Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De hulpverleners in eender welke zorgsector worden voortdurend geconfronteerd met het oplossen van ethische kwesties. Er is alleen niet vaak de tijd om stil te staan bij de ethische dimensie van een probleemstelling. Sinds een aantal jaren is er meer aandacht voor een praktische ethiek waarbij het erom gaat de professionals in gezondheidszorginstellingen zelfstandig te laten omgaan met ethiek in plaats van een externe sturing in te voeren. Het bewustzijn voor de ethische dimensie van een bepaalde probleemstelling blijft echter nog vaak beperkt. Een ethisch dilemma is een situatie waarbij de waarden van de professional botsen met de waarden van de cliënt en/of die van de organisatie. Het niet oplossen van dilemma’s kan tot depressie en burn-out bij de hulpverleners leiden. Een manier om ethische dilemma’s te bespreken en hierover gezamenlijk te reflecteren is moreel beraad. Moreel beraad is een vorm van ethiekondersteuning die in de laatste jaren veel aandacht heeft gekregen. Toch heerst er nog de vraag hoe deze methode geïmplementeerd kan worden binnen de bestaande infrastructuur van een zorginstelling. Een mogelijkheid hiervoor situeert zich in een visie rond duurzaam ondernemen, waarbij de dialoogvoering evenals bij moreel beraad centraal staat. In deze paper wordt daarom nagegaan in hoeverre de methode moreel beraad aansluit bij duurzaam ondernemen en, meer specifiek, bij de visie rond duurzaam human resource beleid. Volgende onderzoeksvraag werd geformuleerd: “Hoe kan de ergotherapeut duurzaam HRM faciliteren via moreel beraad?" Het doel van de praktijkstudie was om de hulpverleners kennis te laten maken met de methode moreel beraad en een eventuele meerwaarde voor de praktijk vast te stellen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit onderzoek was bedoeld om een methode te ontwikkelen en te valideren om clozapine en zijn belangrijkste metaboliet N-desmethylclozapine gelijktijdig en routinematig te kunnen bepalen in humaan serum met Ultra Performance Liquid Chromatography (UPLC). De analyten werden gescheiden op een BEH phenyl C18 reversed-phase kolom. Hierbij werd gebruik gemaakt van een isocratische methode met een mobiele fase bestaande uit een 40 mM fosfaatbuffer met pH 4.0, acetonitrile en azijnzuur (65:35:0.1) bij een flow van 0.3 ml/min. De analyten werden gedetecteerd met een PDA-detector bij een golflengte van 254 nm. Als staalvoorbereiding werden de stalen verdund met ultrazuiver water en na toevoeging van interne standaard werden deze geëxtraheerd via solid-phase extraction (SPE) op een Oasis HLB 96 Well-Plate en geëvaporeerd waarna het residu opgelost werd in mobiele fase. De methode werd gevalideerd via het bepalen van het extractie rendement (>80%), de lineariteit, het carry-over effect, de herhaalbaarheid (within-run precisie), de reproduceerbaarheid (between-run precisie), de juistheid en de stabiliteit volgens de validatiecriteria van FDA en EMA. De methode werd ook gevalideerd via methodevergelijking met een ander laboratorium voor subtherapeutische clozapine concentraties vanaf ±50 ng/ml, therapeutische clozapine concentraties en toxische clozapine concentraties tot 717 ng/ml.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Een goede screening van personen met emotioneel eetgedrag door een diëtist is belangrijk om tot een gepaste behandelstrategie te komen. Daarom werd in deze studie gezocht naar het verband tussen demografische, nutritionele en psychologische kenmerken en de mate van het emotioneel eetgedrag. Op basis van de resultaten werd een profielschets gemaakt van personen met gemiddeld tot hoog emotioneel eetgedrag en werden een aantal richtlijnen opgesteld die door de diëtist kunnen gebruikt worden voor screening en behandeling. Aan de hand van vragenlijsten zijn gegevens verzameld van 225 jongens (48%) en meisjes (52%) tussen 10 en 16 jaar. Deze vragenlijsten werden ingevuld door één van de ouders en/of de jongere zelf. De mate van emotioneel eetgedrag werd bevraagd aan de hand van de Nederlandse Vragenlijst voor Eetgedrag (NVE). De demografische gegevens bevatten de Body Mass Index (BMI), de leeftijd, het geslacht en socio-economische status (SES) van het gezin. Om het eetpatroon en eetgedrag te bevragen werd gebruik gemaakt van de Food Frequency Questionnaire (FFQ) en de Eating Disorder Examination Questionnaire-child version (Ch- EDE-Q). Om de psychologische kenmerken van de onderzoeksgroep te bepalen, werden data geanalyseerd uit de Ch-EDE-Q, de Positive and Negative Affect Schedule (PANAS), de Perceived Stress Scale (PSS) en de Fragenbogen zur Erhebung der Emotionsregulation bei Kindern und Jugendlichen (FEEL-KJ). Uit de resultaten bleek dat vooral de scores van de psychologische vragenlijsten duidelijk gecorreleerd waren met emotioneel eetgedrag. De rapportering van stress, depressieve en negatieve gevoelens en zich zorgen maken over de eigen lichaamsvormen was in deze studie significant positief gelinkt aan de mate van het emotioneel eetgedrag. Verder werd er een duidelijk positief verband gevonden met het gebruik van maladaptieve emotieregulatiestrategieën. Zowel objectief overeten als subjectieve eetbuien werden significant meer vastgesteld bij personen met een hoge mate van emotioneel eten. Het algemeen eetpatroon, beschreven door de ouders, toonde geen verband met emotioneel eten. Concluderend kan er gesteld worden dat deze studie heeft aangetoond dat emotioneel eetgedrag bij (jong)adolescenten in verband staat met psychologische kenmerken, eetbuien en overeten. Hierbij moet zowel met de ernst als met de cumulatie van deze factoren rekening gehouden worden. De diëtist heeft er dus alle baat bij deze elementen te bevragen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Patiënten met de ziekte van Parkinson (ZvP) worden op verschillende manieren geholpen en ondersteund. Hoewel deze ziekte niet te genezen is, kan de progressie wel vertraagd worden. Voor deze vertraging wordt hoofdzakelijk voor een medicamenteuze behandeling gekozen. Naast een medicamenteuze behandeling bestaat er ook een chirurgische techniek waarbij er elektroden diep in de hersenen geïmplanteerd worden. Deze elektroden stimuleren dan bepaalde hersengebieden zodat de symptomen van de ziekte deels of volledig onderdrukt worden. Dit wordt diepe hersenstimulatie of Deep Brain Stimulation (DBS) genoemd. Deze behandeling is "the therapy of last resort" en wordt dus enkel toegepast wanneer geen enkele behandeling nog voldoende ondersteuning biedt. Opmerkelijk is dat na deze operatie het gewicht van de patiënten significant stijgt. Dit aspect wordt vastgesteld door zowel professor dr. P. Santens (neuroloog), vele studies als door het eigen onderzoek. Deze gewichtstoename kan oplopen tot zo’n 16 kg of meer. Er is echter geen consensus omtrent de oorzaken van de gewichtstoename na de DBS operatie. Veel studies zijn het er over eens dat de gewichtstoename zou veroorzaakt wordt door multifactoriële factoren. Één van deze factoren kan het verschil in energiebehoefte voor en na de operatie zijn. De motorische symptomen bij de ZvP, waaronder een tremor, vragen veel energie van de patiënt. Dit vermindert na de operatie waardoor de patiënt vaak een verminderde energiebehoefte heeft. Met eenzelfde voedingspatroon, voor en na de operatie, kan dit voor gewichtstoename zorgen. Een andere factor kan een verhoogde beloningsgevoeligheid zijn. De DBS zou een invloed kunnen hebben op de hypothalamus, wat zorgt voor een verhoogde beloningsgevoeligheid. Nog een andere factor die kan meespelen is chronische stress. Zo zou de DBS een invloed kunnen uitoefenen op de hypofyse, die op zijn beurt zorgt voor een verhoogde aanmaak van cortisol. Ten slotte zouden ook de hormonen neuropeptide Y, leptine en ghreline beïnvloedende factoren kunnen zijn. Zo zou een verhoogde aanmaak van deze hormonen een groter hongergevoel kunnen creëren bij de patiënten. In de literatuurstudie wordt de ziekte, de mogelijke oorzaken van gewichtstoename en de dieetbehandeling na het plaatsen van DBS bij parkinsonpatiënten beschreven. A.d.h.v. een vragenlijst in samenwerking met het Universitair Ziekenhuis in Gent werden de oorzaken van gewichtstoename en de mate waarin klachten voorkomen, na de plaatsing van DBS, bevraagd. De vele discussies in de literatuur en de niet eenduidige resultaten van de vragenlijst tonen aan dat de gewichtstoename multifactorieel is. Hoewel er nog verder onderzoek nodig is, zal de diëtist een alsmaar belangrijkere rol gaan spelen bij de behandeling van parkinsonpatiënten na de plaatsing van DBS. De gewichtstoename en postoperatieve klachten zijn problemen die aangepakt moeten worden, met eventuele ondersteuning van een psycholoog en logopedist, om de duur en kwaliteit van de gezondheid van de patiënten te verhogen. Het doel van deze bachelorproef is a.d.h.v. de dieetbehandeling (beschreven in de literatuurstudie) en de postoperatieve meest voorkomende klachten (uit de vragenlijst) de diëtisten ondersteuning te bieden om deze patiënten zo goed mogelijk na de operatie te kunnen begeleiden. Dit omdat een dieetbehandeling voor patiënten met de ZvP met DBS nog geheel ontbreekt en onderzoek aantoont dat hier wel ruimte toe is.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Probleem & doelstelling/vraagstelling Het opvragen van dosis gegevens door het FANC verloopt moeilijk. Er is op dit moment nog geen oplossing gevonden om efficiënt de dosisgegevens op te vragen. Het berekenen van DRN’s verloopt hierdoor ook wat moeizamer. Er wordt in dit werk onderzoek gedaan naar een nieuwere methode aan de hand van een radiologisch lexicon. Methode De aanvraagformulieren van het FANC worden onderzocht en eventueel geoptimaliseerd. In samenwerking met UZ Brussel worden twee CT-toestellen onderzocht. Protocollen van de afgelopen drie maanden worden geordend in niveaus. Op deze protocollen wordt een RadLex® code gekoppeld. Achteraf wordt de DRN berekend van de protocollen in het derde niveau. Resultaat Enkel de hoognodige eisen van het invulformulier van het FANC hielden stand. Er hielden weinig protocollen stand tot het laatste niveau (Niveau 2). Bijna alle protocollen in niveau 2 werden gelinkt aan een Radlex® code. Bij het vergelijken van de nieuwe en de oude DRN werden verschillen ontdekt. Bespreking Er werden duidelijke verschillen opgemerkt na het vergelijken van de oude en de nieuwe DRN. Er hielden weinig protocollen stand tot het laatste niveau (Niveau 2). Er zou een volgend onderzoek kunnen volgen die over een langer tijdsinterval strekt, meerdere ziekenhuizen en meerdere CT-toestellen betrekt. Het linken van Radlex® codes ging vlot. Er moet een oplossing komen voor samengestelde onderzoeken op een spoedafdeling. Conclusie Radlex® codes zijn een goede oplossing voor het opvragingssysteem naar dosis gegevens in het FANC. Ook andere systemen zoals DoseWatch kunnen al verbetering bieden.