Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

"Moving together" by Rudi Laermans examines contemporary dance from both a practical and a theoretical perspective, with interactions between the two. He proposes a (theoretical) framework and investigates how artistic cooperation results in dance. The book also includes some 25 interviews with choreographers from different generations.

dance [discipline] --- dansgeschiedenis --- #SBIB:316.7C211 --- Cultuursociologie: dans --- # BIBC : Academic collection --- Theatrical science --- Bel, Jérôme --- De Keersmaeker, Anne Teresa --- Stuart, Meg --- 712 --- Modern dance --- Interpretive dancing --- Modern dancing --- Dance --- Dans --- 791 --- dans --- dansen --- Choreografen --- theorie --- postmodernisme --- Rosas --- Dans- en bewegingskunst --- 793.01 --- 793.039 --- Dans ; hedendaagse --- De Keersmaeker, Anne Teresa °1960 (°Mechelen, België) --- Meg Stuart & Damaged Goods --- Dans ; theorie, filosofie, esthetica --- Dans ; 2000 - 2050 --- Danse --- Flandre --- Modern dance. --- dance [performing arts genre]

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De omvangrijke aandacht die er vandaag wordt besteed aan het gedachtegoed van Michel Foucault, doet vermoeden dat zijn werk nog steeds kan worden toegepast in het verklaren van allerhande eigentijdse maatschappelijke problemen. Deze thesis heeft zich bijgevolg toegelegd op het vergelijken van Foucault's werk rond macht en bestuurlijkheid met het werk van de hedendaagse Britse socioloog Nikolas Rose. Zowel zijn werk rond bestuurlijkheid als zijn recente innovatieve uiteenzetting over de ontwikkelingen in de biomedische wetenschappen zijn namelijk sterk geïnspireerd door het werk van Michel Foucault (Rose, z.d.). Hoewel uit de analyse bleek dat hun werk veel gelijkenissen tonen met betrekking tot de vorm en hun keuze van onderwerpen, kwamen toch ook een aantal opmerkelijke verschillen naar voren. Het grootste verschil lag in hun positionering van de rol van de staat. Na een uitgebreide analyse van macht op micro niveau, introduceert Michel Foucault de term bestuurlijkheid om zijn machtsstudie te kunnen verruimen. Hoewel hij focust op het microniveau om zo achterliggende machtsmechanismen bloot te leggen, komt hij in zijn colleges Security, Territory, Population (1977-1978) tot het besef dat hij de groeiende rol van de staat misschien toch niet volledig links kan laten liggen in zijn machtsanalyse. Michel Foucault introduceert dus bestuurlijkheid om zo het belang van de staat te kunnen incorporeren. Rose daarentegen, gebruikt het concept net om te kunnen benadrukken dat sturen niet permanent gelinkt is aan de staat, maar ze gewoon een van de vele schakels vormt in een welbepaalde machtsconstellatie (Rose, 1999). Kijkend naar hun analyse van de verschillende bestuursregimes en de verwevenheid hierin tussen kennis en sturen, kan worden gesteld dat er in de analyse van Rose, in vergelijking met deze van Foucault, een aantal elementen ontbreken. Hij maakt bijvoorbeeld geen uitdrukkelijke link tussen een staatsraison en het mercantillisme, noch tussen de ontwikkeling van de politieke economie en het liberalisme. De relatie tussen kennis en sturen wordt wel duidelijk in zijn uiteenzetting over het neo- en advanced liberalisme, wat deze bij Michel Foucault net minder duidelijk is 70(Foucault, 2013). Hun analyse over bestuursvormen doorheen de tijd is bijgevolg complementair aan elkaar. Ten derde kan worden gewezen op de moeilijke definiëring die Nikolas Rose gebruikt om bestuurlijkheid te beschrijven. In Governing The Soul: The shaping of the private self (1999a) definieert Rose bestuurlijkheid als The ensemble formed by institutions, procedures, analyses and reflections, the calculations and tactics that allow the exercise of this very specific albeit complex in form of power, which has its target population (Rose, 1999a, p. 5). Hiermee beperkt hij de notie van bestuurlijkheid tot het sturen van de populatie, terwijl hij zelf doorheen zijn verschillende werken een veel bredere interpretatie maakt. Dit resulteert bijgevolg in een tegenstrijdigheid in zijn uiteenzetting over biomacht en de daarbij horende moleculaire biopolitieke technieken uit de 21ste eeuw (Rose, 2007). Ten vierde hebben ze een andere interpretatie van noties als zelftechnieken en pastorale macht.