Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Our built and unbuilt environment is confronted with the homogenizing effects of globalization, necessitating a transformative response. This reflection paper explores the pressing need for a care-taking approach to space, considering the paradoxical coexistence of vacant spaces and grand real estate projects, as well as the diminishing presence of nature in urban areas. By challenging the predetermined and embracing uncertainties, can we uncover latent potentials and envision alternative futures? This requires active participation, the appreciation of unintentional qualities, and a rejection of finality (embracing of unfinishedness). Showcasing these qualities, we can reshape our environments as political instruments that reflect and challenge social hierarchies. This reflection aims to question how we can leave a positive imprint on the world.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This paper examines the significance of attachments and roots in the context of migration, highlighting how migrants maintain a connection with their homeland and actively reflect their attachments to their new environments. These reflections have far-reaching effects that can transform cityscapes in distant lands from their place of origin. One of the extreme examples of these reflections can occur in the case of social movements in their motherlands. Despite the ephemeral and unpredictable nature of these reflections within the built environment, they are relevant to architecture and urbanism. Using the “Woman, Life, Freedom” (WFL), the recent social movement in Iran as a case study, I tried to question the role of architecture and urbanism. The impact of these reactions on cityscapes is approached through the lens of signs and symbols. I tried to examine the symbolization by defining a sign on social media as a symbol of this movement, the red squares. This symbol is then translated into architectural form, resulting in the concept of red cubes. The aim is to move beyond sculpture and make these symbols inhabitable and functional. Drawing from firsthand experiences of participating in WFL demonstrations in European cities and engaging in discussions with Europeans who possessed some understanding of the movement, albeit not a complete one, the concept of a contemplation museum emerged. This museum would be dedicated to telling the story of the movement, allowing outsiders to experience and engage with it. The presence of symbols in this context serves not only to evoke emotions but also to inform visitors. Furthermore, the paper explores the potential of cyberspace as a container for the dynamic narrative of the WFL movement. It suggests that cyberspaces can be constructed and experienced as physical spaces, harnessing their inherent capacity for dynamism and fluidity. This approach opens up possibilities for accommodating the evolving nature of social movements within a virtual realm.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This paper, through a greenification strategy, it redefines this idiosyncratic built environment into a sustainable urban wilderness, fusing past and future, reintroducing Landbouwbelang in the urban fabric of Maastricht, aiming to bring about a transitional yet inclusive threshold, an in-between space serving as a platform for increased social and cultural interaction open to all, in a non-anthropocentric exclusive scope. The final aim is to offer a proposal to re-introduce this fallen in disuse Industrial Heritage embedded in the collective memory of the inhabitants of Maastricht, to activate the new dynamics between the site and its surrounding Urban Fabric which however latent currently, it offers great potential of increased social dynamics resulting finally in a much greater and inclusive sense of place for this particular site. As we strive for a more resilient future for the newly proposed Landbouwbelang, the intrinsic importance of the historical and cultural values that this site has in itself embedded in the last decades and centuries, this hard core heritage must form and un-alienating part on its future. Making use of a fair amount of research and the necessary imagination in conceptualising life-moments gone through at Landbouwbelang, along with a strong drive to engage the project and sheer hard will, following a sustainable greenification strategy, this industrial sleeping-giant can be reabsorbed in Maastricht’s urban fabric. The proposal of this paper, seeks in bringing together in a sort of considerate amalgamation, the native natural element that surround the site and the people of Maastricht under the shadow of the Landbouwbelang. Allowing that the recent industrial past, be absorbed by an older and much longer typology of existence, by allowing the wild to retake by design the building, offer to Maastricht an sustainable Urban Wilderness along the bank of the Meuse. The practices that it will foment in its new existence rely on bringing about the cultural and social interaction between its human users. Through a combination of experiences and practices that would find place in different formats and level of engagement, spanning from passively experiencing the place to active learning, the Landbouwbelang will have plenty to offer to an array of users, including those otherwise-abled in order to provide for a major inclusivity. As it has done in its recent past, Landbouwbelang will continue to a fertile site for cultural interaction as well, by supporting both the supply and demand side, allowing for spaces to create and experience art. However the users of the newly proposed Landbouwbelang are not limited to only one particular sort, namely the human one. It greenification strategy follows a non-anthropocentric reflective design where the “wild” and its accommodation receives the adequate attention and dedication. By allowing the native flora to re-appropriate by design the site, the foundations are set to allow for a relative fauna also to claim it right to the site. Through design enhanced specifications and opportunities for increased wild-friendliness, incorporated also in the building interventions, this new uncommon user of this former industrial site will rightfully appropriate its share of the site’s future. The joint appropriation of the new Landbouwbelang, is designed to foresee a balanced and considerate dynamic between men and wild. Sustainability is yet another strong element integrated in the future

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De convergentie van biodiversiteit en rasterontwerp in het stadslandschap: Onderzoek naar witte fijne kolomstructuren met ijsvogels en bevers als katalysatoren naar een ecologische stedelijke harmonie De periode waarin we ons bevinden is een periode waarin mens en dier meer en meer zullen gaan samenleven met elkaar. De mens heeft nood aan plaats waar we ons kunnen vestigen, hierdoor palmen we ruimten in die overgaan naar de al bestaande natuur. Landbouw op braakliggend gebied versterkt dit fenomeen waardoor de wilde natuur nog kleiner wordt. Het dier past zich hierdoor aan aan wat wij, de mens, creëren. Stad en natuur wordt zo, stadsnatuur. De stad bouwt verder op de sporen van zijn geschiedenis. Een grid van oude stadsmuren, tuinen, parken, rivieren, vijvers, woningen, kerken, straten en publieke gebouwen zijn wat we terugvinden in de stad. Voor het verdere verloop van de hedendaagse opbouw van de stad moet er tegelijkertijd gekeken worden naar de biodiversiteit van de omgeving en hoe deze beschermd en/of geoptimaliseerd kan worden. Bewustwording van al datgene dat de natuur ons biedt en het behoud van al wat we nog hebben is prioriteit. Architectuur kan bijdragen aan het verhogen van de biodiversiteit in de stad. Het leefgebied in de stad is dynamisch en divers voor de mens, dier en planten. Dier inclusieve architectuur is noodzakelijk en moet op de voorgrond komen om de stedelijke biodiversiteit te versterken. De hedendaagse architectuur focust op de beleving van de mens, maar de vogel heeft een belangrijke bijdrage aan de stedelijke biodiversiteit. Een ontwerp waar de ijsvogel, de bever, vegetatie en de mens baat bij hebben met kleine subtiele ingrepen die door de stad kunnen doorgetrokken zijn, is waar deze masterthesis zal over gaan. Op welke manier kan er een evenwicht gevonden worden tussen de ruimtelijke interactie met mens, dier en vegetatie door de hand van een dier inclusief inrichting op stedelijk niveau? Er ontstaat een nieuwe grid op basis van de afmetingen van de ijsvogel, een grid waar mens, dier en vegetatie samen kunnen leven. Bewustwording van de biodiversiteit die we in de stad hebben en de bescherming en appreciatie ervan is het voornaamste doel die opgewekt moet worden aan de stadsbewoners waardoor we meer aandacht kunnen besteden op hoe er een evenwichtige manier naar mens en dier vriendelijk ontwerpen kan gebeuren. Stad Leuven is een druk bezet gebied waar verschillende soorten mensen samen komen om te leven, studeren, werken en wonen. Plek voor natuur wordt vaak uitgezocht op de verschillende achtertuintjes en de parken die in de stad zijn gelegen. Potenties om de Dijle te heropleven kan goed doen, niet alleen voor de gezondheid van de mens en zo het water terug te betrekken in de stad als groen, maar ook de wilde dieren hebben hier baat bij. De ijsvogel als bever kan hier zeker gebruik van maken. Deze samenwerking door de Dijle her op te leven door kleine, moderne, fijne architecturale structuren kan de biodiversiteit van de stad verhogen en verbeteren. De manier van kijken, niet alleen bij de professionelen in de stad moet veranderen maar ook bij de buurtbewoners. Bewustwording moet gecreëerd worden door de hand van architectuur, kunst, ecologie, structuur en duurzaamheid. Door deze aspecten samen te brengen als micro injecties op een stedelijke schaal in een ontwerp kan dit bereikt worden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In het kader van ‘Future Places’, richt ik mijn onderzoek op het creëren van sociaal maatschappelijk infrastructuur dat noodwoningen kan dienen. Het idee ontstond vanuit twee problematieken die vaak in het agenda terugkwamen, daklozen en leegstand. In dit onderzoek kaart ik deze twee problemen aan door zowel de geschikte plek te zoeken om het intiatief te realiseren en een ontwerp te creëren dat het nood wonen kan verheffen tot maatschappelijk infrastructuur. Om de oefening te verwezenlijken kies ik het noodwoning concept van Saamo, de woonbox. De woonbox is een modulair concept dat bestaat uit drie woontypologieën en een office variant waarin Saamo momenteel plaatsvindt in Brussel. Vertrekkende uit verschillende noden en wensen bouw ik een elementenbibliotheek verder op dan het bestaande van Saamo en ontwerp ik de Samenlevingsbox. Deze bestaat uit drie typologieën, ‘de actieve box’, ‘de werkbox’ en ‘de passieve box’. Hierbij probeer ik zowel de noden van de mensen te vervullen die verder gaan dan enkel een dak boven het hoofd te hebben en door op zoek te gaan naar de juiste locatie probeer ik de aandacht van de vastgoedmarkt te trekken om het concept van nood wonen in de spotlight te zetten. De juiste locatie in deze toepassing is de grote hal van de oude drukkerij van de nationale bank gelegen te Berlaimontslaan 54, Brussel. Deze beschikt over een grote hal die leeg staat sinds 2020. Het gebouw is doorverkocht aan ‘3D-real estate’ en ‘Burco’ en zij lenen het verder uit aan ‘Pali Pali’ die tijdelijk gebruik maakt van slechts één achtste van de grote hal. Het modernistische icoon van de jaren 50’ is strategisch gelegen dicht aan het stadscentrum en zal voor de nodige aandacht zorgen om de problematiek en aanvulling van het nood wonen in de spotlight te brengen. Ik streef naar het creëren van een opportuniteit waar er in verloren tijd kansen gecreëerd kunnen worden voor mensen die in nood op zoek zijn naar een tijdelijke oplossing. Elke vierkante meter en elke minuut telt hierbij.