Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Een merknaam kan worden gecreëerd door betekenisvolle woorden te gebruiken, dat wil zeggen woorden die een inherente betekenis hebben en in woordenboeken voorkomen. Een voordeel daarvan is dat consumenten op basis van deze naam gemakkelijker een product kunnen identificeren. Er zijn echter niet alleen voordelen verbonden aan een betekenisvolle merknaam. Betekenisvolle woorden zijn niet oneindig beschikbaar, waardoor producten op een bepaald moment niet meer distinctief zullen zijn door alleen maar betekenisvolle woorden te gebruiken. Een tweede optie om merknamen te creëren is door het gebruik van niet-betekenisvolle woorden. Deze woorden worden gecreëerd door letters en klanken te combineren en daardoor hebben ze geen directe betekenis. Ondanks het feit dat niet-betekenisvolle woorden geen directe betekenis hebben, kunnen ze toch een bepaalde betekenis krijgen door klanksymboliek. Klanksymboliek maakt namelijk deel uit van intermodale associaties die binnen een taal kunnen optreden, waarbij een zintuiglijk element wordt opgeroepen bij het ervaren van een andere zintuiglijke waarneming. Een voorbeeld daarvan is dat bepaalde klanken specifieke kleuren of vormen oproepen. Hoewel soms wordt gedacht dat bepaalde klanksymbolieken universeel zijn, blijkt dit niet het geval te zijn en kan klanksymboliek verschillen door onder andere culturele verschillen. Onderzoek naar klanksymboliek in marketing is pas de laatste jaren opgekomen. Bovendien is er geen bestaand onderzoek naar klanksymboliek in marketing onder Nederlandstaligen. Het gebrek aan onderzoek naar klanksymboliek in marketing onder Nederlandstaligen, samen met het feit dat klanksymboliek kan variëren door culturele verschillen, zijn de redenen waarom we dit onderzoek hebben uitgevoerd. Op basis van 121 Nederlandstalige deelnemers hebben we onderzocht hoe klanksymboliek, meer bepaald klank-smaakassociaties, optreedt in niet-betekenisvolle merknamen bij Nederlandstaligen. De deelnemers kregen niet-betekenisvolle woorden te zien en werden gevraagd om, op een schaal van nul tot 100, aan te geven in welke mate een basis-smaak (zoet, zuur, zout en bitter) werd opgeroepen door de naam. Door onafhankelijke t-testen met ongelijke varianties uit te voeren, konden we de resultaten analyseren. Ten eerste werd vastgesteld dat klanksymboliek, met betrekking tot klank-smaakassociaties, voorkomt onder Nederlandstaligen. Daarnaast hebben we, dankzij de t-testen, waargenomen dat bepaalde individuele klanken specifieke smaakassociaties oproepen binnen niet-betekenisvolle namen: achterklinkers roepen een zoete smaak op, terwijl voorklinkers en/of plosieven een bittere smaak oproepen. Daarnaast worden fricatieven en/of voorklinkers geassocieerd met zure producten, en fricatieven en/of stemloze medeklinkers met zoutere smaken. Om dit samen te vatten, kunnen marketeers deze bevindingen gebruiken bij het creëren van niet-betekenisvolle namen voor voedingsproducten die worden verkocht op de Nederlandstalige markt. Een Nederlandstalige consument die op zoek is naar een zoet product zou namelijk eerder geneigd zijn om een onbekend product te kopen met een niet-betekenisvolle merknaam die gebruik maakt van achterklinkers, in tegenstelling tot een product met een niet-betekenisvolle merknaam die voorklinkers gebruikt, wat een bittere smaak zou impliceren.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Onze algemeen aanvaarde perceptie van taal is dat die laatste arbitrair is, zonder verband tussen de woorden en hun referenten, of in de vaak gebruikte woorden van De Saussure tussen ‘signifiant’ en ‘signifié’. Maar taal is misschien niet zo abstract als de Saussure beweert. Tegenwoordig wordt de arbitraire opvatting uitgedaagd door het fenomeen van klanksymboliek: non-arbitraire relaties tussen linguïstische stimuli en betekenis. Sommige klanken kunnen op een consistente manier gelinkt worden aan bepaalde betekenissen. Onderzoek heeft bijvoorbeeld aangetoond dat een meerderheid deelnemers het non-woord maluma met een zoete smaak associëren terwijl het non-woord takete een associatie met een bittere smaak krijgt (Ngo et al., 2011). De vraag is nu of klanken door middel van klanksymboliek ook effectief onze smaakperceptie kunnen beïnvloeden. De bedoeling van dit onderzoek is om op die vraag een antwoord te geven aan de hand van een experiment dat chocolade als smaakstimulus en de verzonnen woorden maluma en takete als auditieve stimuli gebruikt.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze thesis gaat over de verzwakking van sterke werkwoorden in het Noors, Zweeds en IJslands. Concreet wordt nagegaan in welke van deze talen de meeste werkwoorden verzwakt zijn en hoe dit verband houdt met de externe factoren die een rol speelden in de geschiedenis van elke taal. Ook wordt gekeken welke invloed de factoren klasse (in relatie tot ablautpatroon), tokenfrequentie en typefrequentie op verzwakking hebben. Door de thesis heen worden de resultaten vergeleken met de bevindingen uit voorgaande onderzoeken over verzwakking in het Duits en het Nederlands. Op basis van referentiegrammatica’s en woordenboeken werd een dataset samengesteld van alle werkwoorden die in het Oudwestnoors en Oudzweeds sterk waren. Hiernaast werd het corresponderende werkwoord in het huidige Noors, IJslands of Zweeds geplaatst, inclusief informatie over de inflectie van dit werkwoord in het preteritum en participium. Zo werd voor elk werkwoord duidelijk of het tegenwoordig nog steeds sterk, variërend sterk of zwak, of uitsluitend zwak vervoegd wordt en of er eventueel verschillen in de evolutie van het preteritum en participium zijn. De dataset bevatte voor elk werkwoord ook informatie over klasse, ablautpatroon en tokenfrequentie. De tokenfrequenties werden berekend op basis van corpora (Leksikografisk bokmålskorpus voor het Noors, KORP voor het Zweeds en Icelandic Frequency Dictionary voor het IJslands). De resultaten hebben uitgewezen dat het IJslands de meeste volledig sterke werkwoorden bewaard heeft (76%), gevolgd door het Zweeds (49%) en het Noors ( slechts 26%). Het Noors heeft vooral veel werkwoorden die enkel in het participium verzwakt zijn (22%), maar gedraagt zich qua aantal sterk gebleven preterita (48%) vergelijkbaar met het Zweeds (53%). Verder is gebleken dat tokenfrequentie een fundamentele impact op verzwakking heeft: laagfrequente werkwoorden verzwakken doorgaans sneller dan hoogfrequente werkwoorden, hoewel in het Noors ook de participia van hoogfrequente werkwoorden ertoe neigen om te verzwakken. Klasse speelt eveneens een belangrijke rol bij verzwakking: klasse I, II, III en IV hebben doorgaans minder verzwakkingen dan klasse V, VI en VII. Wat ablautpatroon betreft verkiezen het Noors, Zweeds en IJslands, anders dan het Duits en het Nederlands, ablautpatronen waarbij de stamklinker van het preteritum en participium verschillend is. Dit is te wijten aan het gebrek aan Präteritumschwund in de Noord-Germaanse talen. Mijn thesis heeft aangetoond dat verzwakking van sterke werkwoorden een complex fenomeen is waarbij veel verschillende factoren met elkaar interageren. Bovendien lijkt verzwakking in iedere Germaanse taal enigszins anders te lopen, waardoor het interessant zou zijn om in de toekomst onderzoek te verrichten naar verzwakking in andere Germaanse talen als het Deens en Faeröers.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef handelt over de sterke en de zwakke werkwoorden en iconiciteit in het Nederlands. In het Nederlands kunnen enkele werkwoorden zowel in de sterke als in de zwakke vorm voorkomen. De reden waarom een vorm boven een ander in een bepaalde context wordt gekozen werd heel weinig bestudeerd. De Smet (2019) vond dat iconiciteit, die volgens de semiotiek C.S Pierce de gelijkenis tussen vorm en betekenis is, hiervoor een mogelijk verklaring zou geven. Deze thesis beoogt om deze hypothese te toetsen en om de invloed van de stamtijd en het ablautpatroon van de werkwoorden erop na te gaan. Dit experimenteel onderzoek werd uitgevoerd aan de hand van een keuzeopdracht tussen de sterke en zwakke vorm van onbestaande werkwoorden die in zinnen waren geplaatst die een punctuele of een duratieve context aanduidden. De onbestaande werkwoorden volgden de drie eerste klassen van de traditionele verdeling. De resultaten werden vervolgens aan de hand van mixed models geanalyseerd. Uit de resultaten bleek dat enkel in het preteritum iconiciteit een significante rol zou spelen bij de keuze tussen de sterke en de zwakke vorm. In het preteritum enkelvoud werd een tendens geobserveerd om langere vormen in duratieve contexten te gebruiken en kortere vormen in punctuele contexten. Het ablautpatroon van de klasse bleek een significante invloed te hebben op de verdeling tussen de twee vormen. Onbestaande werkwoorden waarvan het ablautpatroon tot een grotere klasse behoorden werden vaker sterk vervoegd, terwijl als het ablautpatroon tot een kleinere klasse behoorde ze vaker zwak waren vervoegd. De interactie tussen het patroon en de context bleek geen significante invloed in het preteritum enkelvoud te hebben, maar wel met sommige patronen in het preteritum meervoud en voltooid deelwoord. Tot slot is het belangrijk om voorzichtig te zijn om over een geval van iconiciteit te kunnen spreken. Dat kan verklaard worden door het feit dat de context van uitingen, de sociale conventies en de interpretor een belangrijke rol in onze interpretatie van de werkelijkheid spelen. Daardoor is onze manier om de taal te structureren niet altijd de meest natuurlijke manier om vorm met betekenis te verbinden.