Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond/probleem: Tegenwoordig is er een aanzienlijke stijging van het globale sectiopercentage bij bevallingen, waarvan een groot deel sectio’s op verzoek. Een belangrijke reden waarom vrouwen hiervoor opteren, is angst voor de vaginale bevalling. Doelstelling: Het doel van deze studie was te achterhalen welke determinanten een rol spelen in het ontwikkelen van angst voor een vaginale bevalling en op welke manier een deel van die vrouwen met angst daadwer Methodologie: Het onderzoek maakte gebruik van een kwalitatief, vroeg-fenomenologisch design. Gegevens werden verzameld in Vlaamse en Nederlandse internetfora. Relevante tekstfragmenten werden op een systematische manier gezocht via zoektermen waarna de analyse gebeurde via de Qualitative Analysis Guide of Leuven. Resultaten: Vrouwen waren angstig zonder specifieke reden of ze noemden zaken waar ze bang voor zijn. Deze liggen op het vlak van angst voor lichamelijke en psychosociale gebeurtenissen alsook beperkt vertrouwen in de gezondheidszorg. Vrouwen hebben ook angst door voormalige gebeurtenissen, bevallingsverhalen, onwetendheid over een bevalling en door te weinig steun van hun zorgverlener. Discussie: Omtrent angst voor de bevalling werden verschillende determinanten gevonden, resultaten over de besluitvorming voor een sectio op verzoek bleven eerder beperkt. Conclusie: Verschillende determinanten werden gevonden omtrent angst voor de bevalling. Daarnaast werd er een belangrijke aanzet gevonden naar de wijze waarop de keuze voor een sectio op verzoek omwille van angst voor de bevalling wordt gemaakt. Er is verder onderzoek nodig naar het besluitvormingsproces en naar hulpmiddelen die ondersteuning kunnen bieden bij de besluitvorming en angst voor de bevalling.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Vrouwen kiezen steeds meer voor epidurale analgesie tijdens arbeid en bevalling. Vanuit kwaliteitsinitiatieven en de opleiding vroedkunde wordt natuurlijk bevallen gepromoot. Anderzijds concludeert wetenschappelijk onderzoek dat er geen ernstige nadelen verbonden zijn aan het gebruik van een epidurale analgesie tijdens arbeid en bevalling. Tot op heden is er nog geen onderzoek dat rekening houdt met de verwachtingen en ervaringen van vrouwen. Het zijn net deze verwachtingen die ervoor zorgen dat de ervaring omtrent de keuze van pijnbestrijding anders ervaren wordt als verwacht. Doel: Het doel van deze descriptieve fenomenologische studie is een beter inzicht krijgen in de gevoelens van de moeder op het moment van arbeid en bevalling, en haar gedachten over zulke verdoving. Design & methode: Vanwege het descriptief fenomenologisch design werd gebruik gemaakt van face to face semigestructureerde diepte-interviews. Twintig participanten werden gerekruteerd waarvan tien via een thuiszorgorganisatie. De interviews werden geanalyseerd door de descriptieve fenomenologische methode van Amedeo Giorgi via pen en papier en met behulp van de software NVivo. Bevindingen: Vrouwen die voor een fysiologische arbeid en bevalling opteren, ervaren lichte druk van zowel hun omgeving als zichzelf om op natuurlijke wijze te bevallen zonder pijnbestrijding. Als vrouwen de pijn niet kunnen plaatsen, niet voldoende met pijn kunnen omgaan of als er te veel uitputting aanwezig is, zijn ze meer geneigd om te kiezen voor epidurale analgesie. Verder wordt in beide groepen het keuzeproces beïnvloed door angst. Angst is aanwezig voor de eigenlijke plaatsing van de epidurale analgesie en de mogelijke complicaties die zich hierbij kunnen voordoen, alsook angst voor het onbekende of door eigen negatieve ervaring, immobiliteit en verlies aan controle. Vrouwen die kiezen voor epidurale analgesie ervaren minder het competitieve gedrag om toch tot het uiterste te gaan en te bevallen zonder verdoving dan vrouwen die willen bevallen op een fysiologische manier. Terwijl beide groepen begeleiding van de vroedvrouw als belangrijk achten, wordt continuïteit van zorg meer verwacht door de vrouw wanneer ze kiest voor een fysiologische bevalling. Conclusie: Zowel vrouwen die kiezen voor een fysiologische arbeid en bevalling als vrouwen die opteren voor epidurale analgesie maken hun keuze omtrent pijnbestrijding op basis van verschillende ervaringen. Belangrijk voor het keuzeproces zijn gevoelens van angst, pijn, uitputting, persoonlijke ingesteldheid en de ondersteuning van de vroedvrouw. Sleutelwoorden: epidurale analgesie; ervaringen; descriptieve fenomenologische studie; arbeid; bevalling

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Het aantal keizersneden in ons land is beduidend gestegen in het laatste decennium, wat voor nieuwe uitdagingen zorgt bij het borstvoeden. De voordelen van het borstvoeden zijn goed gekend, maar het stijgend aantal keizersneden blijkt toch een negatief effect te hebben op de initiatie en de duur van borstvoeding geven. Er bestaat weinig literatuur over de beleving van de borstvoeding bij vrouwen die een keizersnede ondergingen. Doelstelling: Met deze studie willen we de invloed van een keizersnede op de beleving van de borstvoeding bestuderen zodat deze lacune wordt opgevuld. Op deze manier hopen we het toekomstig handelen van de vroedvrouwen in deze situaties te kunnen beïnvloeden. Design en methode: Er wordt gebruik gemaakt van een descriptieve kwalitatieve studie met een fenomenologisch design. De deelnemers zijn vrouwen die bevielen via keizersnede in het Universitair Ziekenhuis van Leuven, campus Gasthuisberg, en die borstvoeding geven. Via een doelgerichte steekproefprocedure werden er data van tien vrouwen verzameld in de periode van mei tot juni 2015. Op zes weken postpartum werd een interview afgenomen dat geanalyseerd werd volgens het Colaizzi’s analyseproces. Dit gebeurde met behulp van NVIVO software. Resultaten: Na de kwalitatieve analyse konden 5 thema’s onderscheiden worden: (1) intentie en reden om borstvoeding te geven (2) aanvaarding van de onnatuurlijke geboorte (3) voldoening en uitdagingen bij het borstvoeden (4) rol van informatie en steun in de voortzetting van de borstvoeding en als laatste thema (5) moeilijker dan verwacht. Uit de interviews merkten we dat vrouwen over het algemeen een goede ervaring hadden van borstvoeding geven. Ze hadden een positieve houding tegenover borstvoeding tijdens de zwangerschap, maar dit verliep postpartaal niet altijd even gemakkelijk. Mobiliteitsproblemen gedurende het verblijf in het ziekenhuis en de eerste dagen thuis speelden hier een grote rol in. De hulp en steun van de partner en de zorgverleners waren bijgevolg van belang voor de voortzetting van de borstvoeding. Conclusie: Doorgaans hebben de participanten een positieve beleving van het borstvoeding geven. Dit ondanks de verschillende moeilijkheden die voornamelijk in de eerste twee weken postpartum voorkomen. Steun van de partner en zorgverleners zijn hier sleutelelementen voor de continuering van de borstvoeding. Relevantie voor de praktijk: Borstvoedingsbegeleiding is een belangrijke taak weggelegd voor de vroedvrouw. Om adequate begeleiding te bieden is het van belang op de hoogte te zijn van de laatste eviden borstvoeden bij vrouwen die bevielen via keizersnede, een gebrek aan literatuur. Dankzij dit onderzoek verkrijgen we meer informatie verkrijgen over hoe de vrouw zich voelt bij het borstvoeden na een sectio. Op deze manier kunnen we in de toekomst de zorg en steun afstemmen om een betere, aangepaste begeleiding te geven en zo de borstvoeding en de duur ervan te optimaliseren. Trefwoorden: Experience - Breastfeeding - C(a)esarean Section - Qualitative research

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Bevallen wordt door vrouwen aanzien als één van de meest pijnlijke gebeurtenissen die ze in hun leven moeten meemaken. Epidurale anesthesie kan ervoor zorgen dat de arbeid en bevalling meer pijnvrij verloopt. Toch kiezen sommige vrouwen er prenataal voor om te bevallen zonder een epidurale anesthesie. Echter wordt deze keuze niet altijd volgehouden waardoor tijdens de arbeid toch nog voor een epidurale anesthesie wordt geopteerd.De factoren die invloed hebben op deze beslissing zijn nog niet bekend. Het is via deze masterproef dan ook de bedoeling om deze factoren te achterhalen. Op die manier kan de begeleiding van arbeid en bevalling verder worden geoptimaliseerd. Hiervoor werd gebruik gemaakt van een kwalitatief onderzoek. Meer bepaald een kwalitatieve descriptieve content analyse met een maximum variation sampling. Er werden semi-gestructureerde diepte-interviews uitgevoerd waarna door middel van coderingsprocessen de uiteindelijke resultaten ontstonden. Vier factoren blijken een invloed te hebben op het beslissingsmoment om toch voor epidurale anesthesie te opteren, namelijk : pijncontrole, ondersteuning, motivatie en timing. Deze vier factoren zijn echter onderhevig aan secundaire invloedsfactoren, deze zijn : prenatale voorlichting door de zorgverlener, prenatale voorlichting door de omgeving, rol van de vroedvrouw, verwachtingen van de arbeid vooraf, visie van de partner en begeleiding door de vroedvrouw. Prenatale zorgverlening is één van de belangrijkste secundaire invloedsfactoren omdat deze een effect heeft op elk van de vier hoofdfactoren. Er kon worden vastgesteld dat er slechts een beperkte voorlichting rond epidurale en pijn wordt gegeven door de zorgverleners. Ook de rol van en de begeleiding door de vroedvrouw is belangrijk voor het beslissingsmoment. Nog een opvallend gegeven is het feit dat de verwachtingen, die een vrouw heeft over arbeid en bevalling, slechts beperkt zijn ontwikkeld. Dit in combinatie met de beperkte voorlichting zorgt ervoor dat de pijn bij een arbeid sterk wordt onderschat. Door het optimaliseren van bovenstaande factoren kan er langer bij de keuze om zonder epidurale anesthesie te bevallen worden gebleven. Een eerste stap in de goede richting is het systematisch geven van meer en betere voorlichting. Op die manier kan de vrouw op voorhand een goed-geïnformeerde keuze maken. Intrapartum moet de vroedvrouw de vrouw meer ondersteunen in het opvangen van de contracties. Ook vaker voorstellen van alternatieve pijnbestrijding tijden de arbeid kan een goede hulp zijn. Wanneer bovenstaande oplossing worden geoptimaliseerd kan dit ervoor zorgen dat er bij de vrouwen die willen bevallen zonder epidurale anesthesie ook meer keuzebehoud wordt bekomen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: De incidentie van sectio caesarea neemt wereldwijd almaar toe. Landen als bijvoorbeeld Brazilië (45,9%), Iran (41,9%) en Italië (38,2%) hebben een enorm hoge sectio rate (WHO, 2010). Momenteel wordt in België ongeveer 20,3% van de baby’s geboren met een sectio (SPE., 2013). Eén van de mogelijke oorzaken van de stijgende incidentie is de toenemende vraag van zwangere vrouwen voor een electieve sectio. Doel: Het doel van deze studie is om te weten te komen waarom sommige Vlaamse vrouwen eerder opteren voor een keizersnede dan voor een spontane vaginale bevalling. Met dit onderzoek wordt getracht om vroedvrouwen en gynaecologen beter op de hoogte te stellen van de redenen waarom deze vrouwen liever niet vaginaal bevallen. Meer inzicht in deze redenen kan helpen bij het verbeteren van de voorlichting voor deze vrouwen. Design: Descriptief fenomenologisch onderzoek. Setting: Vlaanderen. Methodologie: Het rekruteren van de participanten gebeurde via sociale media (tijdschriften, websites, fora en facebook) in samenwerking met een tweede onderzoeker (L.P.). De gegevensverzameling gebeurde individueel aan de hand van diepte-interviews. De gegevensanalyse werd eveneens individueel uitgevoerd aan de hand van QUAGOL. Er werden tien participanten geïncludeerd in deze studie. Resultaten: De redenen waarom Vlaamse vrouwen kiezen voor een sectio caesarea die in dit onderzoek naar boven kwamen, waren: een gebrek aan informatie, beïnvloeding door verhalen van vrienden of familieleden, behoefte aan controle over de bevalling, angst voor pijn, angst voor vaginale rupturen, angst voor letsels bij de baby, een eerder meegemaakte problematische vaginale bevalling, angst voor negatieve invloed op de seksualiteit, angst voor incontinentieproblemen, sectio praktisch willen combineren met een sterilisatie, schaamte en angst voor vroedvrouwen. Conclusie: De belangrijkste redenen om te kiezen voor een sectio lijken vooral angst voor de negatieve gevolgen van een vaginale bevalling, een gebrek aan informatie, behoefte aan controle over de bevalling, beïnvloeding door verhalen van vrienden of familieleden en een sectio praktisch willen combineren met een sterilisatie. Aanbevelingen voor de praktijk: Het ontwikkelen van een goede Vlaamse richtlijn, dewelke als keuzehulp kan dienen, is van groot belang.