Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In Altérité et identité dans les « histoires anglaises » au XVIIIe siècle. Contexte(s), réception et discours Beatrijs Vanacker offers new insights into the widespread Anglomania-movement that pervaded French literary and cultural life during the 18th century. She examines the ambivalent discourse on literary and cultural “Englishness” as it took form in a wide array of non-fictional textual practices (French travel literature, literary journals,…). She also analyses the sociocultural and literary dynamics at work in a corpus of histoires angloises , by making use of concepts drawn from the fields of discourse analysis and Imagology. Dans Altérité et identité dans les « histoires anglaises » au XVIIIe siècle. Contexte(s), réception et discours Beatrijs Vanacker présente une vue inédite sur le mouvement d’Anglomanie qui a inondé la littérature et la culture françaises au XVIIIe siècle. Cet ouvrage contient une étude du discours ambivalent au sujet de l’anglicité, littéraire et culturelle, tel qu’il prit forme dans les récits de voyage et les journaux littéraires en France, et présente une analyse des dynamismes socio-culturels et littéraires mis en œuvre dans un corpus d’histoires angloises, ayant recours à des concepts de l’analyse du discours et de l’Imagologie.

Politics and culture --- History --- France --- England --- Intellectual life --- Relations --- Foreign public opinion, French.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

French literature --- anno 1700-1799 --- Academic collection --- 840 "17" --- Franse literatuur--18e eeuw. Periode 1700-1799 --- Franse letterkunde --- geschiedenis en kritiek --- 18de eeuw --- 840 "17" Franse literatuur--18e eeuw. Periode 1700-1799 --- 18de eeuw. --- Geschiedenis en kritiek

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In dit proefschrift, met als titel "Un vernis britannique: Topicité et anglicité dans les 'histoires anglaises' au XVIIIe siècle" wordt een minder bekend en tot op heden onbestudeerd corpus van romans in kaart gebracht, dat inspeelde op de groeiende "Anglomanie" van het Franse publiek in de tweede helft van de XVIIIe eeuw. Het paradoxale opzet van deze "histoires anglaises" bestaat erin om een verhaal weer te geven vanuit het perspectief van Engelse personages, terwijl de tekst zelf in het Frans geschreven is en klaarblijkelijk een Frans doelpubliek beoogt. In deze romans ontstaat met andere woorden een conflict tussen het Engelse perspectief en de Franse "énonciation" van de tekst, wat een potentiële destabilisering van het vertelstandpunt met zich meebrengt. Dit doctoraat gaat dan ook dieper in op (het paradoxale karakter van) de fictionele "anglicité" die in deze romans gecreëerd wordt en dit aan de hand van twee probleemstellingen die tevens de tweeledige structuur van het onderzoek bepalen. In het eerste deel van het doctoraat, i.c. de "étude historico-littéraire", wordt met name de vraag gesteld naar het « statuut » van de "histoires anglaises", die in eerste instantie een heterogeen corpus lijken te vormen. Het bevat drie hoofdstukken, waarin deze vraag telkens vanuit een ander standpunt en op basis van een variabel "secundair" corpus wordt belicht. In het eerste hoofdstuk worden de romans in de bredere en complexe "context" geplaatst van de "Anglomanie"-beweging die de Franse literatuur en cultuur in de XVIIIe eeuw in belangrijke mate mee bepaalde. Deze studie baseert zich zowel op secundaire literatuur - en vormt zodoende ook een "état de la question" - als op primaire non-fictionele teksten, zoals reisverhalen. Ze werpt een licht op de meerduidige realiteit waaraan de "Anglomanie"-idee refereert en waarbij de confirmatie van het Franse superioriteitsgevoel de ondertoon blijft vormen van de zogenaamde "fascinatie" voor de Engelse Ander. In het tweede hoofdstuk verschuift de aandacht naar de "peritext" van de "histoires anglaises", vanuit de vraag wat precies het (culturele en literaire) statuut is van de romans, zoals het zich uit de analyse van de desbetreffende titels, voetnoten en voorwoorden laat aflezen. Bijzondere aandacht gaat daarbij uit naar de spanning tussen "fiction" en "feintise" en, op cultureel vlak, tussen "ethnocentrische" en "allocentrische" voorwoorden. In hoofdstuk 3 bestuderen we de "metatexten", d.i. de kritische receptie van de romans uit het corpus, vanuit een deels gelijkaardige vraagstelling als in het tweede hoofdstuk. Uit deze studie blijkt onder meer het topische karakter van de romans die zowel op esthetisch als op narratief vlak als secundair worden beschouwd. In het tweede deel van het doctoraat, i.c. de "étude discursive", gaan we na of en hoe de "anglicité", die in de titel van de romans vervat ligt, vorm aanneemt op het discursieve niveau. In navolging van de resultaten uit de contextuele analyses, hebben we de topische structuren, die de "histoires anglaises" zowel op thematisch-narratief als op cultureel vlak doorkruisen, in kaart gebracht. Daartoe hebben we een analytisch model opgesteld, dat zich zowel op "Stéréotype et lecture" (1994) van Jean-Louis Dufays als op enkele concepten uit de Imagologie (J. Leerssen, D.H. Pageaux) baseert. In een eerste lectuur hebben we meer inzicht willen bieden in de macro-structurele verschuivingen die zich in het corpus hebben voorgedaan. Hierbij zijn we tot een periodisering gekomen, waarbij het corpus op basis van zowel thematische als formele verschuivingen in drie periodes kan worden opgedeeld. In een volgende fase, hebben we het corpus teruggebracht tot de romans die in de tweede periode (1760-1790) zijn verschenen, met als doel tot een meer diepgaande studie te komen van de verschillende manieren - en de verschillende niveaus - waarop de thematisch-narratieve stereotypie, enerzijds, en de culturele stereotypie, anderzijds, op elkaar inhaken. In een laatste hoofdstuk, tenslotte, werd een diepgaande studie gewijd aan drie "histoires anglaises", waarin de culturele stereotypie wordt ingebed in een meer fundamentele en genuanceerde vraagstelling omtrent de constructie van nationale identiteit.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef behandelt de vrouwelijke literatuur rond 1800 in Frankrijk, meer bepaald de institutionele positie van vrouwelijke auteurs. De onderzoeksvraag luidt daarbij als volgt: “Welke legitimatiestrategieën gebruikt de schrijfster Sophie Cottin, voornamelijk in haar persoonlijke correspondentie?” Het antwoord op die vraag wordt tweeledig behandeld. In eerste instantie wordt de institutionele positie van de vrouwelijke auteur uitgediept in een status quaestionis, die evenzeer dienst doet als contextschets. Hierbij wordt eerst en vooral aandacht besteed aan de notie “femme auteur” zelf, waarna ik inga op de verschillende problemen waarmee die vrouwen geconfronteerd worden, zoals een mindere opvoeding. Ook schrijven zij voornamelijk brieven, vertalingen of romans, waarvan vooral die laatste als een minderwaardig genre wordt beschouwd. Ik ga ook nog verder in op die inferieure status van de roman. Tot slot verwijs ik nog naar de moeilijke toegang tot de publicatie voor die schrijfsters. Al deze elementen dragen ertoe bij dat vrouwelijke auteurs zich verplicht voelen om zich te legitimeren voor het schrijven. In het tweede deel van de status quaestionis beschrijf ik de dominante literaire tendens van het moment, namelijk het sentimentalisme. Die stroming vindt haar oorsprong in het werk van auteurs als Richardson, Fielding en Rousseau. Het gaat hier vooral om een uitgebreide beschrijving van de gevoelens, met name die van de verliefdheid. Ook de sentimentele schrijfstijl is hiervoor zeer kenmerkend. In het derde en laatste deel van de status quaestionis diep ik tot slot nog een aantal terminologische noties uit, zoals het autoportret van de auteur en de rol van interactie binnen een briefuitwisseling. Die noties zijn van belang om een goede analyse te kunnen uitvoeren van de correspondentie van Sophie Cottin. In het tweede luik van deze masterproef analyseer ik in detail de persoonlijke correspondentie van Sophie Cottin. Ik ga hierbij voornamelijk op zoek naar de legitimatiestrategieën en de autoportretten van de auteur. Hieruit wordt duidelijk dat Sophie Cottin duidelijke meningen heeft over de literatuur, de positie van de vrouwelijke auteur en de publicatie. Zij verschijnt als een intelligente vrouw, die plezier ervaart tijdens het schrijven. Het belangrijkste punt in haar argumentatie is echter dat een vrouw niet hoort te schrijven: zij moet zich in de eerste plaats aan haar taken als echtgenote en moeder wijden. Slechts als zij niet getrouwd is en geen kinderen heeft, mag ze een andere bezigheid zoeken. Sophie Cottin is zelf een kinderloze weduwe, waardoor ze dus in de ideale positie verkeert om te schrijven. In haar “prefaces” of voorwoorden op haar romans, probeert Sophie Cottin zich eveneens te legitimeren. Ze grijpt hiervoor vaak terug op argumenten die ze reeds in haar correspondentie had aangehaald. Ook in een curieus hoofdstuk uit haar tweede roman Malvina verkondigt zij haar mening in verband met vrouwelijke auteurs via het fictieve personnage mistress Clare. Het is dus opvallend dat er verschillende echo’s bestaan tussen haar correspondentie, haar préfaces en haar romans. Ook de geconstrueerde beelden van haar als auteur komen regelmatig terug en worden zo dus steeds opnieuw bevestigd.