven dat zes items uitstekend worden gerapporteerd, vijftien items goed scoorden en vijf items een slechte rapportering kenden. Er werd in slechts twee van de twintig artikels verschenen na de publicatie verwezen naar de SCRIBE richtlijnen. Als laatste vonden we nog bijkomend dat er geen significant verschil was tussen de twee onderzoeksdomeinen. In de discussie worden deze resultaten verder geïnterpreteerd en gekaderd en worden er beperkingen en suggesties voor vervolgonderzoek gegeven. Er lijkt geen samenhang te zijn tussen de publicatie van de SCRIBE richtlijn en de rapporteringskwaliteit van single-case studies. Ondanks dat 31 van de 32 gescoorde single-case studies een goede en slechts één een slechte rapporteringskwaliteit kenden, zou er mogelijks onderzocht kunnen worden waarom er nog niet vaak naar de richtlijn wordt verwezen en hoe de implementatie van deze zou kunnen verbeteren.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Kansrekenen is van alle tijden: of we nu aan de loterij deelnemen, beslissen een paraplu mee te nemen of een gezelschapsspel spelen… Het zit zo in ons ingebakken dat we vaak onbewust met kansrekenen bezig zijn. Maar in welke mate kan dit worden aangeleerd? Momenteel maakt kansrekenen niet standaard deel uit van de leerdoelen in Vlaamse basisscholen. Nochtans blijkt uit onderzoek dat kinderen erg vatbaar zouden zijn voor het aanleren van deze vaardigheden. Men zou zich dus kunnen afvragen of kansrekenen geen plek verdient op school. Natuurlijk is het dan ook belangrijk het juiste materiaal te ontwikkelen waardoor kansrekenen bij leerlingen zou kunnen worden gestimuleerd. In deze masterproef wordt gekeken naar de pilootstudie van een lessenreeks, waarin onderzocht wordt of deze lessenreeks een haalbaar educatief middel is om kansrekenen bij kinderen te stimuleren. Het Wis & Co-project stelde een lessenreeks op waarmee zij kansrekenvaardigheden bij kinderen willen verbeteren. Vooraleer het effect van deze lessenreeks op grote schaal onderzocht wordt via een pre- en posttest, wordt de haalbaarheid ervan via een pilootstudie uitgetest. Er wordt geopteerd voor design-based research waarbij de onderzoeker als leerkracht de opgestelde lessen komt onderwijzen. Ter voorbereiding van de pilootstudie zelf werd er een hypothetical learning trajectory opgesteld waar de doelstelling, de manier van aanpak en het verwachte lesverloop wordt beschreven. Op deze manier van aanpak wordt in het hoofdstuk methoden dieper ingegaan. In het resultaten deel van deze masterproef wordt gedetailleerd het eigenlijke verloop van de drie lesmomenten van de pilootstudie beschreven. Tot slot wordt er gefocust op de twee onderzoeksvragen “In welke mate de ontwikkelde lessenreeks een haalbaar educatief middel voor het stimuleren van kansrekenen bij leerlingen uit het tweede leerjaar is?” en “hoe de pilootstudie van de ontwikkelde lessenreeks verloopt in vergelijking met de vooraf opgestelde hypothetical learning trajectories?”. Geconcludeerd wordt dat in de beperkte steekproef van de pilootstudie, de opgestelde lessenreeks effectief is om kansrekenvaardigheden bij kinderen te onderwijzen. Uitgebreider kwantitatief onderzoek zal moeten uitwijzen of deze resultaten kunnen veralgemeend worden.