Listing 1 - 10 of 28 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
The process of practising is intrinsic to musical creativity. Practising may primarily be thought of as technical, but it is often also musically meaningful, including elements of interpretation, improvisation, and/or composition. The practice room can be a space in which to explore a field of creative possibilities; a place to experiment and to refine ideas. "The practice of practising" is primarily concerned with considering practising as a practice in itself: a collection of processes that determines musical creativity and significance. The volume comprises four diverse case studies, in relation to music by J.S. Bach, Elliott Carter, Alfred Schnittke, and Morton Feldman, presenting both solo and ensemble perspectives.
Practicing (Music) --- Music --- Instruction and study --- Schnittke, Alfred, --- Feldman, Morton, --- Carter, Elliott, --- Bach, Johann Sebastian,
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
The process of practising is intrinsic to musical creativity. Practising may primarily be thought of as technical, but it is often also musically meaningful, including elements of interpretation, improvisation, and/or composition. The practice room can be a space in which to explore a field of creative possibilities; a place to experiment and to refine ideas. "The practice of practising" is primarily concerned with considering practising as a practice in itself: a collection of processes that determines musical creativity and significance. The volume comprises four diverse case studies, in relation to music by J.S. Bach, Elliott Carter, Alfred Schnittke, and Morton Feldman, presenting both solo and ensemble perspectives.
Practicing (Music) --- Music --- Instruction and study --- Bach, Johann Sebastian, --- Carter, Elliott, --- Feldman, Morton, --- Schnittke, Alfred, --- Bach, Johann Sebastian --- Carter, Elliott --- Feldman, Morton --- Schnittke, Alfred --- 665 --- Hoger muziekonderwijs - Studietechnieken
Choose an application
In Rachmaninovs laatste werk voor pianosolo, de Corelli-variaties, geeft hij uitvoerders de mogelijkheid om structurele aanpassingen te maken in de vorm van drie variaties die weggelaten mogen worden. Het gros van de pianisten die dit werk spelen lijken hier echter geen rekening mee te houden. Enkele uitvoerders doen dit wel, met als gevolg dat hun interpretatie gekleurd wordt door keuzes die te maken hebben met de structuur van het werk. Aan de hand van een reeks experimenten wordt nagegaan wat bepaalde structurele aanpassingen als muzikaal gevolg hebben. De drie soorten alteraties die worden toegepast zijn: weglating van een variatie, een variatie op een andere plaats zetten en het introduceren van nieuw materiaal in de compositie. Eerst worden de versies die gevonden zijn in opnames geanalyseerd, daarna worden ook nieuwe ideeën uitgetest. Hier worden meer variaties bij betrokken dan enkel de drie die Rachmaninov aanduidt. Uiteindelijk wordt met de data uit de experimenten één versie opgesteld die de verschillende structurele aanpassingen integreert en zo de uitvoerder in staat stelt een persoonlijke interpretatie van het werk te brengen die aanwijzingen van de componist combineert met eigen inbreng. Wat blijkt is dat weglatingen van specifieke variaties kunnen helpen het momentum van de compositie hoog te houden. Omwisselingen leveren dan weer interessante alternatieven op wat betreft sfeerschepping. Een nieuw einde dat geschreven werd voor een van de variaties was de oplossing voor de persoonlijk minst favoriete passage. Een aangepaste versie van de Corelli-variaties biedt uitvoerders de kans om een persoonlijke en creatieve stempel te drukken op het werk. Het toepassen van een gelijkaardige methode in andere werken biedt perspectieven voor de toekomst.
Choose an application
Choose an application
Choose an application
De interpretatie van een compositie is een zeer complexe kwestie. Vandaar dat ik onderzoek heb gedaan naar de link tussen bronnenonderzoek en de interpretatie van een werk. Welke soort bronnen kunnen een uitvoering beïnvloeden? Dit is de centrale vraagstelling van dit onderzoek. Om deze vraagstelling te achterhalen bestaat dit onderzoek uit vier hoofdstukken en heb ik mij gebaseerd op een casestudy: deel drie (‘Une barque sur l’océan’) en deel vier (‘Alborada del gracioso’) van Maurice Ravel’s Miroirs. Om te beginnen is er een eerste interpretatie nodig van het werk zonder het gebruik van bronnen (m.u.v. een partituur). In hoofdstuk 1 wordt beschreven hoe een dergelijke interpretatie werd gecreëerd. Deze interpretatie werd bovendien opgenomen om later te vergelijken met een nieuwe. Hierna vindt men in hoofdstuk 2 het bronnenonderzoek waarin er werd gekeken welke informatie men kan vinden m.b.t. de casestudy. De gevonden informatie werd hier gecategoriseerd en vervolgens besproken. Wat volgt is hoofdstuk 3, gebaseerd op zelfreflectie, waarbij een oordeel geveld werd over deze bronnen: welke kunnen een meerwaarde zijn? Ten slotte heb ik een nieuwe interpretatie opgenomen en beschreven in hoofdstuk 4. Hierbij heb ik een vergelijking gemaakt met de eerste interpretatie en gekeken naar de evolutie en verandering van mijn uitvoering. Het doel van dit onderzoek is het beter kunnen werken met bronnen zodat men op een efficiënte manier een geïnformeerde interpretatie kan creëren. Deze scriptie werkt dus als een hulpmiddel om dit te bereiken. Ik heb hierbij verschillende conclusies kunnen trekken waarbij ik meer inzicht heb gekregen in het belang van bronnenonderzoek op een uitvoering, welke bronnen een meerwaarde kunnen zijn en welke hiervan de meeste invloed of directe impact hebben op een interpretatie.
Listing 1 - 10 of 28 | << page >> |
Sort by
|