Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De ziekte van Kawasaki is een systeemvasculitis, met als belangrijkste complicatie coronaire aneurysmata. De standaardtherapie bestaat uit toediening van intraveneuze immuunglobulines (IVIG) in combinatie met aspirine. Bij ongeveer 20% van de behandelde kinderen blijft de koorts persisteren na deze behandeling. Dan spreekt men van IVIG-resistentie. Hierbij is er een groter risico op coronaire aneurysmata. Momenteel is het onduidelijk wat de beste behandelingsstrategie is in geval van IVIG-resistentie. Deze review hoopt hierop een antwoord te kunnen geven. Naast een tweedelijnsbehandeling bestaan er scores om het risico op IVIG-resistentie in te schatten en een intensere eerstelijnstherapie op te starten. Deze review onderzoekt of deze strategie een alternatief vormt voor de huidige aanpak, waarbij het effect van een eerste dosis IVIG wordt afgewacht. Een literatuurstudie werd uitgevoerd met als primaire outcome: het verdwijnen van koorts 36-48 uur na toediening van een behandeling. Secundaire outcomes waren: coronaire aneurysmata, duur van de koorts, hospitalisatieduur en neveneffecten. Bij tweedelijnsbehandeling van IVIG-resistente patiënten blijken infliximab, methotrexaat en corticosteroïden niet superieur te zijn aan de huidige richtlijn, waarbij een tweede dosis IVIG wordt toegediend. Bij de intensere eerstelijnsbehandeling werd een gunstig resultaat gevonden van de combinatie IVIG en corticosteroïden. Deze populatie bevat mogelijks ook niet-IVIG-resistente kinderen, waardoor deze resultaten wellicht te optimistisch zijn. Daarnaast zijn de scoresystemen enkel geldig in een Japanse populatie. Ondanks deze limitaties kan voorzichtig gesteld worden dat deze behandelingsstrategie een alternatief vormt voor de huidige klinische praktijk. Bij refractaire ziekte van Kawasaki bleek dat de toediening van cyclosporine, infliximab of anakinra nuttig kan zijn.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Introductie: Het is reeds gekend dat angst en depressie frequenter voorkomen bij mensen met een chronische ziekte, inclusief de pediatrische populatie. Net zoals bij andere chronische ziekten zien we bij mucoviscidose (CF) meer angst en depressie in vergelijking met gezonde kinderen. Deze literatuurstudie heeft als doel een overzicht te schetsen van de beschikbare informatie die tot nu geweten is over angst en depressie bij kinderen met CF. Zo zijn we nagegaan wat de prevalentie van angst en depressie is, wat de kenmerkende symptomen zijn en wat er vervolgens kan gedaan worden om deze te voorkomen en te behandelen. Methode: We deden uitgebreid literatuuronderzoek in de database Pubmed naar studies gepubliceerd tussen januari 2000 en november 2021. We maakten gebruik van MESH-termen en namen als zoektermen “CF”, “anxiety”, “depression”, “children”, synoniemen van deze voorgaande termen en hieraan gerelateerde termen. Hierna selecteerden we studies op basis van titel en abstract en vervolgens op basis van de volledige tekst. Resultaten: Prevalenties varieren bij kinderen met CF van 10 % tot 52 % voor angst en van 3 % tot 29 % voor depressie bij gebruik van verschillende beoordelingsmethoden. Verder stellen we vast dat angst en depressie frequenter voorkomen bij het vrouwelijk geslacht en dat ze gepaard gaan met verminderde levenskwaliteit en longfunctie. Voor therapietrouw is er een significant negatieve associatie met depressie, maar een significant positieve associatie met angst. Tegen de verwachtingen in was er minder COVID-gerelateerde angst bij kinderen met CF in vergelijking met gezonde kinderen. Tenslotte zien we dat slechts bij een minderheid van de patiënten met angst-/depressiesymptomen een gepaste behandeling lopende is. Conclusie: Het grote belang van regelmatige (minstens jaarlijks) screening bij kinderen met CF en hun ouders moet nogmaals benadrukt worden. Ook zijn het correct doorverwijzen en het betrekken van mentale gezondheidsspecialisten in de interdisciplinaire teams van de CF-centra cruciale stappen om de juiste zorg te kunnen voorzien.