Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Lexicology. Semantics --- Dutch language --- Academic collection --- #KVHA:Lexicologie; Nederlands --- #KVHA:Kleding --- #KVHA:Voetbal

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In this study, we observe adolescents’ attitudes towards “ethnic” varieties of Dutch in Belgium by means of a Speaker Evaluation Experiment. In the second half of the previous century, new language forms started to emerge in Flanders (and other parts of Europe) as a consequence of immigration. These new language forms are sometimes labelled “ethnolects” for their non-native origin, but that term has been known to be considered inappropriate. Other new players include so-called Contemporary Urban Vernaculars (CUV’s), one of which has been known to emerge in the former mining neighbourhoods of Belgian Limburg. Citétaal (‘Citélanguage’) has recently been gaining popularity and has been reported to be used by native and non-native Flemish youth. We thus conclude that ethnically coloured speech, or at least Citétaal, has acquired some sort of prestige that fuels its spread among native inhabitants and explains its increasing popularity in national media. In this study, we seek to find perceptual evidence to substantiate this claim. By way of theoretical background, we first introduce the Flemish language space and its complicated standardisation history compared to Netherlandic Dutch. As a result of what is considered a case of so-called “hyperstandardisation”, Flanders has been engrained with a strong and conservative standard language ideology. We then turn to the emerging ethnically coloured language varieties that have popped up in several areas of Europe. After a brief overview of CUV’s throughout Europe, we sketch the emergence and characteristics of Citétaal. Subsequently, we survey methodological aspects of language attitude research, particularly research into attitudes towards ethnically coloured speech. We then outline the present experimental design. A Speaker Evaluation Experiment (of the Verbal Guise variety) was conducted with 161 respondents throughout the Flemish region. In the experiment, attitudes towards a continuum of ethnically coloured Limburg Dutch were measured on the evaluative dimensions ‘superiority’, ‘integrity’ and ‘dynamism’. Our results show that the degree of ethnic colouring of spoken Limburg correlates with both traditional prestige (superiority) and alternative prestige (dynamism), be it in opposite directions. A higher degree of colouring results in downgrading on traditional values, but noticeable upgrading on dynamism. This effect can be observed throughout Flanders. Limburg respondents are, however, more severe in their downgrading of both Italian and Turkish Limburg on superiority. We also show that Turkish speakers are rated more negatively than Italian ones, which might be related to the former’s association with the faith of Islam. Our most surprising observation is by far a link between aesthetic evaluation and the attribution of alternative prestige. Respondents deeming Citétaal ‘beautiful’, return a higher score on dynamism for the Turkish Citélanguage guise which provides evidence for an alternative language ideology that attributes dynamic prestige to non-standard varieties.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In het kader van de standaardiseringsgeschiedenis in Vlaanderen verkondigt de Nederlandse standaardtaalideologie in een Vlaamse context de idee dat het Standaardnederlands als enige acceptabele en correcte taalvariëteit kan optreden in een formele of publieke situatie (Lybaert, 2015). In de praktijk blijkt daarentegen dat de spreektaal van Vlamingen niet het Standaardnederlands is, maar ‘tussentaal’. Eerder sociolinguïstisch taalattitudeonderzoek naar taalvariatie in Vlaanderen toonde aan dat standaardtaal steevast met ‘prestige’ wordt geassocieerd en ‘tussentaal’ met de eigenschappen ‘vriendelijk’, ‘betrouwbaar’ en ‘solidair’ (Impe & Speelman, 2007; Latour, van Hout & Grondelaers, 2012). Die eigenschappen kunnen evenzeer van toepassing zijn in een professionele context waarin er nood is aan een solidaire relatie tussen sprekers, maar waarin het Standaardnederlands nog steeds wordt verwacht. Daarom benadert deze masterproef een professionele context waarin zowel het taalgebruik als de relatie tussen therapeut en cliënt een belangrijke rol speelt, namelijk de logopediepraktijk. Dit experimenteel taalattitudeonderzoek bij studenten logopedie en studenten niet-logopedie ging het effect na van taalvariatie op een sociale en professionele evaluatie van een logopediste. De studenten logopedie en de studenten niet-logopedie kregen elk twee audiofragmenten te horen waarin een logopediste ofwel standaardtaal ofwel tussentaal sprak. Die methodologie staat ook bekend als de matched guise-techniek. De fragmenten speelden zich af in een relationele of in een transactionele context. In de relationele context staat de relatie tussen cliënt en therapeut centraal. In de transactionele context staat de bekwaamheid van de logopediste als spraaktherapeut centraal. Uit de resultaten blijkt dat de onafhankelijke variabele onafhankelijke ‘taalvariëteit’ variabele geen sterk effect heeft op de afhankelijke variabele ‘sociale evaluatie’ als de context niet mee in acht wordt genomen. Een logopediste die standaardtaal spreekt, wordt dus sociaal even hoog beoordeeld als een logopediste die tussentaal spreekt. Als de onafhankelijke variabele ‘context’ wel mee in acht wordt genomen, blijkt er toch een correlatie in de sociale evaluatie zichtbaar tussen enerzijds ‘tussentaal’ en de relationele context en anderzijds ‘standaardtaal’ en de transactionele context. Toch wordt de logopediste nog steeds het meest sociaal aantrekkelijk bevonden wanneer ze in een transactionele context standaardtaal spreekt. Het effect van de onafhankelijke variabele ‘taalvariëteit’ en ‘context’ op de afhankelijke variabele ‘beroepscompetentie’ vertoont een gelijkaardig patroon. In de vergelijking tussen studenten logopedie en studenten niet-logopedie, beoordelen studenten logopedie de logopediste significant strenger dan de studenten niet-logopedie. Daarnaast valt op dat een standaardtalige logopediste in een transactionele context door beide studentengroepen (logopedie en niet-logopedie) het meest sociaal aantrekkelijk en bekwaam wordt bevonden. Hoewel studenten logopedie in hun opleiding het belang van de standaardtaal aanleren en zelf in staat moeten zijn om de eigen stem en spraak te optimaliseren, blijkt dat gegeven echter niet naar voren te komen in de directe attitudemeting. Zo schatten zij het belang van de standaardtaal significant minder hoog in dan de studenten niet-logopedie als het belang van standaardtaal in de logopediepraktijk rechtstreeks wordt bevraagd.