Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

n het voorjaar en de zomer van 2013 werd ter hoogte van alle peilmeters in het Schelde-estuarium de meetapparatuur en data-inwinning grondig gemoderniseerd. De nieuwe opstelling moest de oude meetopstellingen vervangen, zijnde klassieke mechanische tijmeters met vlotter met registratie op papier, een pneumatische tijmeter met papierregistratie of een radar gemonteerd bovenop een kunststof buis. Op het moment van deze vernieuwing werden de peilschalen die fysiek aanwezig waren op de meetposten niet vernieuwd maar werd de hoogteligging in mTAW gecontroleerd aan de hand van een beperkt aantal RTK-metingen met een Topcon GRS1-toestel. Deze nieuwe hoogteligging diende dan als basis voor het instellen en afijken van de nieuwe vrijstaande radars, en tevens ook voor het al of niet corrigeren van de aanwezige peilschalen. Op dat moment is er vastgesteld dat er een aantal peilschalen verkeerd hingen en de correctie op basis van deze ijkingen foutief bleken. In 2020 werd beslist om een alternatief ijkingssysteem te introduceren vanwege de slechte staat van vele peilschalen en de relatief grote infrastructurele kost om deze in het Schelde-estuarium op alle meetposten opnieuw te voorzien. Sinds 2021 wordt een ijkingsmeting op deze stations uitgevoerd aan de hand van een standalone mobiele radarpeilmeter vanaf een vaste houder. De nauwkeurigheid van een peilschaalaflezing bedraagt 1 tot 5 cm, afhankelijk van de omstandigheden, de nauwkeurigheid van een ijking met de mobiele radar is fijner dan 1 cm. De opmeting van de hoogteligging van die vaste houders is uitgevoerd met de nieuwe generatie RTK-gps toestellen. Op basis van deze nieuwe herhaalde opmetingen zijn verschillen aan het licht gekomen met de hoogteligging zoals gesteld in 2013. Deze historische fout moet nu rechtgezet worden in de data. Na enkele controles bleek dat de bij een aantal meetlocaties het verschil tussen de ijkingsmetingen met de mobiele radar en de continue radarmetingen te groot is. Van de houders van de mobiele radar mag men zeker zijn dat ze juist zijn ingemeten. Daarom is in februari 2023 het signaal van de continue radarmetingen bijgesteld. Dit had natuurlijk gevolgen voor de data in de WISKI databank. De vaststellingen (2013 & 2021) dat de peilschalen afweken van de referentie in mTAW betekent dat de ijkingsmetingen, die gebruikt worden ter controle van de continue radarmetingen, afwijken van de werkelijke waterstand. Om deze reden is besloten de continue metingen met deze afwijking te corrigeren in de WISKI databank. Omdat tot dan toe de inmetingen van de peilschalen niet regelmatig werden uitgevoerd, was het onmogelijk te zeggen vanaf welk tijdstip deze correctie kon worden toegepast. In 2013 is besloten om deze correctie vanaf 1/1/2011 toe te passen, omdat deze datum de start vormt van de vijf- en tienjaarlijkse overzichten van de tijwaarnemingen. De afwijkingen van de peilschalen die in 2021 zijn vastgesteld zijn dan ook vanaf 1/1/2011 toegepast op de continue radarmetingen. Voor de locaties waar er in februari 2023 een bijstelling is gebeurd van de continue radarmeting o.b.v. de afwijking met de ijkingsmetingen met de mobiele radar, is er een bijkomende correctie doorgevoerd vanaf het moment dat de mobiele radar gebruikt wordt als ijkingsinstrument.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In order to correctly simulate the water availability in the Albert Canal and the Campine Canals, it is important to correctly simulate the flow in the Meuse river. The river is the source for this vast canal system. If it is possible to simulate the hydrology of the Meuse basin, it will be possible to model the water balance of the canal system for a period of over 40 years. The modelling has been done using the NAM software (©DHI). The Meuse catchment is split up in 11 sub catchments. One big catchment of the Meuse itself upstream from Profondeville, 7 catchments of different scale of the tributaries downstream of Profondeville and 3 smaller catchments representing the ungauged area downstream Profondeville. Except for the catchment upstream from Profondeville, the catchments are calibrated separately to find an optimal parameter set. To assess the parameters for modelling the upstream catchment, the latter was split in 5 sub catchments which were calibrated separately. However, for the purpose of the water availability modelling of the Albert Canal and Campine canals, the area upstream from Profondeville is simulated by using the parameters of the biggest sub catchment (i.e. the French part of the Meuse catchment). The optimization during calibration is performed based on an automatic procedure, followed by a visual control. During the optimization routine the parameter sets are selected based on 2 criteria: (1) absolute error on cumulated total flow at each time step, and (2) logarithmic Nash-Sutcliff efficiency. The first criterion aims to model the global flow pattern, the latter focuses mainly on the low flows. In general the simulation of the hydrology of the Meuse catchment gives fairly good results bearing in mind that it is used for simulations on a regional scale.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het huidige watergebruik langs de bevaarbare waterlopen in het Scheldestroomgebied werd gemodelleerd na uitbreiding en actualisatie van het regionaal waterallocatiemodel. Gezien de complexiteit van het watersysteem en de interactie met aanpalende bekkens in Wallonië en Noord-Frankrijk, het model werd verbeterd om de kanalen die het Scheldestroomgebied met aanpalende stroomgebieden verbinden en een aantal rivieren uit deze aanpalende bekkens alsook te modelleren. Het gemodelleerde gebied beslaat zo bijna 49 500 km². De vroegere versie van het waterbalansmodel gebruikte gemeten debiettijdreeksen voor de Samber, de Maas, het Albertkanaal en de Zuid-Willemsvaart. Bijgevolg waren de hydrologie en interactie van het Scheldestroomgebied met het Maasbekken niet gemodelleerd. De nieuwe versie van het waterallocatiemodel in MIKE HYDRO Basin modelleert het hydrologische wateraanbod van het Maasbekken en de verdeling van de Maas te Monsin waarvan het Albertkanaal en de Kempische kanalen profiteren. Rekening houdend met de regionale schaal van het model, de onzekerheid van sommige invoerinformatie, de betrouwbaarheid van de metingen bij lage afvoeren en het belang van de droge periodes kan gesteld worden dat het model er behoorlijk goed in slaagt de huidige situatie te simuleren. Het geactualiseerde waterbalansmodel is gedetailleerder en modelleert de situatie in Noord Frankrijk en in het Maas bekken (en zijn interactie met de Schelde) correct. Met dit model kunnen langdurige simulaties worden uitgevoerd en de resultaten daarvan kunnen worden geanalyseerd met behulp van een op maat ontwikkelde post processing tool. Er kan geconcludeerd worden dat dit model geschikt is voor het evalueren van analyses van de huidige toestand op regionale schaal en om de impact van klimaatveranderingen op de waterbalans van het Scheldebekken te begroten. Uit de analyse van de simulatie tussen 1967 tot en met 2013 (op basis van de huidige watervraag) blijkt dat er voor nagenoeg alle gebruikers aan de waterbehoefte voldaan kan worden. Deze resultaten bevestigen de resultaten van het eerste waterbalansbalansmodel (bestek WL-12-032). Langs enkele waterwegen komen er wel tekorten voor, waaronder ook een aantal economisch belangrijke (Kanaal Gent-Terneuzen, Albertkanaal, Kanaal Schelde-Duinkerke). Gedurende een maand blijven deze tekorten echter, op een paar uitzonderingen na, maximum enkele opeenvolgende dagen. Deze duiden niettemin aan de knelpunten in het watersysteem.