Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Ontmoetingen in het Oosten analyseert de evolutie en interactie van verschillende Aziatische culturen, van de eerste beschavingen in Mesopotamië, India en China vier millennia geleden tot op vandaag. De auteur neemt je mee op een tocht langs de zijderoutes tussen China, India en de Middellandse Zee. Via de Indische Oceaan en de Chinese Zee doet hij ook overzeese contacten en Japan aan. Je ontdekt een geschiedenis van globalisering, multicultureel samenleven en migratie, wars van vooroordelen en taboes.'The Rise of the West', de Europese dominantie op militair, wetenschappelijk en technologisch gebied sinds de late achttiende eeuw, wordt in dit boek in een ander daglicht gesteld. Patrick Pasture kijkt verder dan het gekende kolonisatieverhaal en legt de focus op de binnen-Aziatische interacties in deze culturen. Ook de Aziatische missie naar het Westen wordt naar voren geschoven. Simpele dichotomieën als Oost/West en Noord/Zuid worden radicaal afgewezen en maken plaats voor verscheidenheid.Ontmoetingen in het Oosten is een boek voor wie bereid is de betekenis van het Westen te herinterpreteren, en zijn kennis van de wereldgeschiedenis en de Aziatische culturen wil verrijken.Bron : http://www.pelckmanspro.be

World history --- Asia --- Colonisation. Decolonisation --- History of civilization --- social history --- 15.50 general world history; history of great parts of the world, peoples, civilizations: general. --- 903 --- wereldgeschiedenis --- Azië --- cultuurgeschiedenis --- algemene geschiedenis --- Wereldgeschiedenis --- Geschiedenis --- Globalisering --- Internationalisering --- Interculturaliteit --- Kolonialisme --- Culturele diversiteit --- Migratie --- Geneeskunde --- Techniek (wetenschap) --- Atlas --- Museum --- Verpleegkunde --- 980 --- 980 Geschiedenis van Zuid-Amerika --- Geschiedenis van Zuid-Amerika

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In deze masterproef, aangeboden binnen de opleiding Geschiedenis, wordt onderzocht welke rol homo-emancipatie heeft in het identiteitsdiscours van Europa en wat voor consequenties hieraan verbonden zijn. In het kielzog van de War on Terror wordt Europa immers geconfronteerd met globale migraties, groeiende diversiteit en terugkerende uitdagingen zoals de stigmatisering en uitsluiting van culturele en religieuze minderheden. Een notie die terugkomt in het debat rond de gelijkschakeling van homoseksuelen in Europa. Met deze thesis wordt daarom gepoogd een antwoord te bieden op de volgende tweeledige onderzoeksvraag: In hoeverre is homo-emancipatie onderdeel geworden van het Europese eenheidsideaal sinds de War on Terror? En is deze ontwikkeling complementair of tegengesteld aan een tolerantere houding jegens de islam? De veronderstelling uit de literatuur dat Europa zich homo-emancipatie heeft toegeëigend is via een bronnenanalyse van de Fundamental Rights Agency, de Intergroup of LGBT Rights en de Organisation for Security and Co-operation bevestigd. West-Europa beschouwt de aanwezigheid en tolerantie van homoseksualiteit in de samenleving niet langer als een teken van zwakheid, maar als voorwaarde van moderniteit; deel van haar Europese identiteit. Echter vormt de vrije seksualiteitsbeleving van homoseksuelen geen neutraal en universeel mensenrecht zoals dat bovenstaande samenwerkingsverbanden graag doen uitschijnen, maar een cultuurproduct dat naar gelang de invulling van het Westen wordt uitgedragen. Een ontwikkeling waarvan de wenselijkheid door steeds meer academici wordt betwijfeld. Het leidt namelijk niet alleen tot een grotere discrepantie tussen West- en Oost-Europa, maar ook in een toenemende stigmatisering en uitsluiting van moslims. De gevolgen hiervan worden aangekaart door middenveldorganisaties en openbaren zich tegelijkertijd in wat wordt bestempeld als de nieuwe ‘culture war’ in Europa tussen ‘geseculariseerde’ liberalen en conservatieve moslims. De rol die sexual politics – waaronder homo-emancipatie – hebben op deze oplopende spanning, is vooralsnog niet ter sprake gekomen in de brondocumenten van de OSCE noch in die van de werkgroepen van de Europese Unie.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef, aangeboden binnen de opleiding Geschiedenis, onderzoekt het politieke Belgische discours rond mensenrechten en ontwikkelingssamenwerking van 1960 tot 1975. Na de dekolonisatie van Congo leek het Belgisch imperialisme voorgoed plaats te maken voor een hernieuwde focus op ontwikkelingssamenwerking en het promoten en beschermen van mensenrechten. Het beeld dat Belgische koloniale ambtenaren hadden gecreëerd van de Congolezen als ongeciviliseerd, barbaars en aldus zonder recht op mensenrecht, leek niettemin plots uit de herinnering te zijn gewist door het nieuwe Belgische discours. Met deze thesis heb ik vervolgens getracht een antwoord te bieden op volgende onderzoeksvraag: hoe definieerde België zichzelf als humanitaire actor na de dekolonisatie van Congo en in hoeverre is dat Belgisch humanitarisme van 1960 tot 1975 dan te begrijpen als een verlengstuk dan wel als een breuk ten aanzien van de koloniale praktijk? Ondanks de continuïteiten in het Belgisch buitenlandse discours, toont deze masterproef aan dat de jaren 1960 en 1970 zeer belangrijk zijn geweest voor de ontwikkeling van een nieuwe humanitaire cultuur. Pas tegen het midden van de jaren 1970, echter, doken mensenrechten op in ontwikkelingsverband, gezien dit paste in het nieuwe kader van de Europese Gemeenschap, waar ze hun plaats kenden als voorwaarde in samenwerkingsregelingen. Ten slotte toonde een discrepantie tussen het publieke en interne Belgische discours aan dat de Belgische ‘humanitaire identiteit’ vooral gezien dient te worden als een ‘strategie’ om zich te distantiëren van het duistere verleden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In recent years Populism was at the center of several political and academic debates. It is still very problematic and often arduous to find a clear and neat definition of the political movement. The aim of this thesis is not to discuss the nature of the political movement but to frame and deepen a specific perspective of it: the uses of the past in the populist narratives in Italy and Hungary. These result in the rhetoric of the populist politicians and can be considered as an attempt to link the chaotic present with a structured and orderly past. In order to understand populist strategies, I look at a corpus of Speculative Speeches by Matteo Salvini and Viktor Orbán. I first analyze the framework of European Populism by looking at the theories developed to discern the movement in Europe. Second, I’m deepening the dimension of right-wing populist parties in their strategy to build the ‘sense of collective’. By the use of a common past (that is evoked and often re-written) and by the exacerbation of the concept of identity, the politicians divide the society in two different groups: the nativist (in-group) and the outsiders (out-group). Third, I examine the opposition past-present and the employment of the former to frame and influence the latter as another populist strategy that results in continuum with the concept of fascist Palingenesis. From one side the Hungarian’s prime minister uses of the past (Treaty of Trianon and the Communist regime in Hungary) create a new space for the ideological fruition of history, where it is possible for the Central European country to consolidate a new way to perceive its own past. From the other side, I analyze Salvini’s call for a renewal of Italian life and the correspondences with the fascist mentality and with the idea of decadence. Finally, at the end of this first part, I define the main differences that emerge between right and left-wing populist parties in Europe in the context of migration and human rights. In my analysis, by using Political Discourse Analysis and elements of Reinhart Koselleck’s conceptual history, illustrated by Bernhard Forchtner and Christoffer Kølvraa in their study, I show how the politicians are successfully evoking and often re-writing their national past. In the first part of the analysis, I investigate the politician’s rhetoric connected with the idea of preservation and with the creation of the out-group. Secondly, I show the chameleon trait of the migration’s topic and by which means and where it is adopted in the narrative of the politicians. Finally, I tackle the Eurosceptic dimension in the visions of the populist spokesmen by showing how the EU is criticized and placed within the out-group. The main conclusion of the analysis is the application of the narrative of destruction. The narrative of destruction is often symbolized by the desire to return to an original order prior to the present one which is destroyed throughout the rhetoric of the spokesmen and defined in terms of chaos and crisis. This strategic narrative is used to demolish the present and celebrate the common national past. It also results in the demolition of the other, inter alia the migrant, the EU, and the political opponent, presented as illegitimate. Finally, the strategy is used for the creation of constructed categories within the people that oppose an in-group and an out-group.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This case study aims to examine the role of Islamophobia in the establishment and evolution of the relationship between two political parties inspired by different ideologies. Concretely, the Dutch Freedom Party and the Hungarian Fidesz party are the subjects of this research. The methodological framework is based on two different methods. Critical Discourse Analysis was applied to a sample containing 39 speeches and interviews of both actors. Using NVivo as the main analysis tool. Additionally, existing academic, news, and online sources were used to examine the relationship, and the influence of Islamophobia thereon, in detail. The research produced the following observations and findings. The first part exposes the populist nature and the contrasting ideological inspirations of both parties. Furthermore, the importance of Islamophobia as a theme in domestic and European politics is proven. The second part of the research focuses on the critical discourse analysis. Orbán’s discourse has transformed considerably under the influence of Islamophobic themes. Resulting in an increasing interest and acknowledgement of Wilder’s towards the Hungarian. Most notably is the absence of any acknowledgment of the latter towards Geert Wilders. But it is undeniably clear that Islamophobia has become increasingly important in the discourse of Viktor Orbán. Finally, different forms of interaction between the two actors are explored in the last chapters of the second part. Resulting in two specific findings. First, an informal relationship has been established between the two politicians after 2015. Yet any cooperation on a political level (e.g. the European Parliament) is currently absent. Secondly, the discourse analysis and a thorough examination of both academic and non-academic sources show that Islamophobic themes were the main catalyst in the establishment of this relation. Overcoming to some extent the ideological differences of both actors.