TY - THES ID - 135512836 TI - Assessing and optimizing decellularization methods of porcine skeletal muscle tissue with adequate thickness for muscle regeneration applications AU - Vantomme, Heleen AU - Bloemen, Veerle AU - Thorrez, Lieven AU - KU Leuven. Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen. Opleiding Master in de industriële wetenschappen. Biochemie (Leuven) PY - 2019 PB - Leuven KU Leuven. Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen DB - UniCat UR - https://www.unicat.be/uniCat?func=search&query=sysid:135512836 AB - Skeletspierweefsel speelt een essentiële rol in lichaamsfuncties zoals beweging, metabolisme en thermoregulatie en omvat 40 tot 50 % van het menselijk lichaam. Schade aan deze spieren verhindert dan ook de normale werking van het lichaam. Deze schade wordt hersteld door het intrinsiek herstelmechanisme van skeletspieren dat berust op de voorlopercellen van spiervezels, ook wel satellietcellen genoemd. Dit celtype is in normale omstandigheden in rust maar wordt geactiveerd tot proliferatie en differentiatie tot nieuwe spiervezels wanneer schade aan spieren optreedt. Echter, wanneer deze schade te groot wordt, slagen satellietcellen er niet in om de kloof te overbruggen tussen de overblijvende skeletspiervezelsegmenten wat resulteert in permanent verlies van spiermassa en -functie. De huidige behandeling voor dit,zogenaamde volumetrisch spierverlies bestaat uit spierweefseltransplantatie. Deze manier van behandelen kent echter heel wat beperkingen zoals onvoldoende functioneel herstel, volume-deficiëntie ter hoogte van de donorsite alsook de beperkte beschikbaarheid van weefsel met goede histocompatibiliteit. Deze problemen kunnen mogelijk worden verholpen door de ontwikkeling van skeletspiertransplantaten via weefselengineering. Hierbij is het bekomen van de unieke, parallel geordende structuur van skeletspiervezel in 3D in vitro een uitdaging. Een belangrijk aspect in het bekomen van functioneel skeletspierweefsel is de alignering van de spiervezels. Zonder enige fysische stimulatie vormen differentiërende satellietcellen namelijk geen gealigneerde vezelstructuur. Er is dus nog steeds nood aan een strategie voor het aligneren van deze vezels in tissue-engineered constructen. Een mogelijke aanpak is het gebruik van een acellulaire extracellulaire matrix (ECM) die structurele en mechanische aanwijzingen kunnen geven aan de zich ontwikkelende spier. Deze acellulaire ECMs worden verkregen na een decellularisatieproces van skeletspierweefsel. Dit is een proces gericht op het verwijderen van de aanwezige cellen maar met behoud van de oorspronkelijke ECM-structuur en -samenstelling. Decellularisatie van skeletspierweefsel met goede conservering van ECM-componenten is al met succes beschreven in de literatuur voor spierdiktes kleiner dan 3 mm. Deze dikte is echter onvoldoende om een implantaat te bekomen dat kan gebruikt worden voor de behandeling van grote spierschade. Dit onderstreept de nood aan een gevalideerd decellularisatieprotocol voor dikker skeletspierweefsel. Met dit doel in gedachten werden vier methodes uit de literatuur geselecteerd en geëvalueerd op varken skeletspierweefsel met een dikte van 5 mm. Deze methodes werden geëvalueerd aan de hand van de hoeveelheid en fragmentgrootte van aanwezig DNA na decellularisatie en de retentie van de belangrijke ECM-componenten collageen, elastine en glycosaminoglycanen. ER -