Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Usually, a can-order policy is used in inventory management for the joint replenishment problem. In this paper, a can-order approach for the maintenance of condition-based monitored components is considered. In condition-based maintenance, one can monitor the current level of degradation of the component at any time. In this can-order policy, the maintenance of multiple components included in one system is considered. When one of the components reaches the predetermined must-order degradation level, all the other components that already reached a predetermined can-order degradation level are replaced together with the first one. A simulation study is executed to explore cost benefits in joining the replacement of different components in one system by the can-order policy. The influence of the number of components, the can-order level, the individual maintenance time versus setup time and the degradation speed on the cost benefits is tested in the simulation and results are discussed. As an extra insight in joint maintenance policies, the can-order policy is compared to the periodic maintenance policy.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze meesterproef situeert zich in het onderzoeksgebied van de wachtrijtheorie en biedt een theoretisch gerichte applicatie gebaseerd op een reëel pretpark. Meerbepaald worden door middel van een Excel-simulatie innovatieve concepten getest en geanalyseerd, waarbij de focus ligt op de tevredenheid van de consument. Deze tevredenheid wordt weergegeven als het nut dat gecreëerd wordt wanneer een bezoeker een attractie bezoekt. Er zijn twee centrale innovaties tijdens deze meesterproef. Ten eerste is er onderzocht wat het effect is van het implementeren van single riders lines. Deze wachtrij dient ervoor om niet gevulde plaatsen in een attractie op te vullen en zo een groter segment van de capaciteit te kunnen gebruiken. Ten tweede wordt er nagegaan in hoeverre de baten afwegen tegen de sociale kostprijs bij het aanbieden van een, al dan niet betalend, prioritair voorrangssysteem. Hierbij worden verschillende premiumsystemen worden getoetst en met elkaar vergeleken. De verkregen resultaten worden tenslotte geïnterpreteerd en verklaard vanuit een theoretisch standpunt, ter ondersteuning van reële beslissingsprocessen aangaande wachtrijtheorie.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de literatuur en de praktijk zijn twee statistische methodes gangbaar voor het berekenen van de veiligheidsvoorraad: de vraagmethode en de voorspellingsfoutmethode. Het verschil tussen beide methodes is dat de vraag- en voorspellingsfoutmethode gebaseerd zijn op respectievelijk de variantie van de vraag en de variantie van de voorspellingsfouten. In deze masterproef wordt het gebruik van beide methodes in de literatuur besproken en nadien een numeriek experiment uitgevoerd ter vergelijking van beide methodes. Hiervoor worden anonieme bedrijfsdata gebruikt van twaalf FMCG. De resultaten van dit numeriek experiment tonen aan dat veiligheidsvoorraden onder de voorspellingsfoutmethode gemiddeld gezien 20,21% kleiner zijn dan de veiligheidsvoorraden onder de vraagmethode. De resultaten lopen op productniveau sterk uiteen en mogelijke factoren die invloed hebben op het resultaat worden onderzocht. Zo hebben de best presterende producten weinig heftige pieken in het vraagpatroon en vertonen zij een zekere opwaartse of neerwaartse trend, of een combinatie daarvan. De voorspellingen van de vraag van deze producten kunnen zich aanpassen aan de definitief veranderende vraag. Zo voorspellen ze een deel van de grotere variantie van de vraag, met als gevolg dat de variantie van de voorspellingsfouten niet veel toeneemt.