Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Doelstellingen: Het doel van dit onderzoek is een algemeen overzicht geven van de meest frequente kenmerken van spontaan gesproken Turks. Centraal staat de vraag in welke mate spontaan gesproken Turks afwijkt van de geschreven taal. Bovendien beschrijft dit onderzoek de invloed van deze spreektalige kenmerken op een tolkprestatie vanuit het Turks naar een andere taal. Middelen of methode: Op basis van de transcriptie van een reeks interviews van de University of Texas at Austin met Turkse CEO's werden eigenschappen vastgesteld die afwijken van de Turkse schrijftaal en dus als spreektalig gelden. Voor de analyse van de spreektalige elementen werd een beroep gedaan op talrijke voorafgaande studies zoals die van Schiffrin (1987), Özbek (1995, 2000) en Yilmaz (2004). Resultaten: Na analyse van het corpus blijkt dat de voornaamste kenmerken van de spontaan gesproken Turkse taal de volgende zijn: het gebruik van discourse markers (ee, yani, iste, sey, simdi, böyle, mesela), herhalingen, false starts en repairs, tussengeworpen zinnen, foute en onvolledige constructies, inverse zinnen (devrik cümle), code switching en het expliciteren van voornaamwoorden. De invloed van discourse markers op de tolkprestatie blijft gering. De andere spreektalige kenmerken kunnen de tolkprestatie wel sterk beïnvloeden. De EVS laten oplopen kan een handige strategie zijn voor de tolk om invloed van de spreektalige kenmerken op de tolkprestatie te beperken.

H600-taal-en-letterkunde-van-klein-azië. --- H620-oeral-en-altaïsche-taal-en-letterkunde. --- Interviews. --- Invloeden op het tolken. --- Kenmerken van de spreektaal. --- Spoken discourse. --- Tolken vanuit het Turks. --- Tolkstudie. --- Turkse spreektaal.