Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In België kan één gezin op vier zich geen week vakantie veroorloven, waarbij het financieel onvermogen aan de basis ligt. Kansarme gezinnen behoren maar al te vaak tot een deelgroep binnen onze maatschappij, die nog nooit of maar al te weinig de kans hebben gekregen om op reis te gaan. Vaak manifesteert dit zich in talrijke nadelen, zoals sociale uitsluiting. Kinderen kunnen hier een grote impact van ondervinden, waaronder deels op hun mentale toestand. Voor sommigen kan dit ook invloed hebben op volwassen leeftijd. Het kan een sneeuwbaleffect veroorzaken dat niet enkel nadelen oplevert voor de persoon in kwestie, maar ook voor de maatschappij. Om dit domino-effect tegen te gaan, werd het concept sociaal toerisme in België al in het begin van de 19de eeuw ingeroepen. In 2003 werd het decreet “Toerisme voor Allen” opgericht om voor een soepelere werking te zorgen van sociaal toeristische organisaties. In samenwerking met toeristische aanbieders kunnen er kortingen worden gegeven op talrijke vrijetijdsactiviteiten zoals daguitstappen, groepsreizen en vakanties. Desondanks deze initiatieven blijft het vakantiegebeuren voor vele kansarme gezinnen een drempel te vormen. In dit onderzoek werd er gestreefd naar het in kaart brengen van de noden van kansarme gezinnen, het verbeteren van de wisselwerking tussen deze gezinnen en de sociaal toeristische sector en het vergemakkelijken van de toegang tot de aangeboden initiatieven. Het onderzoek stond tevens open voor eigen inbreng van de respondenten. Zij konden aangeven welke aspecten verbeterd zouden kunnen worden om naar een betere dienstverlening toe te werken. Meer specifiek werd er onderzocht welke kanalen het meest efficiënt zijn om kansarme gezinnen te bereiken en in contact te brengen met sociaal toeristische initiatieven. Zowel enquêtes als interviews werden als onderzoeksmethode gebruikt om de geschetste problematiek te onderzoeken. De resultaten werden vervolgens geanalyseerd en vertaald in aanbevelingen, die verenigingen in de toekomst kunnen toepassen binnen hun beleid. De resultaten toonden aan dat de doelgroep het best wordt bereikt via sociale media en overheidsinstellingen (school, OCMW…). Een meerderheid van de respondenten gaf aan dat ze het liefst via e-mails op de hoogte gebracht willen worden omtrent nieuwe initiatieven en het aanbod. Door binnen het onderzoek gebruik te maken van open vragen werd hun eigen inbreng gestimuleerd. Een van de verbeteringen die de reizigers aanhaalden, was dat er mogelijkheden aangeboden moeten worden op een grotere tijdsspanne. Het is vaak zo dat de aanvraagprocedure heel wat tijd in beslag neemt en dat de reizigers veel administratieve stappen moeten ondernemen alvorens ze een korting kunnen krijgen voor een daguitstap of vakantie. Deze drempels zouden weggewerkt kunnen worden door het invoeren van een kaart (zoals studentenkaart), die kansarme gezinnen de mogelijkheid geeft om korting te krijgen bij bepaalde vrijetijdsactiviteiten zoals musea en pretparken zonder hiervoor op voorhand te moeten reserveren. Het onderzoek toont aan dat het voornamelijk de terugkoppeling van de ervaringen van de reizigers is die van cruciaal belang zijn om de werking van sociaal toeristische verenigingen te verbeteren. We kunnen concluderen dat de algemene problematiek op een succesvolle manier werd onderzocht en dat de resultaten hebben geleid tot het opstellen van aanbevelingen, die in de toekomst nuttig kunnen zijn voor sociaal toeristische initiatieven.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Charlotte Bove, Master in Toerisme, Katholieke Universiteit Leuven. Abstract masterproef ingediend op 13 juni 2018: De relatie tussen terrorisme en toerisme. Een vergelijkende studie over de impact op het toerisme in de regio’s Brussel en Vlaanderen na de aanslagen van 22 maart. Terrorisme is alomtegenwoordig en komt steeds vaker voor in combinatie met toerisme. Een aanzienlijk aantal artikelen is dan ook reeds beschikbaar met betrekking tot dit thema. Deze zijn echter vaak erg specifiek gericht op één bepaalde gebeurtenis. Zo zijn er ook enkele onderzoeken beschikbaar gerelateerd aan de aanslagen van 22 maart in Brussel. Een voorbeeld hiervan is een kwalitatieve analyse naar de impact op de vraag door Vanneste et al. (2017). Dit onderzoek fungeert dan ook als een kwantitatieve aanvulling. Het hoofddoel hierbij is na te gaan of er een verschillende impact was op het toerisme in de regio’s Brussel en Vlaanderen na de aanslagen van 22 maart. Het onderzoek wordt uiteengezet aan de hand van zeven verschillende onderzoeksthema’s. Hiermee wordt er nagegaan of er een impact was in beide regio’s, hoe groot deze was, of er herstel optrad en, indien ja, hoe snel dit gebeurde. Aan de hand van het cijfermateriaal van deze zeven onderzoeksthema’s worden figuren opgemaakt die de mogelijke impact weergeven. Zowel in Brussel als in Vlaanderen was er inderdaad een impact op het toerisme merkbaar na de aanslagen van 22 maart 2016. Dit betekent dat de terroristische aanslagen in zekere zin een stempel gedrukt hebben op het toerisme in beide regio’s gedurende de periode net na het incident. Daarnaast bleek de impact in Brussel groter te zijn dan in Vlaanderen. Verder werd ook duidelijk uit het onderzoek dat in de regio Brussel sneller herstel merkbaar was. De relatie tussen de aanslagen van 22 maart en het toerisme in Brussel en Vlaanderen kan dan dus verklaard worden door het negatieve effect op het toerisme in beide regio’s dat resulteerde in een verschillende uitkomst in Brussel en Vlaanderen.