Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Zwemmen is een erg boeiende en veel beoefende sport in België. Om voort te bewegen in het water gebruik je voor ongeveer 70% je armen. Bijgevolg zijn er in deze regio dan ook frequent blessures vast te stellen bij competitiezwemmers, voornamelijk gesitueerd ter hoogte van de schouder. Het is een feit dat deze blessures hoofdzakelijk overbelasting gerelateerd zijn; in deze masterproef laten we dan ook acuut opgelopen blessures buiten beschouwing. Vanuit een kinesitherapeutisch en bewegingswetenschappelijk oogpunt wordt er geprobeerd zoveel mogelijk van de bijdragende mechanismen op te lijsten, om zo uiteindelijk het hoog aantal aan blessures terug te dringen. Deze blessures zijn hardnekkig, vaak treedt er herval op en voor een aantal zwemmers betekent dit uiteindelijk dan ook het einde van hun zwemcarrière. Er is erg veel onderzoek verricht naar risicofactoren, hiermee worden factoren bedoeld waardoor de zwemmer een verhoogd risico heeft op een blessure. Wanneer een atleet bijvoorbeeld een schouderblessure gehad heeft in het verleden loopt hij statistisch gezien meer kans nogmaals een schouderblessure op te lopen vergeleken met een persoon zonder voorgeschiedenis hiervan. Onderzoek naar deze factoren wordt vaak op volgende manier uitgevoerd, men kiest een factor, bijvoorbeeld het aantal kilometer dat een zwemmer traint per week en gaat kijken of zwemmers die meer trainen ook meer blessures aan de schouder oplopen. Recent is echter aangetoond dat het ontstaan van een blessure van zeer veel verschillende factoren afhangt en onderzoek naar het ontstaan ervan meer factoren moet includeren. Huidig onderzoek richt zich voornamelijk op fysieke factoren als kracht, uithouding of mobiliteit. Psychologische en sociale factoren zoals stress en angst kunnen echter ook een invloed uitoefenen op de pijn en zouden dus geïncludeerd moeten worden. In deze studie hebben we in de eerste fase risicofactoren voor overbelastingsblessures opgenomen die beschreven zijn in de literatuur. Hierbij combineerden we zowel fysieke, psychologische alsook sociale factoren en levensstijl-factoren. Aan de hand van deze lijst stelden we in deel twee een screening protocol voor, waar we gedetailleerd beschreven op welke manier elke factor gemeten dient te worden. De psychosociale factoren worden gemeten aan de hand van duidelijk beschreven vragenlijsten, als handleiding voor het meten van de fysieke factoren ontwikkelden we het OISP screening protocol. In het derde deel beschrijven we een studieopzet, we geven hier weer hoe volgens ons het aantonen van de relevante risicofactoren dient te gebeuren. We gaven reeds aan dat de literatuur stelt dat het ontstaan van overbelastingsblessures afhangt van zowel fysieke, psychologische als sociale factoren, dit kan mogelijks aangetoond worden voor zwemmers met het door ons voorgestelde screening- en studieprotocol. Indien aangetoond dat er inderdaad breder gewerkt moet worden dan louter de fysieke factoren kan een interventie gekoppeld worden aan de screening. Dit om het uiteindelijke doel te bereiken, namelijk een vermindering van het aantal schouderblessures veroorzaakt door overbelasting bij zwemmers.