Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De digitalisering uit zich overal, zo ook in de gezondheidssector. Medische apps zijn veelbelovend, maar de vraag naar de rechten die de gebruiker ervan heeft wanneer er toch iets misloopt, steekt al snel de kop op. Het antwoord is niet in één oogopslag te vinden, aangezien er zeer veel regelgeving bestaat die toegepast kan worden op het gegeven van mHealth, maar geen enkele regel er specifiek voor is geschreven. De patiënt die naar de dokter gaat, kan kiezen naar welke dokter hij gaat. De arts kan kiezen voor het gebruik van een medische app in de behandeling van de patiënt, maar heeft hiervoor de toestemming van die laatste nodig. Daarvoor moet de arts hem informeren over de risico's. De app moet bijdragen tot een kwaliteitsvolle dienstverstrekking vanwege de arts en de arts draagt daarom een resultaatsverbintenis, om de veiligheid van de app te garanderen. Naast zijn fysieke integriteit wordt ook de privacy van de patiënt beschermd. Zijn gezondheidsgegevens moeten vertrouwelijk blijven. Een gelijkaardige bescherming wordt geboden wanneer er - naast de patiënt - geen arts in het spel is, maar enkel een appontwikkelaar. Opnieuw moeten gezondheidsgegevens beschermd worden. De veiligheid van de app wordt in deze relatie gewaarborgd door een goedkeuringsprocedure waarna de app op de markt mag verschijnen, en controle achteraf. De appontwikkelaar is daarnaast ook objectief aansprakelijk voor gebreken in zijn product en moet risico's meedelen aan de gebruiker ervan. Een exoneratieclausule kan de appontwikkelaar niet vrijstellen van zijn aansprakelijkheid. Hoewel er verschillende regels van toepassing zijn op de 2 te onderscheiden situaties, wordt de patiënt, zowel in een relatie met een appontwikkelaar als met een arts, op eenzelfde manier beschermd op 3 vlakken, namelijk zijn fysieke integriteit, zijn zelfbeschikkingsrecht en zijn privacy. Het gebrek aan een specifieke regeling omtrent mHealth is blijkbaar - ondanks de visie van minister van Volksgezondheid De Block - geen probleem van leemtes in de wet, maar eerder van toegankelijkheid van regels. De hypothese dat er in Amerika, als plaats van oorsprong van de app, regels bestaan die inspirerend kunnen werken voor een eventueel harmoniserend regelgevend kader in België, klopt slechts voor een deel. De patiënt wordt er grotendeels hetzelfde beschermd als in België, hoewel regelgeving zich in de VS op een ander niveau situeert. Nuttig voor België zijn de vele guidances, die kunnen helpen een duidelijke afbakening van het begrip medische app te formuleren. Ook de uitgebreide Amerikaanse gedragsvoorschriften voor appontwikkelaars kunnen een inspiratiebron zijn voor de Belgische producenten. Er kan besloten worden dat er genoeg regels bestaan om de patiënt te beschermen. Er wordt gepoogd eenzelfde niveau van bescherming van de patiënt in relatie met de appontwikkelaar te voorzien als in relatie met de arts. De grote lijnen uit de Wet Patiëntenrechten komen immers terug in andere regelgeving. De nood aan een nieuwe wet is dan ook te reduceren naar de nood aan een duidelijkere wet. Hoe deze regels in de praktijk zullen werken en of de patiënt werkelijk voldoende beschermd wordt, is voer voor een latere kijk op de praktijk, daar er vandaag de dag nog onvoldoende rechtspraak met betrekking tot falende of privacyschendende medische apps bestaat.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

SAMENVATTING De EU-lidstaten krijgen het steeds moeilijker om alle burgers de toegang tot de gezondheidszorg te garanderen. Dit heeft alles te maken met de stijgende kosten in de gezondheidszorg. Overheden voelen zich dan ook gedwongen bezuinigingsmaatregelen te nemen, die wel eens op gespannen voet kunnen komen te staan met de internationale grondnormen. Een levensstijldifferentiatie invoeren in de verplichte ziekteverzekering is zo’n mogelijke bezuinigingsmaatregel. Een dergelijke differentiatie kan ertoe leiden dat burgers met een ongezonde levensstijl worden bestraft. Naast een heleboel praktische en ethische vraagstukken, rijzen er ook vragen over de juridische geldigheid van deze maatregel. We genieten namelijk allemaal van een recht op gezondheidszorg. Dit recht wordt zowel op internationaal, Europees als nationaal niveau gewaarborgd, maar verleent slechts beperkte subjectieve rechten aan de rechtsonderhorigen. Bovendien biedt ook het recht op een menswaardig leven geen soelaas. Bekijken we het gelijkheids- en non-discriminatiebeginsel dan blijkt dat de ongelijke behandelingen tussen mensen met een gezonde en mensen met een ongezonde levensstijl in de uitwerking van het systeem van levensstijldifferentiatie toch kunnen worden aanvaard, indien voldaan wordt aan enkele voorwaarden. Tenslotte kent ook het zelfbeschikkingsrecht enkele raakvlakken met het voorstel tot levensstijldifferentiatie. Om gerechtvaardigd te zijn, moet de inmenging van de overheid voldoen aan de cumulatieve voorwaarden van artikel 8, tweede lid EVRM. Na nader onderzoek blijkt dat vooral de noodzakelijkheidsvereiste een koppeling van de persoonlijke levensstijl aan de kosten voor de gezondheidszorg in de weg staat. Het voorstel tot levensstijldifferentiatie in de verplichte ziekteverzekering geeft aanleiding tot een heel aantal vragen. Wat vaststaat, is dat een mogelijke uitvoering van deze maatregel zowel juridisch als praktisch voor grote uitdagingen staat.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterscriptie bestudeert het recht van de vluchteling op gezondheidszorg. De centrale onderzoeksvraag van het werk luidt: ‘“In welke mate kunnen vluchtelingen aanspraak maken op gezondheidszorg?” Deze vraag zal onderzocht worden naar Belgisch recht, waarbij ook rekening gehouden wordt met de Europese en internationaalrechtelijke rechtsinstrumenten waarin het recht op gezondheidszorg vervat ligt. In het eerste hoofdstuk wordt het begrip ‘vluchteling’ afgebakend en wordt uitgelegd dat ook het statuut van de subsidiair beschermde besproken zal worden. Ook het statuut van de persoon in illegaal verblijf en van de asielzoeker zal aan bod komen aangezien een vluchteling eerste deze statuten kan hebben vooraleer hij erkend wordt. In het tweede hoofdstuk wordt het recht op gezondheidszorg verduidelijkt. Daarbij zullen ook de rechtsbronnen besproken worden waarin dit recht verankerd ligt. Belangrijke mensenrechtenverdragen waarborgen het recht op gezondheidszorg maar de effectiviteit van het recht zal afhangen van de mate van afdwingbaarheid, die ook bekeken zal worden. In het derde hoofdstuk zal er ten slotte besproken worden op basis van welke wetgeving een vluchteling in België concreet het recht op gezondheidszorg kan uitoefenen en wat dit recht specifiek omvat. Er zal daarbij een onderscheid gemaakt worden tussen de verschillende stadia die een vreemdeling dient te doorlopen voordat hij officieel erkend wordt als vluchteling. Afhankelijk van het statuut zal er andere wetgeving van toepassing zijn waardoor ook een verschil in gezondheidszorg mogelijk kan zijn. Op deze manier is het mogelijk een analyse te maken van de specifieke inhoud van het recht op gezondheidszorg van een vluchteling in België en deze te evalueren.