Listing 1 - 10 of 37 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Kan ik nog zien als ik gestorven ben? Doe ik dan nog steeds ‘doodgewone vreemde dingen’? Leo Vroman kan in zijn gedichten de dood bijna aanraken. Maar niet alleen door zijn ouderdom: vooral door zijn onvergelijkbare nieuwsgierigheid en zijn tastende, tedere manier om in taal de dood en de gedachten daarover te verkennen.
Dutch literature --- 840 --- dichtwerken --- poésie
Choose an application
Dutch literature --- 721 --- #ACA --- Poëzie - Nederlands
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Dutch literature --- 875 --- gedichten --- poëzie --- dichtbundel
Choose an application
Bioloog, beeldend kunstenaar en dichter Leo Vroman vertelt met veel liefde, haast tot op de dag van vandaag, over het dagelijkse leven in Amerika, over zijn vrouw Tineke, over hun kinderen, over buren en vrienden. Hij doet verslag van de 'iemels' die hij schrijft en ontvangt, sluit zijn ogen niet voor de buitenwereld, maar windt zich regelmatig op over de wereldpolitiek, en denkt na over de mensheid. Af en toe zijn er pijnlijke herinneringen, zoals aan de tijd in het Japanse krijgsgevangenenkamp. Vroman zit de tijd op de hielen, nu eens in het Nederlands, dan weer in het Engels, maar aldoor met een scherpe en humoristische blik. Uit alle dagen klinkt een sprankelende geest van een vrolijke en oorspronkelijke denker.
Choose an application
Listing 1 - 10 of 37 | << page >> |
Sort by
|