Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Eating disorders are a great cause of concern because of the high mortality rates. Furthermore, eating disorders like Anorexia Nervosa (AN) are highly prevalent in young females and very resistant to treatment. To find a treatment with higher success rates, we must develop a better understanding of the factors that underlie AN. AN shows high comorbidity with anxiety disorders, such as high levels of fear for food and weight gain and avoidance behaviors related to fear. A handful of studies have shown that the avoidance behaviors in anxiety disorders are related to fear-related processes (decrease in anxiety), but also to reward-related processes (i.e., relief). This study aims to investigate mechanisms underlying excessive avoidance behavior and the role of relief as a reinforcer of avoidance behavior in a high-risk population for AN, i.e., students with high score on Drive for Thinness. We examined if a positive relationship exists between Drive for Thinness (DT), Bulimia (B), Body Dissatisfaction (BD) and avoidance behavior and if a positive relationship exists between Drive for Thinness and relief pleasantness. We investigated 276 healthy participants who filled out the Eating Disorder Inventory-II (EDI-II) to establish their level of eating disorder symptoms. After that, they performed a modified version of a validated Avoidance and Relief Task. The experimental task consisted of two phases: (1) in the Pavlovian fear conditioning phase the participants learned which conditioned stimulus (CS) was followed by an unconditional stimulus (US), i.e., an aversive picture, and which CS was not. This phase was followed by (2) the avoidance phase, where the aversive picture could be omitted by clicking a red button after an avoidable CS (CS+av) but not after the unavoidable CS (CS+unav). The button press was also made available after a CS-, which is never followed by an US whether an avoidance action was executed or not. Avoidance, US-expectancy and relief pleasantness ratings were measured during the various phases of the task. Generalized Linear Mixed Model (GLMM) showed a significant relationship between the level of eating disorder symptoms and persistent avoidance behavior. However, Linear Mixed Model (LMM) analyses could provide no evidence for relief as a negative reinforcer of avoidance actions in individuals with elevated levels of eating disorder symptoms. To conclude, excessive and ineffective avoidance behavior exists in participants with subclinical eating disorder symptoms.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Hoewel opluchting weinig bestudeerd is, speelt het een belangrijke rol in theorieën rond vermijding. Huidig onderzoek bouwt verder op onderzoek van Willems en Vervliet (2021). Zij gingen dieper in op de aangenaamheid van opluchting door omissie (weglating). Om dit na te gaan maakten zij enkel gebruik van subjectieve metingen en huidgeleidingsresponsen, welke niet valentiegevoelig zijn. Huidig onderzoek tracht de aangenaamheid van opluchting door omissie fysiologisch te meten. Er worden twee hypotheses onderzocht in deze studie. Allereerst wordt nagegaan of omissie van een sterkere prikkel grotere opluchting genereert. Dit is in zekere mate een replicatie van de EVA-studie van Willems en Vervliet (2021). Een andere hypothese betreft of de aangenaamheid gekoppeld aan opluchting doorgegeven kan worden aan de neutrale stimuli die ermee geassocieerd zijn. De oogknipperreflex wordt gebruikt als fysiologische meting van de aangenaamheid van opluchting door omissie. Om de oogknipperreflex te meten zijn luide knallen nodig, waardoor de subjectieve rapportering van opluchting niet zo aangenaam zal zijn. De oogknipperreflex interfereert dus met wat we willen meten, namelijk de aangenaamheid van opluchting door omissie, vandaar wordt deze indirect gemeten. Het experiment bestaat daarom uit twee delen. In het eerste deel, tijdens de EVA-taak, kregen participanten informatie te zien over een elektrische prikkel die ze misschien zouden krijgen. Naast de probabiliteit (50%) kregen ze de intensiteit (onwaarneembaar, zwak, matig, sterk) van deze prikkel op een computerscherm te zien. Dit werd 60 keren herhaald in opeenvolgende proefbeurten. Wanneer de prikkel uitbleef konden we door middel van de huidgeleiding en subjectieve beoordelingen onderzoeken of opluchting toenam naarmate er een meer aversieve prikkel verwacht werd. Tijdens deze fase van het experiment werden initieel neutrale stimuli gekoppeld aan de verschillende intensiteitsniveaus van de elektrische prikkels, welke in het tweede deel van het experiment opnieuw getoond werden, wanneer de luide knallen gepresenteerd werden om startle te meten. Zo werd nagegaan of de aangenaamheid gekoppeld aan opluchting doorgegeven kon worden aan de neutrale stimuli die ermee geassocieerd waren. Dit werd gemeten door middel van de valentie, oogknipperreflex en arousal. Uit de analyses blijkt dat de omissie van een sterkere prikkel meer opluchting genereert, wat in lijn is met de bevindingen van Willems en Vervliet (2021). Tegen verwachting in vond ik geen evidentie voor opluchtingsleren, het leerverschijnsel dat het vermogen weergeeft om het einde of uitblijven van een aversieve gebeurtenis te associëren met een samenvallende stimulus. De aangenaamheid gekoppeld aan opluchting wordt niet noodzakelijk doorgegeven aan de neutrale stimuli die ermee geassocieerd zijn. In huidig onderzoek is de weerspiegeling van de aangenaamheid van opluchting door omissie dus niet steeds waarneembaar.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Exposuretherapie is een veel gebruikte behandeling voor angststoornissen. Vaak is een terugkomst zichtbaar van zowel angst (het renewal-effect) als vermijdingsgedrag (persisterende vermijding) na deze behandeling. De terugkomst van angst en vermijding samen beperkt de mogelijkheid tot verdere extinctie. Hierdoor is herval mogelijk. Om deze reden is het voornaam onderzoek te doen naar de mechanismes achter de renewal van angst en van vermijding. Dit onderzoek focust zich op de persisterende vermijding na extinctie. Het voornaamste doel van deze studie was de invloed van de context op persisterende vermijding na extinctie met responspreventie te onderzoeken aan de hand van een experiment. Daarnaast probeerde dit onderzoek de samenhang tussen individuele verschillen (ervaren aangenaamheid van opluchting, stresstolerantie en intolerantie van onzekerheid) en persisterende vermijding te onderzoeken. Vijfenveertig gezonde participanten doorliepen deze studie. De participanten vulden bij aanvang van de studie enkele vragenlijsten in die peilden naar individuele verschillen in trekangst, stresstolerantie en intolerantie van onzekerheid. De participanten waren verdeeld over twee groepen, groep AAAB en groep ABBA. Het eigenlijke experiment bestond uit een pavloviaanse conditioneringsfase waarbij drie voorwaardelijke prikkels (VP) namelijk drie gekleurde lampen, al dan niet geassocieerd werden met een onvoorwaardelijke prikkel, een milde elektrische schok. Een van deze VP’s ging nooit gepaard met een schok (VP-), een andere VP ging gepaard met een schok maar deze schok kon in bepaalde fases uitblijven na de vermijdingsrespons (VP+v) en tot slot ging een VP tijdens de leerfases altijd gepaard gaan met een schok (VP+ov). Tijdens de vermijdingsleerfase leerden participanten dat ze de schok voor VP+v konden vermijden door het gebruik van een drukknop. Beide groepen bevonden zich voor de eerste twee fases in dezelfde context (context A). Daarna volgde een extinctiefase met responspreventie waarbij er geen mogelijkheid tot vermijdingsgedrag bestond en geen schokken aangeboden werden. Tijdens de extinctie bevonden de twee groepen zich voor het eerst in een verschillende context, voor groep AAAB was deze context gelijk aan de conditioneringscontext (context A) terwijl groep ABBA zich in een nieuwe context bevond (context B). Nadien werd de mate van persisterende vermijding getest, eerst in de extinctiecontext daarna in de andere context. Doorheen de studie dienden participanten na het uitblijven van een schok aan te geven hoe aangenaam ze de opluchting ervaarden. Na elke fase gaven participanten aan in welke mate ze de schok verwachtten na het zien van elke voorwaardelijke prikkel. De huidgeleidingsrespons van de participanten werd gemeten doorheen de studie. Uit dit onderzoek blijkt dat na extinctie met responspreventie de hernieuwde mogelijkheid tot vermijding leidt tot persisterende vermijding tenzij de context uitsluitend met extinctie geassocieerd werd. Daarnaast werd geen samenhang gevonden tussen de ervaren aangenaamheid van opluchting en persisterende vermijding. Verder toonde zich geen samenhang tussen stresstolerantie en persisterende vermijding noch tussen de intolerantie van onzekerheid en persisterende vermijding. Vervolgonderzoek dient verder te zoeken naar individuele verschillen die een invloed hebben op persisterende vermijding.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Panic attacks are still a little bit of a mystery. Of course, these attacks can occur expectedly, but often people say they experience the attacks as coming out-of-the-blue. Seemingly no threatening stimulus or dangerous event is encountered, and the panic attack seems to come unexpectedly. Interoceptive conditioning plays a crucial role within panic disorder, especially with unexpected attacks. But what can explain those unexpected attacks? Can the assumption be made that interoceptive conditioning occurs without consciousness? However, research has mostly focused on exteroceptive relationships and unconscious learning is sparse in exteroceptive conditioning, making the assumption of unconscious interoceptive learning questionable. In a panic attack, however, the stimuli are usually interoceptive, which nevertheless raises the question of whether, in that type of conditioning, learning might occur unconsciously. In this thesis, I investigate the current evidence on unconscious fear learning in interoceptive conditioning within the context of panic disorder. For that purpose, I discuss the distinction between dual-process theory (which claims that learning can happen unconsciously, in addition to consciously) and single-process theory (which claims that conscious propositional knowledge is always needed for associative learning). I will use a qualitative narrative review method to broadly summarize the literature relevant to this topic. I will then apply the single-process versus dual-process theory debate to the domain of interoceptive conditioning, in order to evaluate whether unconscious interoceptive conditioning could explain out-of-the-blue panic attacks as they occur in panic disorder. I take as a starting point the conditioning model of panic disorder by Bouton and colleagues (2001). Then, I evaluate the claim about unconscious conditioning and compare these with recent findings. Evidence for unconscious learning is often criticized for not using proper awareness measurements and some validity criteria have been made up that should be considered when measuring consciousness. Therefore, in the second part, recent empirical evidence for unconscious interoceptive learning is examined to see whether awareness measurements meet those criteria. Results show that most criteria are not met and therefore the existence of unconscious interoceptive conditioning remains questionable. It thus remains unclear how out-of-the-blue panic attacks can be explained. Therefore, in the last part of the thesis, I evaluate whether the single-process theory based on propositional learning could explain unexpected panic attacks. I conclude that evidence for unconscious interoceptive learning is currently lacking and that the single-process theory is a viable candidate to explain the occurrence of unexpected panic attacks. I end the thesis with a detailed proposal for an interoceptive conditioning experiment that takes into account the validity criteria for measuring consciousness (in appendix). It is my hope that this could help in unraveling the mystery of unexpected panic attacks, which is a major cause of suffering for patients with panic disorder.