Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Part I: Systematic distribution of pit membrane thickenings and vesturesChapter 1: The micromorphology of pit membranes in tracheary elements of Ericales: new records of tori or pseudo-tori?Intervascular pit membranes were examined within Ericales to determine the distribution and structure of torus-like thickenings. Forty-nine species representing 12 families of the order Ericales were investigated using light, scanning and transmission electron microscopy. They were compared with four species of Oleaceae to determine the true nature of the thickenings.Pit membranes with torus-like thickenings were observed in seven species of Ericaceae and were found to be amorphous, plasmodesmata associated structures with an irregular distribution. These pseudo-tori show major differences compared to true tori with respect to their distribution, ultrastructure and chemical composition. Genuine tori, which are strongly correlated with round pit apertures in narrow tracheary elements, were found in two species of Osmanthus (Oleaceae). The pseudo-tori found in some Ericaceae are considered to be similar to pit membrane thickenings previously recorded in Rosaceae. While true tori appear to be functionally significant in terms of efficiency and safety of water transport, the possible function of pseudo-tori could be associated with the role of plasmodesmata during differentiation of tracheids, fibre-tracheids or narrow vessels.Chapter 2: Micromorphology and systematic distribution of pit membrane thickenings in Oleaceae: tori and pseudo-toriRecent studies on the functional significance of pit membranes in water conducting cells have renewed general interest in their micromorphology. At least two types of pit membrane thickenings have been described in angiosperm families, i.e. genuine tori and pseudo-tori. This study explores the distribution and morphology of pit membrane thickenings in 69 species and 23 genera within Oleaceae using light and electron microscopy. Torus-bearing pit membranes are confirmed for Osmanthus, and new records are reported for Chionanthus retusa, Picconia azorica, and P. excelsa, but not for the other species of Chionanthus studied. This intrageneric variation suggests that tori represent a plastic feature that has evolved more than once within the family as the result of functional adaptation to efficient and safe water transport. Pseudo-tori are observed in species of Abeliophyllum, Fontanesia, Forsythia, Jasminum, Ligustrum, Menodora, and Syringa. Based on structural differences, we state that tori and pseudo-tori can be distinguished as non-homologous features. Chapter 3: Torus-bearing pit membranes in species of OsmanthusTorus thickenings of pit membranes are found not only in gymnosperms, but also in certain genera of eudicots. One such genus is Osmanthus. Wood from 17 species of Osmanthus was examined for tori.Fourteen species from three of the four sections investigated showed torus thickenings. Ten of the species represent new records. Only the three New Caledonian species of section Notosmanthus lacked tori. This observation in combination with other characters suggests us to separate this section from the remainder of the genus.Chapter 4: The phylogenetic significance of vestured pits in BoraginaceaeThe bordered pit structure in tracheary elements of 105 Boraginaceae species is studied using scanning electron microscopy to examine the systematic distribution of vestured pits. Forty-three species out of 16 genera show a uniform presence of this feature throughout their secondary xylem. Most vestures are small, unbranched and associated with the outer pit aperture of bordered intervessel pits. The feature is likely to have originated independently in the distantly related subfamilies Boraginoideae (tribe Lithospermeae) and Ehretioideae. The distribution of vestures in Ehretia agrees with recent molecular phylogenies: (1) species with vestured pits characterise the Ehretia I group (incl. Rotula), and (2) species with non-vestured pits belong to the Ehretia II group (incl. Carmona). The occurrence of vestured pits in Hydrolea provides additional support for excluding this genus from Hydrophylloideae, since Hydrolea is the only genus of this subfamily with vestured pits. Functional advantages of vestured pits are suggested to promote parallel evolution of this conservative feature, although the exact hydraulic benefits of poorly developed vestures remain unknown. Part II: Development of pseudo-toriChapter 5: The ultrastructure and development of pit membranes with plasmodesmata associated thickenings in xylem elementsRecent micromorphological observations of angiosperm pit membranes have extended the range of taxa with pseudo-tori in tracheary elements. Since developmental studies on pseudo-tori have only been conducted on Pyrus and Sorbus (Rosaceae), it is unclear whether all pseudo-tori in angiosperms develop in a similar way and whether they are homologous structures. We studied the ontogeny of pseudo-tori using transmission electron microscopy in four species belonging to four different orders of flowering plants: Malus yunnanensis, Ligustrum vulgare, Pittosporum tenuifolium, and Vaccinium myrtillus. The developmental patterns observed in these four species are similar. A primary thickening is formed when the secondary cell wall formation is initiated followed by the deposition of a secondary cap. After hydrolysis of the pit membrane, the cap becomes persistent, partially covering the pit membrane. Our observations do not fully corroborate the earlier ontogenetic studies in Rosaceae. The formation of the primary thickening in Pyrus and Sorbus is completed before the secondary cell wall formation is initiated, which is not the case in our study. This developmental difference questions the homologous nature of pseudo-tori throughout the flowering plants.Part III: Structure-function relationships of bordered pits in angiosperm vesselsChapter 6: Wood anatomical features associated with cavitation resistance across 10 species of PrunusWood of 10 Prunus species that were hydraulically studied by Cochard et al. (2008) were examined to study structure-function trade-offs regarding vulnerability to drought-induced cavitation. A detailed study of hydraulically relevant characters is conducted using light microscopy, scanning and transmission electron microscopy.Vessel network characters are most important in explaining cavitation resistance (quantified as P50 value). Strong relations are demonstrated between P50 and vessel grouping indices (VG, VS), vessel contact characters (FC), and vessel dimension characters (DH, LV). The most drought resistant Prunus species in our study tend to show vessels that are less grouped and more solitary than the more vulnerable species. Our results support the theoretical model on vessel connectivity of Loepfe et al. (2007), but provide no evidence for Carlquist’s vessel grouping hypothesis. At the pit level however, we found a strong negative correlation between P50 and the thickness of intervessel pit membranes, although this correlation was not found significant and was not supported in PCA. No other pit related character (including AP) was found to be related with P50 . This is surprising since the rare pit hypothesis, linking P50 with AP, is was originally formulated based on observations in Rosaceae (incl. Prunus), this hypothesis could not be fully corroborated in our study

Academic collection --- Theses

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De bestaanszekerheid van de meerderheid van de Kameroenese bevolking berust op landbouw. De meeste landbouwproducten in Kameroen zijn afkomstig van de kleinschalige landbouw, met slechts een fractie afkomstig van industriële plantages. In 2001 leefde bijna 50% van alle Kameroenezen onder de nationale armoedegrens en de meerderheid van de armen bevond zich onder de landelijke bevolking. De verkoop van landbouwproducten is hierdoor een belangrijk middel in de strijd tegen de armoede.Op wereldschaal spelen bananen en plantanen (Musa spp.) een belangrijke rol in de voedselzekerheid van de lokale bevolking en de verkoop ervan draagt bij tot de economieën van veel ontwikkelingslanden. Terwijl de meeste Musa spp. van Kameroen in de zuidelijke laaglanden geproduceerd worden, zijn de Cameroon Highlands (de West en Noordwest Provincies) eveneens een belangrijke productiezone: 30% van alle in Kameroen geproduceerde Musa spp. zijn afkomstig van deze dichtbevolkte regio. De Cameroon Highlands zijn gekend als de ‘graanschuur van Kameroen’.Plant parasitaire nematoden zijn erkend als een serieuze belemmering bij de teelt van Musa spp. Het niveau van de schade die zij berokkenen, hangt af van het milieu, de gevoeligheid van de plant en de soort nematode die de schade aanricht. Een goede kennis van het relatief belang van elke nematode soort die op Musa spp. parasiteert, is van groot belang wanneer men effectieve beheersmaatregelen kiest, onderzoeksdoelen prioritiseert of technologie-transfernoden identificeert.Omgevingstemperatuur speelt een belangrijke rol bij de soortensamenstelling van de nematodepopulatie. In de tropische laaglanden van Kameroen (gemiddelde dagelijkse temperatuur van 30°C), zal de nematode Radopholus similis vaak in grote aantallen voorkomen in de wortels van Musa spp. In de subtropische Cameroon Highlands (gemiddelde dagelijkse temperatuur van 19°C) echter, zal de nematode Pratylenchus goodeyi eerder in grote aantallen worden aangetroffen, omdat deze soort beter aangepast is aan lagere temperaturen. De meeste commerciële bananenplantages zijn in tropische regio’s. Dit verklaart deels waarom er meer onderzoek werd gedaan naar de soort R. similis. De hoofddoelstelling van deze studie was te evalueren welke dreiging P. goodeyi vormt voor Musa spp. productie bij kleinschalige boeren in de Cameroon Highlands. Tevens werd gezocht naar teelttechnieken die de schade aangericht door deze nematode kunnen beperken. De studie bestaat uit drie delen. Ten eerste werd het studiegebied onder de loep genomen. Ten tweede werd het belang van P. goodeyi voor de Musa-teelt in de Cameroon Highlands geëvalueerd. Ten derde werden aan de hand van een gastheerstudie, geschikte rotatiegewassen geïdentificeerd. In hoofdstuk 2 worden de resultaten beschreven van een enquëte bij 216 boeren in de Cameroon Highlands. De resultaten duidden Musa spp. aan als een van de belangrijkste gewassen voor kleinschalige boeren in de Cameroon Highlands. Een belangrijke verklaring is het verminderd inkomen afkomstig van de koffieteelt, wat samenloopt met een toenemend belang van de verkoop van voedselgewassen. Musa spp. werden altijd in een mengcultuur geplant. In het totaal werden 38 andere gewassen geïdentificeerd tijdens de enquëte. In het algemeen werden 3 of meer Musa cultivars samen geteeld. Voor het eerst werd R. similis waargenomen in Kameroen op een altitude boven 1500m. Hoewel, de meeste boerderijen hoofdzakelijk besmet waren door P. goodeyi.De vaakst geciteerde productiebelemmeringen waren schade aangericht door de bananensnuitkever, omvallen en bladnecrose. Kennis van ziekten die Musa spp. teisterenwas sterk gelinkt aan de zichtbaarheid van het pestorganisme. Terwijl de meeste boeren op de hoogte waren van de bananensnuitkever en de schade die deze kan aangerichten, had weinig van de boeren ooit van een nematode gehoord. Ongeveer één op vijf boeren sproeiden pesticiden en/of behandelden hun plantmateriaal alvorens deze te planten. De vaakst gebruikte behandelingen voor aanplant waren: bedekken met as, aanbrengen van pesticiden en inkorten van de wortelen. Slechtsenkele boeren ontdeden alle wortels en de buitenste laag van het rhizoom (“paring”). Weinig boeren gebruikten een vorm van warmtebehandling, met warm ofwel kokend water. Boeren van de West Provincie gebruikten vaker anorganische producten in hun veld dan boeren van de Noordwest ProvincieIn hoofdstuk 3 wordt het effect van de teeltgeschiedenis van een veld op in vitro planten van ‘Banane Cochon’, ‘Essong’, en ‘Petite Naine’ besproken. Een oud Musa spp.-experiment datgedurende 14 jaar braak lag, werd visueel in drie gelijke kleinere velden verdeeld, rekening houdend met het aantal oude Musa-bomen die overbleven van het vorig experiment. Op twee van de velden groeiden er nog steeds Musa spp. aan een hoge en minder hoge densiteit. Op het derde veld waren er geen Musa spp. te bespeuren. De oude Musa-bomen waren fel besmet door nematoden. Alvorens het nieuw experiment aan te leggen, werden de oude Musa-bomen ontworteld en ter plaatse achtergelaten om in het veld te rotten. De drie velden verschilden bijgevolg in de belasting van nematoden en werden dus genoemd “hoog-belast”, “middel-belast”en “laag-belast”, afhankelijk van het aantal oude Musa-bomen. Het middel-belast en laag-belast veld waren relatief vruchtbaarder (op het gebied van macronutriënten en hogere pH waarden). Het hoog-belast veld was het minst vruchtbaar. Een jaar na aanplant was de groei van de planten duidelijk beïnvloed door de teeltgeschiedenis. In het hoog-belast veld waren de planten korter, hadden ze minder bladeren, een kleinere omtrek en minder scheuten dan planten van de andere twee velden. Bij de bloei werden de meeste vegetatieve kenmerken hoofdzakelijk door het effect van de cultivar bepaald.Eén jaar na aanplant en bij de bloei werd een groter aantal nematoden en meer wortelschade aangetroffen op planten in het hoog-belast veld. De minste schade en het laagste aantal nematoden werd aangetroffen in de wortels van planten in het laag-belast veld. Schade te wijten aan de bananensnuitkever werd vaak gevonden op planten die schade van nematoden vertoonden. Multipele regressieanalyse wees P. goodeyi aan als de hoofdoorzaak van wortelschade tijdens ditexperiment. De gezondheid van de wortels speelde tevens een belangrijke rol bij de grootte van de trossen. Waar R. similis een bijdrage leverde aan het model voor trosgewicht, was de invloedvan deze soort op de wortelschade minimaal. Deze bevindingen duiden erop dat P. goodeyi mogelijk pathogener was in dit experiment dan R. similis. Het effect van de door nematoden veroorzaakte wortelschade was een lagere oogst, ten gevolge van het omvallen, een langere groeicyclus en het niet groeien van planten in velden waar Musa-bomen waren blijven staan tijdens de periode van braaklegging. In het braakgelegen veld waar geen Musa-bomen hadden gestaan, was de oogst 212% hoger dan in het veld waar een hoge densiteit aan Musa-bomen had gestaan tijdens de braakperiode (hoog-belast veld). Het aantal planten dat omviel, nam gestaag toe in het middel-belast veld vanaf 18 maanden na aanplant en planten vielen het meest om na de bloei. De combinatie van wortelschade enerzijds en het gewichtvan de tros anderszijds, leidde tot veel omgevallen bomen in het middel-belast veld. In tegenstelling hiermee vielen relatief weinig bomen om in het hoog-belast veld, waar de wortelschade weliswaar hoger was, maar minder bomen bloeiden. In het laag-belast veld hadden dan weer veel planten gebloeid, maar de wortelschade was veel minder ernstig, waardoor deze bomen niet zo snel omvielen. Schade, zoals verminderde groei, omvallen en zo verder, manifesteerden zich sterker bij ‘Essong’ dan bij de twee bananen cultivars; van deze vertoonde ‘Petite Naine’ de beste prestatie. Dit experiment toonde duidelijk aan dat de wortelschade voornamelijk aan P. goodeyi te wijten was en dat deze soort bijgevolg belangrijke schade kan aanrichten aan de Musa-teelt bij kleinschalige boeren in de Cameroon Highlands.In hoofdstuk 4, werd het gastheerbereik van P. goodeyi onderzocht aan de hand van een aantal gewassen die eerder getest werden in Oost-Afrika en Kameroen, alsook een aantal bijkomende gewassen en cultivars die populair zijn bij boeren in de Cameroon Highlands. De banaan cultivar ‘Grande Naine’ werd gebruikt als een gekende gastheer. De volgende conclusies kondengetrokken worden: bonen en maïs (cv. CMS 8704) zijn goede gastheren voor P. goodeyi; watermeloen en ui zijn gematigde gastheren; maïs (cv. Kasaï), taro, okra, aardappelen en zoeteaardappelen zijn slechte gastheren; cocoyam en tomaten zijn zeer slechte gastheren voor P. goodeyi. Deze resultaten bevestigen dat P. goodeyi een beperkt gastheerbereik heeft, maar tonen ook hoe belangrijk het is om gewassen eerst te valideren in het veld, alvorens deze op grote schaal aan boeren te adviseren, aangezien verschillen werden opgemerkt tussen cultivars van hetzelfde gewas, alsook met de resultaten uit voorgaande studies.Radopholus similis wordt algemeen erkend als de belangrijkste nematodesoort die Musa spp. teistert. Met deze studie werd echter aangetoond dat andere soorten nematoden belangrijke schade aanrichten waneer de omstandigheden suboptimaal zijn voor R. similis. In hogergelegen gebieden in de tropen, waar de omgevingstemperaturen lager liggen, hebben Musa spp. van nature een langere groeicyclus. Pratylenchus goodeyi is aangepast aan deze lagere temperaturen. Het overwicht van P. goodeyi in vergelijking met andere soorten, zijn vermogen om snel in aantal toe te nemen in aanwezigheid van een goede gastheer en de schade die hij potentieel kan berokkenen, geven aan dat deze soort een belangrijker rol speelt dan voorheen gedacht.

Academic collection --- Theses

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Ethnology. Cultural anthropology --- Depth psychology --- Academic collection --- Dieptepsychologie. --- Volkenkunde Culturele antropologie.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

#VCV monografie 2006 gratis. --- Academic collection. --- 77 <493> --- Fotografie--België. --- Drossens, Gustaaf, --- fotografie --- Drossens, Gustaaf --- #VCV monografie 2006 gratis --- Academic collection --- Fotografie--België --- 77 <493> Fotografie--België --- Drossens, Gustaaf.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Ethnology. Cultural anthropology --- Anthropologie --- Antropologie --- Filosofie --- Philosophie --- Politiek --- Politique --- #SBIB:39A11 --- #SBIB:324H40 --- #SBIB:39A4 --- Academic collection --- Antropologie : socio-politieke structuren en relaties --- Politieke structuren: algemeen --- Toegepaste antropologie