Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het Antwerpse Vleeshuis is sinds 1913 onder verschillende gedaantes open voor het publiek als museum. Vandaag is er een muziekinstrumentenmuseum in gevestigd. In 1913 startte de publieke carrière van het gebouw als kunstnijverheidsmuseum. De stad kocht het in 1899 om het een nieuwe bestemming te geven. Die nieuwe bestemming kwam er onder de hoede van de private commissie die het oudheidkundig museum in het Steen beheerden. Deze commissie bestond uit vooraanstaande Antwerpse burgers die in onderlinge overeenkomst met het stadsbestuur deze stedelijke musea openhielden. Hiervoor ontvingen ze financiële toelagen van de stad. Die constructie hield stand tot 1933, wanneer kersvers burgemeester Camille Huysmans de musea terug onder rechtstreekse stadscontrole bracht na geruchten van wanbeleid. Deze studie onderzoekt de geschiedenis van het Vleeshuis onder de private museumcommissie. Zowel de stichting, de museumwerking als het einde van het museum komen aan bod. In wezen betreft het de voortzetting van twee andere studies. Jan Lampo schreef de geschiedenis van het Vleeshuis maar besteedde bijzonder weinig aandacht aan het museum. Anneleen Arnout schreef als eerste een volwaardige geschiedenis van Belgische musea tijdens de Grote Oorlog. De geschiedenis van het Vleeshuis tijden de oorlog vult haar onderzoek verder aan. Deze vragen worden beantwoord aan de hand van een aantal bronnen die voornamelijk vanuit het museumbestuur zelf kwamen. De processen-verbaal van de vergaderingen van die commissie vormen een rode draad doorheen het onderzoek. Zij bieden inzicht in de verschillende aspecten van de museumwerking zoals het collectie- en personeelsbeleid. Uit dit onderzoek blijkt dat het Vleeshuis in wezen een negentiende-eeuws burgerlijk anachronisme in een tijd van toenemende bureaucratisering en professionalisering was. De commissieleden bestuurden het museum op een quasi romantische manier zonder veel aandacht voor zaken als publiekswerking of wetenschappelijke studie van de collecties. Het zijn deze argumenten die Camille Huysmans ertoe zouden brengen om de commissie in 1933 te ontbinden waarna het museum rechtstreeks door de stad bestuurd werd. De twintigste eeuw had definitief haar intrede gedaan.