Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Legal theory and methods. Philosophy of law --- Public law. Constitutional law --- Law of civil procedure

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The proposed research aims to assess the criticism advanced against the principle of proportionality, and to determine how this criticism can be relevant in refining that principle. This will be done through an in-depth analysis of the case law of the two courts at the heart of legal Europe: the Court of Justice of the European Union ("CJEU") and the European Court of Human Rights ("ECtHR").Today, the principle of proportionality is ubiquitous in these courts' jurisprudence. Whether in constitutional, administrative or human rights law, the principle is vital to the judicial decision making process. But the definition of the principle is unclear: there is confusion as to the exact meaning of the principle and as to the factors influencing judicial deference in its application. In addition, the principle is harshly criticized. Some claim there is no objective standard by which judges can apply the proportionality test. Others argue that applying the proportionality principle implies a betrayal of the nature of rights themselves.The proposed research takes place in two steps. First, the principle of proportionality will be defined in accordance with the case law, in order to clear up the existing confusion. Second, this definition will be confronted with the criticism formulated in the literature. This will allow both to assess the validity of the criticism and to formulate proposals refining the principle.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het opzet van deze masterscriptie is om de procesbevoegdheid (of locus standi) van belangengroepen voor het Hof van Justitie van de Europese Unie na te gaan. Traditioneel worden belangengroepen uitgesloten van het beroep tot nietigverklaring, een procedure waarbij men een (al dan niet wetgevende) handeling van een van de Instellingen of andere organen van de Unie kan aanvechten. Dit terwijl er enkele waardevolle argumenten pro de procesbevoegdheid van belangengroepen te onderscheiden zijn, die bovendien zwaarder doorwegen dan de argumenten die men kan aanhalen contra de locus standi van belangengroepen. Dit kadert binnen de ruimere context van de particuliere toegang (zijnde natuurlijke personen en rechtspersonen) tot de Unierechter. Artikel 263, vierde alinea, VWEU legt namelijk een dubbele voorwaarde op om tot het annulatieberoep toegelaten te worden. Waar de voorwaarde van de rechtstreekse geraaktheid doorgaans vervuld kan worden, is het de voorwaarde van de individuele geraaktheid die op sterke kritiek kan rekenen in de rechtsleer. Immers, door de strikte toepassing van deze voorwaarde (op basis van de Plaumann-doctrine) wordt de toegang tot het beroep tot nietigverklaring voor particulieren dermate moeilijk gemaakt, dat er - zelfs na de veranderingen die het Verdrag van Lissabon heeft aangebracht op dit gebied - nog steeds kan gesproken worden van een lacune in het 'compleet systeem' van rechtsbescherming dat de Europese Unie - althans volgens het Hof van Justitie in het arrest Les Verts - aan haar rechtsonderhorigen biedt. Zeker met betrekking tot breed gedragen (met andere woorden algemene) belangen kan er niet gesproken worden van effectieve rechtsbescherming. De principiële uitsluiting van belangengroepen in het kader van het annulatieberoep kent echter enkele uitzonderingen. Deze uitzonderingen zijn mijns inziens echter niet toereikend, daar zij restrictief geïnterpreteerd worden (het Hof spreekt dan ook van 'bijzondere omstandigheden') en vooral focussen op collectieve belangen (met andere woorden belangen van de leden van de groep), eerder dan op algemene belangen (belangen van 'iedereen'). Reeds in 1962 duidde Advocaat-Generaal LAGRANGE op het interventierecht als alternatief voor de belangengroep, die haar procesbevoegdheid principieel uitgesloten ziet. Om verschillende redenen is het interventierecht in mijn ogen niet geschikt om de lacune in het 'compleet systeem' van rechtsbescherming op te vullen, zelfs niet een uitgebreide vorm ervan. Een Verdragswijziging lijkt mijns inziens dan ook de enige volwaardige manier om de locus standi voor belangengroepen uit te breiden.