TY - THES ID - 139183966 TI - Experimentele karakterisatie en numerieke modellering van grondankers op de Health Sciences Campus Gasthuisberg AU - Smet, Jef AU - François, Stijn AU - Huybrechts, Noël AU - KU Leuven. Faculteit Ingenieurswetenschappen. Opleiding Master in de ingenieurswetenschappen. Bouwkunde (Leuven) PY - 2018 PB - Leuven KU Leuven. Faculteit Ingenieurswetenschappen DB - UniCat UR - https://www.unicat.be/uniCat?func=search&query=sysid:139183966 AB - Een grondanker is een funderingselement dat gebruikt wordt om een belasting op trek over te brengen naar de omgeving. Het bestaat uit stalen strengen die omgeven zijn door een groutlichaam. In de wortellengte van het anker, de onderste zone, vindt een hechting tussen grout en staal plaats. Hoewel huidige ontwerprichtlijnen in zekere mate rekening houden met de invloed van de grondgesteldheid en de boortechniek, wijkt de berekende ankercapaciteit vaak af van de realiteit. Recent ontwikkelde meettechnieken op basis van optische vezels bieden de mogelijkheid om grondankers intensief te bemeten, wat in het verleden geen sinecure was. Het Wetenschappelijk en Technisch Centrum voor het Bouwbedrijf (WTCB) voerde met optische vezels reeds verschillende meetcampagnes uit waarbij de axiale vervorming van ankerstrengen gemeten werd. Op de Health Sciences Campus Gasthuisberg werden in december 2017 twee proefankers geboord, die in het kader van deze masterproef werden uitgerust met glasvezelkabels. In tegenstelling tot voorgaande meetcampagnes, vonden de metingen plaats in het groutlichaam en niet op de stalen strengen. Beide proefankers werden in het voorjaar van 2018 onderworpen aan een trekproef en vervolgens uitgegraven. Bij de uitgraving van de proefankers werd gebruik gemaakt van fotogrammetrische software. Dit leidt tot een 3D-model van een geheel proefanker waaruit volgt dat de gemiddelde diameter in de wortellengte van het anker, waar grout wordt na-geïnjecteerd, slechts 1.3% groter is dan in de vrije lengte. De standaardafwijking op de gemiddelde diameter is 37.8% groter in de wortellengte. Een numeriek 1D eindige-elementenmodel beschouwt staal, grout en grond afzonderlijk en karakteriseert de interactie tussen staal en grout aan de hand van een schademodel. De resultaten zijn in goede overeenstemming met de experimenten. De berekende axiale vervormingen in het groutlichaam stemmen overeen met de glasvezelmetingen. Uit de verwerking van de meetdata volgt dat aan het begin van de wortellengte, waar het groutlichaam gebroken is, zich een drukzone bevindt. De zone net boven de wortellengte wordt gekarakteriseerd door een verhoogde stijfheid ten opzichte van de overige vrije lengte en draagt significant bij tot de overdracht van de ankerbelasting naar de omgeving. Metingen in het groutlichaam resulteren in waardevolle resultaten en laten toe om de mobilisatie van het anker alsook potentiële delaminatie tussen grout en staal te onderzoeken. ER -