Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In samenwerking met IMO-IMOMEC onderzocht deze masterthesis het opschalen van dia-mantafzetting voor coatingapplicaties naar een industriële schaal. Momenteel is dit enkel mo-gelijk in kleine hoeveelheden op laboschaal. Opschaling wordt volbracht met behulp van een ultrasone spraycoater en nano diamanten in water of aceton als solvent. In dit werk worden de procesparameters iteratief geoptimaliseerd tot de gewenste kwaliteit bij 45nm laagdikte wordt bekomen. Als substraat werd gekozen voor Corning Eagle 2000. Er worden resultaten gegeven naar optimalisatie van parameters omtrent: reiniging, bevochti-ging, ultrasoon spraycoater, en inkt samenstelling voor de verschillende solventen. Deze wor-den via AFM, PDS, TRS, SEM, en optische microscopie onderzocht naar zuiverheid van de laag. Hiernaast wordt onderzoek verricht naar de tijdsafhankelijke bevochtigbaarheid van het substraat waarop diamantinkt wordt beneveld. Goede bevochtigbaarheid is nodig voor een homogeen dekkende laag. Dit toonde aan dat voorbehandeling met UV-O3 een significant langere bevochtiging oplevert dan met O2-plamsa. Een homogene, defectvrije laag werd bekomen voor water en aceton. De voorgestelde me-thode is tevens schaalbaar voor industriële toepassingen. Het onderzoek heeft de relaties tus-sen de verschillende procesparameters aangetoond. Deze relaties maken het mogelijk het proces te optimaliseren naar verschillende parameters zoals: ruwheid, dekkingsgraad, pro-cestijden, of diamantgebruik.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Scheurvorming is een courant probleem in metselwerkwanden. Deze masterproef onderzoekt de haalbaarheid van de toepassing van mesoschaal eindige-elementenmodellen voor de analyse van dergelijke metselwerkschade. In zulke modellen worden mortelvoegen en bakstenen expliciet gemodelleerd. Het gebruik van dilatatievoegen – die dankzij zulke mesomodellen ook expliciet gemodelleerd kunnen worden – is een van de mogelijke oplossingen om scheurvorming te beperken. De eindige-elementenmodellen zijn geïmplementeerd in een MATLAB-omgeving. Hiervoor maakt men gebruik van een preprocessing tool en een analysesoftware die binnen de onderzoeksgroep CERG zijn ontwikkeld. Enerzijds worden hiermee de grenzen van het mesoschaalmodel opgezocht en anderzijds bekijkt men de toepassing van dilatatievoegen op vlak van de optimale locatie. Simulaties toonden aan dat mesoschaalmodellen gelimiteerd zijn omwille van de grootte van de mesh. Voor grote metselwerkwanden bekomt men een grotere mesh, waardoor de rekentijd significant toeneemt. Omwille van de toename van het aantal (niet-lineaire) elementen in de mesh, kampt de stijfheidsmatrix binnen MATLAB regelmatig met een slecht conditiegetal. Hierdoor treedt divergentie op, waardoor de solver geen oplossing vindt. Verder concludeert men ook dat de toepassing van dilatatievoegen optimaal is nabij hoekpunten van openingen om scheurvorming te beperken.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The conventional production process of MEMS, silicon micromachining, is expensive and lengthy. Printing and coating techniques such as screen printing, inkjet printing, and blade coating could be a solution to this problem, reducing costs and turnover time. In this study, the materials and production process for a thermal actuator MEMS is selected and tested. The structure of the print is as follows: the substrate, the sacrificial layer, and the structural layer. After depositing this layer, the sacrificial material is dissolved and removed to achieve a freestanding structure. PVA, PMMA, and PEO are tested for their usability in the process as a sacrificial material. The main criterium for the sacrificial layer is that it can be dissolved after the production process with no negative impact on the MEMS. For the structural material, a silver nanoparticle and microflake ink are tested. PVA was selected as a sacrificial material because of its dissolving under 15 min. in water of 85°C. It was applied using blade coating. For the structural material, screen printing was found most suitable. Both inks are strong enough to support a freestanding actuator up to 9mm long, however, the nanoparticle ink was brittle and broke down easily. In thermoelectric testing, temperatures of 170°C were achieved for both inks which translates to simulated deflections of up to 224µm. A proof of concept achieved deflections of 100µm, however, further optimisation of the process and design is needed due to deformations that occur in the structure.