Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Cognitief begaafde leerlingen hebben, net als andere leerlingen, recht op kwaliteitsvol onderwijs afgestemd op hun onderwijsbehoeften. Op die manier kunnen zij hun cognitieve talenten verder ontwikkelen en zich ten volle ontplooien als persoon. Vele scholen voelen zich dan ook aangesproken om de onderwijsbehoeften van deze leerlingen ernstig te nemen en naar een gepast aanbod te zoeken. Het doel van dit handboek is onderwijsprofessionals te ondersteunen in die zoektocht. In de onderwijspraktijk leven immers nog veel vragen maar ook misverstanden over wat cognitieve begaafdheid is, hoe men cognitief begaafde leerlingen kan herkennen en welke aanpak wenselijk is en werkt. Op die vragen speelt dit handboek in. Het biedt kaders voor het denken over cognitieve talentontwikkeling en handvatten voor het versterken van de aanpak van cognitief begaafde leerlingen in de onderwijspraktijk. Op die wijze wil dit boek bijdragen aan kwaliteitsvol onderwijs aan cognitief begaafde leerlingen op school. Het richt zich zowel op het basis- of primair onderwijs, als op het secundair of voortgezet onderwijs. De primaire doelgroep zijn (toekomstige) onderwijsprofessionals met een honger naar actuele inzichten en kaders die hun professioneel handelen richting bieden: leraren (in opleiding), leerlingenbegeleiders, zorgleerkrachten en -coördinatoren, schoolleiders, pedagogisch begeleiders, CLB-medewerkers, ondersteuners, lerarenopleiders, (toekomstige) hoogbegaafdheidscoaches of -specialisten en alle anderen die een begeleidende of ondersteunende rol spelen op school. Dit handboek is ook relevant voor beleidsmedewerkers, buitenschoolse hulpverleners en ouders die op zoek zijn naar inzichten over de ontwikkeling van en onderwijs aan cognitief begaafde kinderen en jongeren. Dit handboek bestaat uit twee delen. Het eerste deel schetst actuele inzichten over cognitieve begaafdheid en het sociaal-emotioneel en motivationeel functioneren van cognitief begaafde kinderen en jongeren. Het tweede deel biedt handvatten voor het versterken van onderwijs aan en de begeleiding van cognitief begaafde leerlingen. Het behandelt de vraag hoe je een beleid voor cognitief sterke leerlingen vorm kan geven en welke pedagogisch-didactische interventies volgens onderzoek werken. Interventies zoals compacten, verrijken, groeperen en versnellen komen aan bod, evenals interventies gericht op het verhogen van de motivatie, de betrokkenheid en het welbevinden van onderpresterende begaafde leerlingen.https://shop.acco.be/nl-be/items/9789464144116/Ontwikkelen-van-cognitief-talent

Developmental psychology --- Teacher education. Teacher's profession --- Secondary education --- basisonderwijs --- hoogbegaafdheid --- Cognitieve opvoeding --- Cognitieve vaardigheden --- Onderwijs --- Sociaal-emotionele ontwikkeling --- Motivatie --- Leerlingbegeleiding --- Leerproces --- Hoogbegaafdheid --- 415.4 --- didactiek --- leermethodes --- pedagogiek --- geheugen, leren, leerpsychologie, kennen, denken, begaafdheid en fantasie --- cognitieve functies --- intelligentie --- 700 Pedagogie --- Educational psychology

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Onderpresteren bij cognitief (hoog)begaafde leerlingen kan een onzichtbaar probleem zijn. Een (hoog)begaafde leerling die beneden zijn capaciteiten presteert, haalt wellicht wel nog een vergelijkbaar niveau als zijn/haar klasgenoten. Verschillende begaafdheidsmodellen geven weer dat een wisselwerking tussen omgevings- en persoonlijke factoren bepaalt hoe cognitieve mogelijkheden omgezet worden in prestatie. Het is dan ook nuttig om in kaart te brengen in welke mate deze factoren een invloed hebben op onderpresteren. Deze masterproef maakt gebruik van data uit de Vlaamse TALENT-studie (www.projecttalent.be) om na te gaan hoe ouders, motivatie en faalangst onderpresteren bij (hoog)begaafde jongeren beïnvloedt. In het bijzonder wordt onderzocht wat de effecten zijn van Academische Psychologische Controle (APC), een socialisatietechniek waarbij ouders reageren op het niet voldoen aan verwachtingen (bijvoorbeeld over prestaties) met voorwaardelijke aandacht, schuldinductie en schaamte. Dit kan ervoor zorgen dat een leerling niet gemotiveerd is vanuit plezier en interesse (autonome motivatie), maar eerder om te voldoen aan de verwachtingen of om schuldgevoelens te vermijden (vormen van gecontroleerde motivatie). Falen wordt dan gezien als gevaar en tot elke prijs vermeden, waardoor faalangst kan ontstaan. Dit eindwerk gaat, via een padanalyse bij een (hoog)begaafde steekproef (IQ > 120), de veronderstellingen na dat (1) APC een direct effect heeft op onderpresteren, faalangst en gecontroleerde motivatie, (2) faalangst en gecontroleerde motivatie een directe relatie hebben met onderpresteren, en (3) APC een indirect verband heeft met onderpresteren via faalangst en gecontroleerde motivatie. Het model wordt op drie manieren geoperationaliseerd: rapportage van de leerling (M1); APC en onderpresteren gerapporteerd door ouders, faalangst en gecontroleerde motivatie gerapporteerd door de leerling (M2); rapportage door de leerling met onderpresteren op basis van een wiskundeproef (M3). Uit de analyses blijkt dat een model met faalangst en gecontroleerde motivatie als parallelle mediatoren niet goed past bij de geobserveerde data. Bovendien zijn beide mediatoren gecorreleerd en is er geen evidentie voor een verband tussen gecontroleerde motivatie en onderpresteren. Een tweede model komt hieraan tegemoet door de correlatie tussen faalangst en motivatie mee op te nemen en de directe relatie tussen motivatie en onderpresteren weg te laten. Dit model heeft een betere fit met de data en leert dat APC een verband heeft met onderpresteren (M1, M2), faalangst (M1, M3) en gecontroleerde motivatie (M1, M2, M3). Faalangst is geassocieerd met onderpresteren en fungeert als een mediator (M1). Gecontroleerde motivatie is gecorreleerd met faalangst. De verbanden zijn het sterkst wanneer alle variabelen geoperationaliseerd zijn op basis van dezelfde informant, namelijk de jongere zelf (M1). Vervolgonderzoek is noodzakelijk om de robuustheid van de resultaten na te gaan en bijkomende vragen te beantwoorden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Begaafde leerlingen uit het middelbaar onderwijs blijken minder schoolse autonome motivatie te vertonen in vergelijking met gemiddeld presterende leerlingen. Daarnaast wordt er bij begaafde leerlingen vaak naar de schoolse motivatie gekeken om onderpresteren te verklaren. Naast de schoolomgeving, heeft ook de thuisomgeving een bepalende rol in het tot stand brengen van schoolse autonome motivatie bij begaafde leerlingen. Men veronderstelt dat de sociaal economische status (SES) ,autonomie-ondersteuning en het academisch thuisklimaat hierin een bepalende rol spelen. Deze masterproef maakt gebruik van de data uit de vragenlijsten van het TALENT-onderzoek. De steekproef bestaat uit 364 leerlingen (en hun ouders ) uit het eerste jaar van de A-stroom. Deze leerlingen behaalden een score van 120 op de CoVat CHC-test. Ten eerste worden de effecten van autonomie ondersteunend opvoeden en het academisch thuisklimaat op autonome motivatie nagegaan via een lineaire regressieanalyse. Volgens onderzoek zijn deze kenmerken van de thuisomgeving voorspellend voor de autonome motivatie. Daarnaast wordt het verband tussen SES (het hoogst behaalde onderwijsniveau en het gemiddeld inkomen) enerzijds en autonomie-ondersteuning en het academisch thuisklimaat anderzijds onderzocht aan de hand van een lineaire regressieanalyse. Verschillende onderzoeken stellen dat SES samenhangt met autonomie ondersteunend opvoeden en het academisch thuisklimaat. Vervolgens wordt aan de hand van mediatieanalyses onderzocht of het hoogst behaalde onderwijsniveau en het gemiddeld inkomen een indirect effect uitoefenen op de autonome motivatie via autonomie ondersteunend opvoeden en het academisch thuisklimaat. Binnen deze drie onderzoeksdoelen worden er steeds afzonderlijke analyses uitgevoerd voor de leerlingen- en ouderrapportages van autonomie-ondersteuning. Door meerdere respondenten te integreren in het onderzoek wordt de opvoedingsvariabele op een accuratere manier weergegeven. Dit geeft de mogelijkheid om verschillen in de perceptie van autonomie-ondersteuning tussen de twee respondenten te exploreren. Tenslotte worden verschillen in autonomie ondersteunend opvoeden tussen moeder en vader, en de mogelijk verschillende effecten hiervan op autonome motivatie exploratief onderzocht. De resultaten van deze masterproef tonen aan dat het academisch thuisklimaat bijdraagt aan de autonome motivatie, terwijl autonomie ondersteunend opvoeden enkel de autonome motivatie voorspelt indien gerapporteerd door de leerling. In het algemeen blijkt SES geen voorspeller te zijn van autonomie ondersteunend opvoeden, maar wel van het academisch thuisklimaat. Aansluitend toonden de mediatieanalyses aan dat het academisch thuisklimaat en autonomie ondersteunend opvoeden geen mediatoren zijn in de relatie tussen SES en autonome motivatie. Tenslotte vertonen moeders meer autonomie-ondersteuning als vaders. Hierbij aansluitend blijkt dat enkel autonomie ondersteunend opvoeden door de moeder een voorspeller is van de autonome motivatie.