Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

genre-thema"">genre-thema --- Dutch literature --- Poëzie

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dutch literature

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Als een ware kameleon heeft Stefan Hertmans in de loop der jaren een divers oeuvre bij elkaar geschreven waarin hij afwisselend het petje van essayist, dichter, romancier, criticus en toneelschrijver opzette. Na ‘Het zwijgen van de tragedie’, zijn essaybundel die onlangs door de Koninklijke Academie voor Taal- en Letterkunde bekroond werd met de vijfjaarlijkse prijs voor essay, heeft hij nu met ‘Het verborgen weefsel’ weer een nieuwe roman gepubliceerd. Een klassieke roman kan het boek echter moeilijk genoemd worden, eerder een verzameling van korte fragmenten die verspringen in tijd en ruimte. In de dagboekachtige stukjes die door een asterisk van elkaar gescheiden worden, komen we meer te weten over Hertmans’ hoofdpersonage Jelina. Zij is een veertigjarige postfeministische vrouw die een innerlijke strijd voert die langzaamaan dreigt uit te monden in een psychische kortsluiting. Haar gedachten drijven heen en weer tussen haar schrijverschap - dat eerder een vloek dan een zegen voor haar is - en de haat-liefdeverhouding met haar man en dochter. Een verborgen, melancholisch weefsel overdekt als het ware de met zichzelf worstelende Jelina. Stefan Hertmans verdient eens te meer een pluim voor zijn poëtische taal en de eruditie die hij in deze roman naar goede gewoonte weer tentoonspreidt, maar toch slaagt ‘Het verborgen weefsel’ er helaas niet in om constant te begeesteren. De roman is om te beginnen nogal zwaar op de hand. Het gepieker van Jelina valt oorspronkelijk nog wel te pruimen, maar na een tijdje gaat al dat geweeklaag toch wel op je zenuwen werken. Het verwonderde ons dan ook niet dat Stefan Hertmans Jelina vernoemd heeft naar de Oostenrijkse schrijfster Elfriede Jelinek. De romans van de winnares van de Nobelprijs voor Literatuur lopen immers over van de introspectie en de distantie, net zoals Jelina’s bespiegelingen. Haar overdadige pessimisme is duidelijk een geval van ‘Trop is te veel en te veel is trop’, zoals wijlen Paul Vanden Boeynants pleegde te zeggen. Doordat ‘Het verborgen weefsel’ bovendien in een dagboekachtige stijl met losse fragmenten geschreven is, ontbreekt er ook een rode draad doorheen het boek. Op zichzelf zijn al die losse tekstjes wel interessant, maar er loopt geen plot doorheen die ervoor zorgt dat je eindeloos van bladzijde tot bladzijde in het verhaal kunt verdwalen. Bij iedere asterisk valt deze roman telkens weer een beetje stil en word je als lezer als het ware aangezet om zelf de missing links tussen Hertmans’ dagboeknotities in te vullen. Iets wat iedere lezer natuurlijk op een andere manier gaat doen, waardoor dit boek nooit eenduidig gelezen zal kunnen worden. Het spelen met losse dagboekfragmenten is in theorie een mooie verteltechniek, maar zoals het hier door Hertmans in de praktijk gebracht wordt, is het vooral fnuikend voor het leesplezier. ‘Het verborgen weefsel’ is daardoor vooral een gemiste kans. Het gegeven van een schrijfster die mijmerend terugblikt op haar leven en haar plaats in de huidige wereld zoekt, kan prachtige literatuur opleveren. Iets wat onder anderen J.M. Coetzee met ‘Elisabeth Costello’ en in onze contreien recentelijk nog Erwin Mortier met ‘Godenslaap’ ten volle hebben bewezen. Stefan Hertmans’ nieuwe roman blijft echter vervaarlijk balanceren op het slappe koord van de steriele schoonheid. Zijn dichterlijk taalgebruik en de filmische beelden die hij bij momenten oproept zijn prachtig, maar in zijn geheel ontbeert de roman een meeslepend verhaal om je als lezer te begeesteren en de literaire vonk echt te doen overslaan.

Dutch literature

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Jarenlang durfde Hertmans de schriften niet te openen - tot hij het wél deed en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend door zijn armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven grote liefde. In zijn verdere leven zette hij zijn verdriet om in stille schilderkunst. Stefan Hertmans' jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem uiteindelijk tot het schrijven van deze aangrijpende roman.

890 Verhalende literatuur --- 741 --- Proza - Nederlands --- Netherlandish --- literature [writings] --- 1914-1918; Wereldoorlog I --- 927.5 --- geschiedenis --- Eerste Wereldoorlog --- geschiedenis - 1914-1918, WOI --- Fiction --- Nederlandse literatuur --- Dutch literature --- PXL-Central Office 2013 --- Nederlandse letterkunde --- Hertmans, Stefan --- Wereldoorlog I --- Literatuur, muziek en beeldende kunst/grafiek (kennisdomein) --- Boekgeschiedenis (kennisdomein) --- literature [documents]

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dutch literature