Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

There are many examples to be found of composers that wrote music for children. For instance the collection named Játekok, written by the Hungarian composer György Kurtág (starting from 1973). This master thesis wants to provide an answer to three different questions. The first one, “why does Kurtág write music for children?”, is discussed in the first two chapters. They mainly cover the subject of childhood for which the Romantic era is an important starting point. The themes that were discussed at that time still have a tremendous influence on how we think of childhood today. In the twentieth century thinkers as Montessori, Piaget and Freud added a new significance to the idea of childhood. Also in Hungary childhood was further explored, more specifically in the musical education advanced by the composers Kodály and Bartók. The second question, discussed in the third chapter, treats the content of the Játékok. By summarizing the different features of the music, such as the physical importance and the musical gestures, one can find out what the composer wants to teach to the children that play his collection. From this we learn that Kurtág wants to centre the attention to musical freedom, creativity and most importantly pleasure in play. To conclude this study, the question of how Játékok can be compared to other music for children is examined. The focus thereby lies on Ein Kinderspiel by Helmut Lachenmann and the collection No(w) Piano published by MATIX containing works from different composers. The modern musical language as cornerstone is similar to Játékok.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

L’Enfant et les sortilèges is geen opera zoals alle andere. Het hoofdpersonage is een zesjarig jongetje en het merendeel van de personages zijn dieren, concepten en meubilair. Wat is het verband tussen het magische en het mechanische in deze opera van Maurice Ravel en hoe creëert de componist de identiteit van de personages? Deze vragen worden beantwoord door de bespreking van drie esthetische principes: de esthetiek van het kind, de esthetiek van het mechanisme en het exotisme. De identiteit van de personages wordt enerzijds gecreëerd door de kinderlijke blik die de eigenschappen uitvergroot, en anderzijds door het exotisme en de instrumentatie die hun karakteristieken in de verf zetten. Het belang van het kind als hoofdpersonage wordt besproken vanuit een cultuurhistorische context. Daarnaast worden de drie eigenschappen van de esthetiek van het mechanisme toegelicht: het artificiële, de destructie en de metamorfose. Het magische en het mechanische overlappen in de eigenschap van de metamorfose, waarin de creatie van een muzikale illusie centraal staat. Het exotisme speelt een belangrijke rol bij het scheppen van die illusies. Ravel kent ieder personage een nieuwe stijl of genre toe uit verschillende landen en tijdsperiodes. Net zoals automata in beweging worden gezet, brengt Ravels muziek de personages tot leven.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze thesis gaat over Paul Wittgenstein, een Oostenrijks-Amerikaanse pianist die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn rechterarm verloor na een schietpartij en wiens loopbaan sterk door dit incident bepaald werd. Hij werd sindsdien immers niet langer beschouwd als een pianist, maar als een 'eenhandige' pianist en ook op zijn uitvoeringspraktijk had het voorval een grote invloed. Daarnaast moest hij op zoek naar een nieuw, eenhandig pianorepertoire, wat destijds geen gemakkelijke klus was, aangezien weinig componisten zich bezighielden met zuiver eenhandige pianomuziek. Om die reden gaf Wittgenstein heel wat vooraanstaande muziekschrijvers dan ook de opdracht om tegen betaling werken te schrijven, aangepast aan zijn lichaamsbouw. Zo componeerden onder andere Maurice Ravel en Benjamin Britten een werk voor de linkerhand, waarbij de eerstgenoemde trachtte om Wittgensteins beperking te verbergen, terwijl de tweede deze juist wou blootleggen. Opvallend is dat de pianist wel een erg kapitalistische visie had op eigenaarschap en hij deed dan ook heel wat aanpassingen aan de partituren van opdrachtcomposities. Dit alles wordt tevens gelinkt aan Music and Disability studies en aan het idee dat beperking een grote invloed kan hebben op de muzikale structuur van een werk, en dat hiermee dan ook rekening gehouden moet worden bij de analyse ervan.