TY - BOOK ID - 394879 TI - Crisisopvang voor middelengebruikers in België : een formele evaluatie en aanbevelingen voor een duurzaam beleid = La prise en charge de crise des assuétudes en Belgique: une évaluation formelle et recommandations pour une politique durable AU - Bruffaerts, Ronny AU - Vanderplasschen, Wouter AU - Van Hal, Guido AU - Demyttenaere, Koen PY - 2011 VL - *28 SN - 9789038218793 PB - Gent Academia Press DB - UniCat KW - Toxicology KW - crisisinterventies KW - Ethics and addiction KW - verslavingszorg KW - psychiatrische verpleegkunde KW - verslaving KW - Psychiatric nursing KW - Belgium KW - Narcotic habit KW - Psychological aspects KW - Psychiatry KW - Moral and ethical aspects KW - Crisis intervention KW - Mental health services KW - Crisis intervention (Psychiatry) KW - Ethiek en verslaving KW - Toxicologie KW - Psychiatrische verpleegkunde KW - België KW - Verslaving KW - Crisisopvang KW - Crisishulpverlening KW - Gokken KW - Internet UR - https://www.unicat.be/uniCat?func=search&query=sysid:394879 AB - Spoedgevallendiensten en crisiscentra spelen een belangrijke rol in het verstrekken van eerste hulp aan personen met middelengebonden problemen. Zij kunnen op dat moment ook het meer gespecialiseerde hulpverleningsaanbod kenbaar maken, evenals motivatie tot verandering en behandeling opwekken. Vaak wordt gewerkt met motivatieverhogende technieken. Een belangrijke ondersteunende methodiek binnen de crisisopvang is case management. Case management is vooral werkzaam om alcohol- en druggebruikers in contact te brengen met de hulp- en dienstverlening die ze nodig hebben op verschillende leefgebieden. In België wordt sinds 1999 geëxperimenteerd met deze werkvorm in de verslavingszorg. Er is evenwel weinig bekend over de effectiviteit van deze werkvorm, noch bestaat er eenduidigheid met betrekking tot de toepassing ervan. Ondanks het gegeven dat crisis- en spoeddiensten vaak worden geconfronteerd met middelengebruikers in crisis, is een formele evaluatie van deze diensten tot nu toe onbestaande geweest, en is er dus geen kennis van het aantal patiënten in behandeling, hun profielen, hun gebruik van middelen of hun psychische toestand. Kennis van deze aspecten is noodzakelijk opdat een duurzaam beleid kan worden ontwikkeld. Het gebrek aan kennis ter zake impliceert dat een langdurig beleid voor deze patiëntengroep zich niet kan ontwikkelen. De in dit boek beschreven studie, Evaluatie van Crisis en Case Management (ECCAM), betreft een formele evaluatie van twee specifieke crisisprogramma's voor middelgebonden problemen in België: de FOD pilootprojecten 'Crisis en Case Management' en de RIZIV-geconventioneerde crisisinterventiecentra. Aan de hand van specifieke doelstellingen onderzoeken de auteurs onder andere hoeveel personen per jaar worden behandeld binnen de crisisopvang, welke middelen het vaakst worden gebruikt en in hoeverre middelengebruikers ook psychische stoornissen hebben. Er wordt via literatuurstudie nagegaan welke de psychologische, sociale en psychiatrische aspecten zijn van het begrip 'crisis'. Verder wordt specifiek stilgestaan bij het case management, dat op een kwalitatieve en kwantitatieve wijze wordt getoetst aan de specifieke vereisten en de positie van de crisisopvang. Het zwaartepunt van deze studie ligt evenwel in het presenteren van beleidsvoorstellen voor een duurzaam crisisbeleid voor patiënten met middelgebonden problemen in België, rekening houdend met een aantal gezondheidseconomische realiteiten en beperkingen ER -