Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Doel en design: Wereldwijd is er een duidelijke trend naar de integratie van meer ‘evidence’ op alle beleidsterreinen. Voor de gezondheidszorg in België is het een uitdaging om, gelet op de alsmaar toenemende druk om te besparen, de toegankelijkheid, de betaalbaarheid en de kwaliteit van de gezondheidszorg te vrijwaren, zo mogelijk zelfs te verhogen. Een van de centrale beleidsdoelstellingen van de regering Michel I was om het zorgaanbod te toetsen aan wetenschappelijk onderbouwde (‘evidence based’) criteria inzake noodzakelijkheid, doelmatigheid en kosteneffectiviteit. Onderzoek over de invloed van ‘evidence-based policy’ op de kwaliteit, de toegankelijkheid en de betaalbaarheid van kinesitherapeutische zorg is echter schaars, zeker in de Belgische context. Net omdat er zo weinig onderzoek beschikbaar is, wordt met dit kwalitatief exploratief onderzoek getracht na te gaan in welke mate de regelgeving volgens alle betrokken partijen reeds voldoet aan deze eis van ‘doelmatigheid’ in de regelgeving van de kinesitherapie en de invloed ervan op de kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid. Er wordt nagegaan welke volgens de verschillende stakeholders de grootste drempels voor een doelmatiger regelgeving zijn, en hoe deze kunnen worden overwonnen. Studiepopulatie en datacollectie: Over de periode van een jaar werden vijf semi-gestructureerde experteninterviews afgenomen met zeven directe stakeholders die het beleid en de regelgeving zelf beïnvloeden, en werden twee focusgroepen georganiseerd met zeventien stakeholders die beïnvloed worden door de regelgeving en het beleid, met name patiëntenvertegenwoordigers en kinesitherapeuten. Data-analyse: De analyse gebeurde volgens de ‘grounded theory’-benadering met open en axiale codering. In de eerste fase verliepen de dataverzameling en -analyse gelijktijdig. Gezien het brede tijdsframe tussen het eerste en het laatste interview, werden de data in een tweede fase nogmaals gecodeerd om stabiliteit van de analyse te garanderen om tot een finale structuur met hoofdcategorieën, subcategorieën en onderlinge relaties te komen. De resultaten werden volgens het triangulatieprincipe getoetst aan de wetenschappelijke en grijze literatuur. Resultaten en conclusie: De onderzoeksvraag luidde als volgt: voldoet de huidige regelgeving inzake kinesitherapie volgens de betrokken stakeholders aan de actuele beleidsverwachtingen van toegankelijke, betaalbare en kwalitatief hoogstaande zorg met nadruk op doelmatigheid, in casu Evidence Based Practice? Het antwoord kan kort zijn: nee. Over het algemeen beschouwen de stakeholders de kinesitherapie in België wel als voldoende toegankelijk, kwalitatief hoogstaand en betaalbaar, maar is de doelmatigheid van de regelgeving en het gebruik van wetenschappelijk evidentie nog zeer beperkt en gebeurt dit niet op een structurele manier. Door de regering Michel I werden enkele eerste stappen gezet in de richting van een meer doelmatige invulling van de nomenclatuur en de conventie door het herwaarderen van honoraria en het herindelen van pathologiegroepen aan de hand van consumptiecijfers en wetenschappelijke evidentie. Dit zijn echter nog losstaande initiatieven die niet kaderen in een breder, meer op EBP gesteund en gericht beleid en een dito praktijk. Uit de analyse van de gesprekken met alle betrokken stakeholders blijkt dat er op tal van doorslaggevende aspecten, zoals b.v. de nomenclatuur