Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het leek ongetwijfeld een leuk idee om Nico Dijkshoorn een eigenzinnige audiogids te laten maken voor het Kröller-Müller Museum, een gids waarin niet de kunstgeschiedenis of de stijlanalyse centraal staan, maar waarin het enkel om de persoonlijke invallen van de auteur gaat, gevat in gedichten, verhaaltjes, of korte beschouwingen. Daarbij gaat het de auteur er vooral om de lezer/luisteraar aan het lachen te brengen of op een nieuwe manier naar de kunstwerken te laten kijken. Het idee werd zo leuk gevonden dat Dijkshoorn er zelfs in Nederlands televisieprogramma De wereld draait door mocht aantreden, waar hij erg scoorde met zijn korte stukjes. In de praktijk valt het allemaal echter een beetje tegen. Sommige stukjes, vooral de ultrakorte [lees meer] gedichtjes, zijn soms grappig, maar de meeste teksten in Dijkshoorn kijkt kunst zijn nogal plat. Het is heel makkelijk om op een schalkse en enigszins onrespectvolle manier naar een kunstwerk te kijken alsof het geen kunst was, dus de kunst van een boekje als dit zou erin moeten bestaan om het aura van kunst te doorprikken op een manier die de kunst toch in haar waarde laat. Daarin slaagt Dijkshoorn niet. Sommige tekstjes (zoals zijn zeer gevatte en levendige impressies van Nederlanders op vakantie) zijn als literaire miniaturen heel geslaagd, maar ze vloeken nog geen klein beetje met de landschapsschilderijen waarmee ze in dialoog worden gebracht. Dit boekje gaat helemaal over Dijkshoorn, niet over kunst, en al helemaal niet over een interessante alternatieve manier om naar kunst te kijken. Sommige tekstjes zijn ronduit beledigend voor de kunstwerken in kwestie, en nogal wat van de bijdragen zijn beledigend voor de intelligentie van de lezer/bezoeker. Maar we kunnen ons perfect inbeelden hoe de gemiddelde (intellectueel of kunstgeschiedkundig onderbemiddelde) toerist die met zijn ‘dikke ik' door het museum flaneert met de vanzelfsprekende eis om, aangezien hij toegang heeft betaald, nu ook te worden geëntertaind omdat musea die met belastinggeld worden gefinancierd zich toch ook wel primair tot het gewone publiek dienen te richten, ja, hoe die toerist bij de ‘gedurfde' onrespectvolle uitingen van Dijkshoorn denkt van hè (want in Nederland zeggen ze allemaal ‘hè'), zo van ‘hè ja, dit is nu eens iets leuks. Daar hèb een mens wat aan'. Het Kröller-Müller Museum moest zich schamen: het is één ding om kunst onder het volk te brengen (alsof het hoofdluis betrof, zoals Gerrit Komrij in die context ooit over de verspreiding der poëzie opperde), maar iets anders om de kunst gewoon voor de zwijnen te gooien. Wie hier iets aan heeft, bezoekt maar liever nooit meer een museum. Dat gezegd zijnde, zijn de reproducties wel van fraaie kwaliteit. [Christophe Van Eecke]

Aesthetics of art --- Appréciation de l'art --- Art -- Appréciation --- Art -- Réception --- Esthetische appreciatië --- Goûts artistiques --- Kunst appreciatie --- Kunst waardering --- Kunstwaardering --- Olieverfschilderkunst --- Peinture à l'huile --- Réception de l'art --- Visual perception --- Painting --- Art appreciation