Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The repair of deteriorated, damaged and substandard civil infrastructures has become one of the most important issues for the civil engineer worldwide. This important book discusses the use of externally-bonded fibre-reinforced polymer (FRP) composites to strengthen, rehabilitate and retrofit civil engineering structures, covering such aspects as material behaviour, structural design and quality assurance.The first three chapters of the book review structurally-deficient civil engineering infrastructure, including concrete, metallic, masonry and timber structures. FRP composites used i

Polymeric composites. --- Composite polymeric materials --- Polymer-matrix composites --- Reinforced plastics

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Sciences and engineering --- Physical sciences --- Pure sciences --- Chemistry --- Polymer.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Composietmaterialen kunnen metaal, aluminium of titanium mogelijk vervangen in verscheidene toepassingen als transport, sportartikelen, consumptie artikelen omwille van gewichtsreductie of andere ontwerpredenen. Composieten zijn heterogene materialen, samengesteld uit een versterking en een matrix materiaal. De versterking bestaat meestal uit vezels, en verschaft het composiet stijfheid en sterkte. De matrix is gewoonlijk een plastiek en leidt de krachten door van vezel naar vezel door de vezels onderling te verbinden. Textielcomposieten hebben een textielversterking en vertonen goede weerstand tegen impact en vermoeiing. De productie van schaalproducten uit textielcomposiet vereist het draperen van droge of met matrix geïmpregneerde textielen overheen matrijzen. Tijdens het draperen treden grote vervormingen op in het textiel. Deze vervormingen beïnvloeden de daaropvolgende productiestappen en de productkwaliteit en leiden soms tot vormfouten. De niet-lineaire eindige elementen methode ondersteunt de procesoptimalisatie door de vezelrichtingen en andere vervormingen op het product te voorspellen. Dit vereist de ontwikkeling van specifieke materiaalmodellen die het anisotroop gedrag van deze textielen in rekening brengen en de vezelrichtingen accuraat opvolgen. De eerste doelstelling van dit proefschrift is om twee testmethodes, die het textielgedrag in afschuiving en biaxiale trek karakteriseren, kritisch te evalueren en verbeteren. Deze testen genereren de noodzakelijke invoerdata voor de materiaalmodellen, maar zijn helaas nauwelijks gestandaardiseerd. Een tweede doelstelling betreft het ontwikkelen van een elastisch macroscopisch materiaalmodel dat het drapeergedrag in het vlak accuraat weergeeft. Hiervoor zijn bestaande modellen theoretisch bestudeerd en tweedimensionaal getest. Vervolgens is een nieuw model voorgesteld. Het nieuwe model onderscheidt zich doordat het op een pragmatische manier zowel het trekgedrag als het afschuifgedrag in rekening brengt en arbitraire grote materiaalvervormingen aankan. Tenslotte zijn de voorspelde vezeloriëntaties met experimentele data vergeleken in drie vormgevingsstudies. Hierbij is nagegaan hoe gevoelig de vezeloriëntaties op het product afwijken ten gevolge van wijzigingen in het materiaalgedrag of de procescondities. De plooihouderconfiguratie en matrijsgeometrie waren voor het onderzochte referentiemateriaal de meest invloedrijke parameters. Composites are potential candidates to replace metal, aluminium or titanium for weight reduction or other design reasons in various applications like transportation, sports equipment, consumer goods. Composites are heterogeneous materials composed of a reinforcement and a matrix. The reinforcement usually consists of fibres, and provides the composite stiffness and strength. The matrix is usually a plastic or resin and assures load transfer by binding the fibres together. Textile composites have a textile reinforcement and manifest good impact and fatigue resistance. The production of textile composite shell products requires the drape of dry or matrix-impregnated textile sheets over molds. During the drape forming, the textile undergoes large deformations. These deformations affect the subsequent production steps and final product quality, and may result into drape-related faults. The nonlinear finite element method supports the process optimization by predicting the fibre orientations and other deformations on the product. This requires the development of suitable material models that incorporate the anisotropic drape behaviour of these textiles and that track the fibre orientations. The first objective of the dissertation is to critically evaluate and improve two test methods that characterize the in-plane shear and biaxial tensile behaviour of these textiles. These tests generate necessary input data for the material models, but unfortunately lack standardization. A second objective is the development of an elastic macro-scale material model that accurately incorporates the in-plane drape behaviour. First, state-of-the-art models are theoretically investigated and tested in-plane. Furthermore a new material model is proposed, differing by the fact that it incorporates in a pragmatic manner both typical tensile and shear behaviour, and handles arbitrarily large deformations. Finally, the predicted fibre orientations are compared to experimental data in three forming case studies. Additionally the sensitivity of the fibre orientations to variations in the material data and process conditions are investigated. The blankholder configuration and the mold geometry were the most influential parameters for the studied reference material. Composietmaterialen kunnen metaal, aluminium of titanium mogelijk vervangen in verscheidene toepassingen als transport, sportartikelen, consumptie artikelen omwille van gewichtsreductie of andere ontwerpredenen. Composieten zijn heterogene materialen, samengesteld uit een versterking en een matrix materiaal. De versterking bestaat meestal uit vezels, en verschaft het composiet stijfheid en sterkte. De matrix is gewoonlijk een plastiek en leidt de krachten door van vezel naar vezel door de vezels onderling te verbinden. Textielcomposieten hebben een textielversterking en vertonen goede weerstand tegen impact en vermoeiing. De productie van schaalproducten uit textielcomposiet vereist het draperen van droge of met matrix geïmpregneerde textielen overheen matrijzen. Tijdens het draperen treden grote vervormingen op in het textiel. Deze vervormingen beïnvloeden de daaropvolgende productiestappen en de productkwaliteit en leiden soms tot vormfouten. De niet-lineaire eindige elementen methode ondersteunt de procesoptimalisatie door de vezelrichtingen en andere vervormingen op het product te voorspellen. Dit vereist de ontwikkeling van specifieke materiaalmodellen die het anisotroop gedrag van deze textielen in rekening brengen en de vezelrichtingen accuraat opvolgen. De eerste doelstelling van dit proefschrift is om twee testmethodes, die het textielgedrag in afschuiving en biaxiale trek karakteriseren, kritisch te evalueren en verbeteren. Deze testen genereren de noodzakelijke invoerdata voor de materiaalmodellen, maar zijn helaas nauwelijks gestandaardiseerd. Een tweede doelstelling betreft het ontwikkelen van een elastisch materiaalmodel dat het drapeergedrag in het vlak accuraat weergeeft. Hiervoor zijn bestaande modellen theoretisch bestudeerd en getest. Vervolgens is een nieuw model voorgesteld. Het nieuwe model onderscheidt zich doordat het op een pragmatische manier

Academic collection --- 62-039.5 <043> --- 669 <043> --- Polymer matrix composites--Dissertaties --- Metallurgy--Dissertaties --- Theses --- 669 <043> Metallurgy--Dissertaties --- 62-039.5 <043> Polymer matrix composites--Dissertaties

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het voordeel van de lage viscositeit van CBT, waardoor de productie van continu vezelversterkte composieten weinig complex wordt, wordt tenietgedaan door de brosheid van het resulterende PBT matrixmateriaal. Deze brosheid is afkomstig van de quasi-perfecte kristallen, omwille van het isotherme productieproces. Twee verschillende methodes zijn geprobeerd om dit probleem om te lossen. Een eerste is het wijzigen van de chemische of fysische structuur om de kristallisatie te verstoren, terwijl de lage viscositeit behouden blijft. Een hogere taaiheid is bekomen door het maken van een copolymeer met polycaprolactone. De tweede oplossing is het gebruik van een niet-isotherme productiemethode, waarin een snelle afkoeling leidt tot minder perfecte kristallen. Ook met deze methode is een veel hogere taaiheid van de composieten bereikt. The advantage of the low viscosity of CBT, which makes production of continuously reinforced composites very easy, is overshadowed by the brittleness of the resulting PBT matrix material. This brittleness is due to the quasi-perfect crystal structure, originating from the isothermal production process. Two different methods are tried to solve this problem. The first solution is the chemical or physical modification of the matrix material, while keeping a low viscosity, to hinder the crystallization. A major improvement is made by copolymerizing with polycaprolactone. The second solution is to use a non-isothermal production method, in which a fast cooling leads to less perfect crystals. Also with this solution a much higher toughness of the composites is reached. In-situ polymerisatie is een veelbelovende techniek voor de productie van continu vezelversterkte thermoplastische composieten omwille van de veel eenvoudigere impregnatie van de vezelbundels. Dat deze composieten makkelijker recycleerbaar zijn dan de traditioneel gebruikte thermoharders, maakt hen vanuit ecologisch standpunt zeer interessant. Bij gebruik van in-situ polymerisatie met CBT wordt echter een bros materiaal gevormd. In dit werk worden mogelijke oplossingen uitgetest om deze brosheid te voorkomen en zo de composieten toch een thermoplastisch karakter te geven. Thermoplasten hebben namelijk het voordeel dat ze in normale omstandigheden zeer taai zijn. Er is aangetoond dat de er twee mogelijkheden zijn voor het verminderen van de brosheid. Enerzijds is het mogelijk om bepaalde additieven toe te voegen, anderzijds is het mogelijk om het productieproces zo aan te passen dat een taaier materiaal wordt bekomen. In beide mogelijkheden wordt de kristallisatie bemoeilijkt, wat aanleiding geeft tot een taaier materiaal. Thermoplastic composites have advantages compared to thermoset composites: a higher impact resistance and the possibility to reprocess the composites. However due to a high melt viscosity, more difficult production techniques are necessary, and hence the continuous fiber reinforced thermoplastic composites are yet scarcely used. CBT has a low voscosity during impregnation of the fiber bundles, so it can be used in traditional production techniques for thermoset composites. The advantage of the low viscosity of CBT is overshadowed by the brittleness of the resulting PBT matrix material. This brittleness is due to the quasi-perfect crystal structure, originating from the isothermal production process. Two different methods are tried to solve this problem. The first solution is the chemical or physical modification of the matrix material, while keeping a low viscosity, to hinder the crystallization. A major improvement is made by copolymerizing with polycaprolactone. A lower crystallinity and a smaller size of the crystals leads to a two times tougher composite, which is an important progress. The second solution is to use a non-isothermal production method, in which a fast cooling leads to less perfect crystals. Also with this solution a much higher toughness of the composites is reached. Differente failure mechanisms occur during testing and also the fracture toughness doubles.

62-039.5 --- 678.073 --- Academic collection --- 669 --- Polymer matrix composites --- Thermoplastic materials in general --- Metallurgy --- Theses --- 669 Metallurgy --- 678.073 Thermoplastic materials in general --- 62-039.5 Polymer matrix composites

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Crystallisable polymers represent a large share of the polymers used for manufacturing a wide variety of objects, and consequently have received continuous attention from scientists these past 60 years. Molecular compounds from crystallisable polymers, particularly from synthetic polymers, are receiving growing interest due to their potential application in the making of new materials such as multiporous membranes capable of capturing large particles as well as small pollutant molecules. The present book gives a detailed description of these promising systems. The first chapter

Crystalline polymers. --- Biopolymers. --- Polymer solutions. --- Complex compounds. --- Complexes (Chemistry) --- Compounds, Complex --- Liquid polymers --- Polymeric liquids --- Polymers --- Solution (Chemistry) --- Bioactive polymers --- Biological polymers --- Natural polymers --- Naturally occurring polymers --- Biomolecules --- Crystal polymers --- Crystallographically ordered polymers --- Polymer crystals --- Crystals